Þykjumst vera eðlileg,

en samt er það svo fjarri lagi.

Lyfin farin að virka á mig þar að segja á nóttinni, vakna ekki jafn oft og ég gerði en er bara í staðin endalaust yfir daginn og ég veit eiginlega ekki hvort er betra?  Börnin öll alltaf uppí hjá okkur, þó mér finnist ofsalega gott að kúra með þau hjá mér en þá finnst mér líka alltílagi að sleppa því og fá mitt pláss í rúminu eheh!!  Við erum með 193cm rúm og ég hélt að það myndi duga fyrir okkur en  það gerir það víst ekki þegar maður fær þrjú stk í viðbót.  Svo verður maður alveg lurkulaminn eftir nóttinni því þessi börn taka helmgina meira pláss en maður sjálfur og sérstaklega þegar dætur mínar þurfa að liggja sem fastast við mig.  Oh mæ!!  Alltaf að reyna ýta þeim nær Skara en alltaf koma þær aftur og kúra sem fastast eheh.  Yndislegar samt!!

Tvær vikur í næstu myndatökur hjá hetjunni minni eða 13.nóv og kvíðin er alveg að gera mig brjálaða.  Hnúturinn er svo stór að hálfa væri miklu meir en nóg.  Máttleysi er farið að bætast við með öllu hinu, aaaaaaaaargghhh!!  Svimar ekki jafn mikið og ég gerði en fæ bara kvíða, máttleysi og lystarleysi á móti.  Ekkert mikið betra skal ég segja ykkur.

Ég var líka að fatta (dáltið sein) að ég held að það sé best að gera eitthvað fyrir okkur Skara þegar það kemur svona rólegheitatími hjá hetjunni minni því þá kemur mesta þreytan, kvíðin og allt þetta sem ég hef sagt ykkur frá og svo skammast maður sín fyrir að líða svona illa útaf þessu öllu.  Oft þegar það hafa komið erfiða tímar hjá henni höfum við skroppið í burtu frá öllu og kúplað okkur aðeins út sem hefur gefið okkur endalaust mikið en þá held að það sé miklu betra þegar það koma svona rólegheitatímar.  Hitt er alls ekki slæmt, held bara að það sé meiri þörf fyrir það einsog núna.  Þannig núna læt ég mig dreyma um Mexíco á einhverri fallegri strönd með sólarolíuna í annarri og bjórinn í hinni (þó mér finnist hann ekkert lengur góður en þá yrði hann ö-a góður þarna ehe). Hmmm ekki slæmt.  Verst að mamma og pabbi eru ekki að fara neitt því þá hefðum við fengið að fljóta með thíhí því ekki geta þau ferðast ein.  Leiðinlegt eða þannig.

Þuríður mín er ágætlega hress, reyndar finnst mér hún vera eitthvað þreyttari en vanalega og þá fer maður strax að hafa áhyggjur.  Aaaargghhh!! 

Æjhi ég hef varla orku í meira í dag, hrikalega máttlaus eitthvað en ætla samt að drífa mig í ræktina í kvöld og ath hvort ég hressist ekki eitthvað við.  Þarf líka að huga að síðasta verkefninu mínu þessa vikuna sem ég er eftir að skila og pakka inn jólakortum fyrir.  Endilega pantið þessi fallegu jólakort sem þið getið séð hérna www.skb.is og það er heimsendingarþjónsta fyrir þá á höfuðborgarsvæðinu,

Knús til ykkar.
Slauga

"jeij það er komin snjór" (ATH breytt færsla/neðst)

Þetta sönglaði Þuríður mín þegar við fórum útí gærmorgun, kátínan var endalaus mikil og svo stakk hún höndunum ofan í snjóinn einsog hún hefði séð gull.  Það þarf ekki mikið til, til að kæta þetta kraftaverk?  Þegar ég náði svo í systkinin í leikskólann seinni partinn urðu systurnar að fara í kuldagallana sína heim, ö-a hræddar um að geta ekki notað hann í marga daga eheh svo það erum að gera nýta þá!!  Svo var farið beint útí snjóinn að leika, vávh þau voru svo glöð og Oddný mín perla vildi sko ekki vera með vettlingana því hún vildi finna fyrir snjónum og eiga auðvelt með að borða hann.  Snillingur!!

Allan gærdag snjóaði þvílíkum hlussum og það minnti mig svakalega mikið á jólin, ég er hrikalega mikið jólabarn og var svo heppin að næla mér einn svoleiðis karl. Lucky me!!  Þannig ég fór að hugsa er ég farin að hlakka til jólanna eða kvíður mig fyrir þeim, það eru nefnilega blendnar tilfinngar.  Oddný mín Erla er farin að tala svakalega mikið um jólin það líður ekki sá dagur að hún talar ekki um þá hátíð.  Hvað henni langar í jólagjöf, hvar fær hún að halda jólin, hvað ætli hún að gera meira, hvenær fær hún að hitta jólasveinana, hvenær má hún setja skóinn í glugga, hvernig jólakjól mun hún fá, hvenær þá? og svo lengi mætti telja og barnið er nú bara þriggja ára  Hún er meira að segja farin að biðja mig um að setja dvd-jólasveinadisk í eheh og auðvidað geri ég það þá verða þau líka orðin eldklár í des að syngja jólalögin..

Já mig bæði hlakkar til jólana og kvíður fyrir þeim.  Ég á svo slæmar minningar með veikindin hennar Þuríðar minnar að gera sem tengjast jólunum.  Svona án gríns en þá hefur hún alltaf verið verst um jólin, krampa mikið, uppdópuð og varla vitað hvað hún héti.  Í fyrra var desember búin að vera hræðilegur, endalausir krampar, lömunin mikil en svo var loksins ákveðið að senda hana í geislana og viti menn "búúúmmm" viku fyrir jól fór hún að byrja vera uppá við og aðfangadagur var sá besti hingað til.  Hún naut sín í botn að gera allt sem henni langaði að gera sérstaklega á aðgangadag.  ÆÐI!!  Nema eitt ehe sem ég gleymi aldrei, ég var að fara klæða þær systur í jólafötin og þetta árið ákvað ég að hafa pils og boli á þær en ekki kjóla einsog alltaf.  Hmmm það var víst ekki góð hugmynd hjá húsmóðirinni, Þuríður trylltist þegar hún sá að það var engin "prinsessu"kjóll, hún vildi fá kjólinn sinn en ekkert hel.... pils.  Dóóhh!!  Þannig héðan í frá munu þær fá kjóla því þeim finnst ekkert passa annað en kjólar um jólin.

Ég er bara svo hrædd um að Þuríður mín verður slæm um jólin, hún er búin að vera svo góð í marga daga og það hlýtur að fara koma að þeim degi sem hún verður slæm?  Maður er alltaf að bíða eftir því versta en að sjálfsögðu vonar það besta.  Hrikalega erfitt!!

Ég þarf ekki að hafa áhyggjur af því að ég hef ekki efni á að kaupa jólagjafir því ég er ein af þeim sem byrjar að versla þær í jan/feb því ég veit að ég mun ekki hafa efni á þeim í desember og afhverju þá ekki að dreifa þessu yfir árið.   Fólk verður svakalega hneykslað á mér að gera þetta, "vóvh róleg Áslaug það eru nú x margir mánuðir til jóla".  Eru allir svona ríkir að geta keypt þetta allt saman í des?  Ég get það því miður ekki, fyrsta skipti er ég búin að kaupa jólagjafirnar handa börnunum mínum svona snemma.  Maður á að sjálfsögðu að nýta útsölur og þess háttar og opnunartilboð eheh og skammast mín ekkert fyrir að segja það.  Þannig núna verð ég bara með tærnar útí loft í des, nýt þess að leika mér í snjónum með krökkunum mínum, hlæ að ykkur hinum því ég er búin með mín kaup.  Trallalalala!!

Statusinn á minni er svipaður og venjulega, nema ég er farin að finna fyrir smá ógleði líka þegar ég er að borða, get borðað minna en áður sem er kanski ekkert svo slæmt eheh en ekkert þægileg tilfinning og svo er kvíðin farin að aukast.  Jamm kanski er best að fara hitta doktor sála aftur, æjhi mér finnst bara leiðinlegt að grenja hjá einhverjum karli sem ég þekki ekki neitt og getur ekki sett sig í mín spor en reynir samt að gefa mér góða ráð.  Hver er tilgangurinn?  Get nú bara grenja í fanginu hjá SKara mínum enda veit hann líka fullkomnlega hvernig mér líður því honum líður oft svipað.

Var næstum því búin að gleyma þó sé skömm að segja frá því þá langar mig að minna ykkur á jólakortin sem eru núna til sölu hjá styrktarfélagi krabbameinssjúkra barna.  Kortin getiði séð á www.skb.is Ofsalega falleg kort og gott málefni til að styrkja.  Kortin eru 10 í pakka og kosta aðeins 1000kr og ath ef fyrirtæki vilja kaupa er auðvelt að láta skrifa inní þau, SKB sér um að senda það í prentun fyrir þá sem vilja en að sjálfsögðu kostar það aukalega.  Ef þið viljið kaupa kort getiði haft samband við mig í [e-mail] og að sjálfsögðu mun ég koma með kortin til ykkar þar að segja ef þið eruð á Reykjavíkur-svæðinu annars er ekki svo erfitt að senda þau í pósti :)  Þið getið líka haft samband með kaup á kortum á mailið [e-mail] sem er beint til þeirra.
Endilega styrkið gott málefni.

Zzzzzzzzzz

Ohh ég nenni ekki lengur að þykjast vera miklu sterkari en ég er, ótrúlega erfitt og tekur mikla meira á en að vera bara ÉG.  Fór til doktorsins áðan og að sjálfsögðu brotnaði ég niður, ég á svo hrikalega erfitt með að tala um sjálfan mig og hvernig mér líður og blablabla.  Finnst nógu erfitt að hugsa um Þuríði mína þar að segja hvernig henni líður og svo framvegis.  Hún er nefnilega ekki vön að segja það, kemur allavega mjög sjaldan fyrir.  Ég hef samt smá áhyggjur af henni, hún var ekki með sjálfri sér í gær.  Hún er svo fljót að æsast upp og verða reið og þá meina ég virkilega reið, hún öskrar og verður alveg trítilóð sem við erum ekki vön að sjá hjá henni.  Kanski er hún bara að fá sínar tilfinningar aftur sem ég vona bara, en svo verður maður hræddur að eitthvað sé að ske hjá henni.  Veit ekki hvernig lyfin virka hjá henni, kanski eru þetta eitt af aukaverkunum af þeim?  Veit það ekki?  Er að bíða eftir næsta tíma hjá doktorunum svo ég get spurt þá spjörunum úr, ég hélt nú að það ætti að vera búið að hafa samband við okkur því það átti að stækka krabbaskammtinn hennar?  Þeir eru víst of bissí til að sinna öllum sjúklinginum sínum og gleyma sér bara.  Sniðugt?

Jebb einsog ég sagði fór ég til læknis áðan, nenni ekki alltaf að bögga doktorana hennar Þuríðar minnar.  Hann gaf mér eitthvað til að hjálpa mér með svefninn, einhver væg lyf og ætli ég skreppi í apótekið á eftir og taki fyrstu pilluna í kvöld.  Vonandi mun þetta eitthvað virka annars veit ég ekki hvað?  Hef alltof miklar áhyggjur af ÖLLU.

Við fjölskyldan áttum góða helgi.  Við Skari fórum með börnin snemma á laugardaginn uppá Skaga í dekur og áttum daginn fyrir okkur og svo um kvöldið var árshátíð hjá Styrktarfélaginu sem var ótrúlega gaman.  Það skemmtilegasta sem mér fannst var að sjá London-hópinn saman, þetta þjappaði hópnum svo vel saman (sko að fara til London) sem er ofsalega nauðsynlegt í svona baráttu.  Daginn eftir var svo krökkunum í styrktarfélaginu boðið á Kringlukránna og í leikhús að sjá Gosa, oh mæ god hvað stelpurnar skemmtu sér vel.  Þuríður var sko ekki komið nóg eftir sýninguna og heimtaði að fara í bíó eheh!!  Þannig mamman lofaði stelpuferð í bíó næstu helgi, svakalega glaðar með það.

Of þreytt til að skrifa meir....

Mínar hugsanir, reiði og pælingar

Mér fannst ég bara þurfa skrifa hérna nokkrar línur því það eru sumir sem eru ekki sáttir við það sem ég skrifa.  Fyrsta lagi þá er þetta mín síða, hér vil ég skrifa mínar hugsanir, reiði og pælingar, þessi síða er mín útrás hvort sem sumum líkar það betur eða verr.  Ég er ekki að pína neinn til að lesa þessa síðu, eina ástæðan fyrir því að ég hef ekki síðuna lokaða er hvað fallegu kommentin frá ykkur gefa mér ofsalega mikið.  En eitt sinn var mælt með því við mig af sérfræðingi vegna ljótu kommenta og emaila sem ég var að fá að loka síðunni og hafa hana bara útaf fyrir mig, nei ég hlýddi ekki þessu ákveðna manni því þetta gefur mér ofsalega mikið.  En stundum pæli ég í því að loka henni svo ég hætti að fá þessar særingar frá sumum lesendum sem sætta sig ekki við hvað ég skrifa eða bara leyfa mínum nánustu að lesa hana svo ég sleppi við öll símtöl til að ath statusinn á hetjunni minni sem ég skil að sjálfsögðu en stundum getur maður bara ekki talað mikið í símann.

Fyrir nokkrum dögum skrifaði ég um dópistann sem sat með mér á bráðamóttökunni, sömu stofu og var svo hrikalega reiður við alla í kringum sig og ég var ekki að höndla vera með á stofu.  Jú ég pældi mikið í því hvort ég ætti að skrifa um þennan ákveðna mann og hvað ég væri reið honum en vorkenndi honum líka á móti því hann hafði val en það hefur Þuríður mín ekki.  Maður verður ofsalega reiður við þá hugsun.  En þá var ég ekki að beina þessari hugsun minni til neins eða reiði, ég veit að það er fólk sem hefur leiðst útí vitleysu og ættingjar sem hafa misst nákomin vegna þessara vitleysu lesa síðuna mína.  Ég á ættingja sem eru óvirkir og það er allt yndælis fólk en því miður tók það vitlaust skref í lífinu en er komið á rétt skrið í dag, ég þekki líka til fólks sem fór í aðeins sterkara en er á góðri leið í dag.  Kanski átti þessi ákveðni maður ekki neina ættingja til að leita til og engin hefur viljað hjálpað honum en það leyfir mér samt alveg að vera reið honum og hugsa á móti um Þuríði mína sem hefur ekkert val alveg sama hvað við reynum að hjálpa og það finnst mér sorglegast.  Ég get ekki tekið neitt á mig, bara til að láta henni líða betur gef ég henni lyf daglega sem eru ansi stórir skammtar og það hefur líka "skemmt" hana.  Hún er ekki á við 5 ára gamalt barn í þroska, hefur nánast ekkert þroskast í þrjú ár.  Það er hrikalega erfitt og þá finnst mér helmingi erfiðara að horfa uppá fólk í vímu sem getur leitað hjálpar en neitar henni eða hvað veit ég, ég hef aldrei verið í þessum sporum og vona að svo verði aldrei.

Sambandi við hann Gulla heilbrigðisráðherra, þá var nú ég bara að segja þetta í reiði og mínar hugsanir hvað ég myndi vilja gera.  Aldrei í lífinu myndi fara banka í hausinn hans og reyna troða þessu í hann þó glöð ég vildi, er of vel uppalin eheh!!  Ég veit ekkert um hans fjölskylduhagi og kemur það heldur ekkert við, hann á sitt einkalíf.  Mig langar bara að þessir plebbar (sem ég þekki ekki rassgat og er ö-a allt ágætis fólk) í þessum ráðherrastörfum fari að breyta lögunum svo við fjölskyldur langveikra barna getum farið að lifa "eðlilega" þar að segja haft BARA áhyggjur af veikindum en fáum ekki líka magasár yfir fjárhagi og þess háttar.  Ég er ekkert endilega bara að tala um okkur heldur alla sem eiga alvarlega veik börn og geta ekkert unnið.  Já ég verð reið við þessa hugsun og langar að berja í hausinn á þessu öllu fólki sem ráða einhverju (en bara laust) og þau kanski fari að vakna til lífsins og hugsa rökrétt.  Sjálf gæti ég aldrei farið á fund með þeim, því ég veit að ég myndi bara grenja úr mér líftóruna og kæmi ekki stöku orði upp.  Þannig er bara ég.  Of viðkvæm fyrir eitthvað svona. 

Þá er þetta komið til skila en ég get því miður ekki skrifað meir þó glöð ég vildi, farin með börnin uppá Skaga í dekur.

 

Því nú er stund

sem kemur aldrei aftur,
og er eitthvað betra
en njóta hennar vel?

Þoli ekki þennan hausverk, svima, svefnleysi og núna er einbeitingaskorturinn mættur á svæðið, aaaaaaaaaarghhh!!  Sofnaði með klikkaðan hausverk í gærkveldi og vaknaði 15 sinnum í nótt og alltaf sami hausverkurinn þó ég hafi tekið verkjalyf og vaknaði svo í morgun (reyndar varla sofnuð fyrir nóttina) og að sjálfsögðu var hausverkurinn ennþá í heimsókn.  Hann er reyndar minni núna eftir að ég tók aftur verkjastillandi.  Óþolandi!!  Vóvh þurfti að taka mér einna mínútna pásu, svimaði svo.  Hélt að það myndi líða yfir mig í gær, fékk hrikalegt svimakast í ræktinni og svo er maður alltaf að reyna vera kúl á því og halda áfram en líður kanski bara helmingi verr á eftir.

Ætla kíkja til heimilislæknis á mánudaginn og ath hvort hann geti ekki gefið mér eitthvað við þessu allavega svo ég geti sofið á nóttinni og hafi orku yfir daginn að sinna börnunum mínum, lærdómi, heimilinu og svo lengi mætti telja.  Er ekki alveg með einbeitinguna við lærdóminn þessa stundina en það er kanski alltíkei því ég þarf ekkert að skila þessu eina verkefni sem ég er eftir að skila á mánudaginn en ég er bara svo samviskusöm með þennan lærdóm að ég vill helst vera búin að skila öllu á föstudegi.  Dóóhh!!  Afhverju varð ég svona samviskusöm með lærdóm, hefur aldrei gerst eheh!!  Kanski vegna þess ég hef ekki efni á því að henda þessum hundrað kalli sem kostar að vera í þessu námi?  Eða bara maður þroskast með árunum.  Ég t.d. skilaði einu verkefni mínu á sunnudaginn en átti ekki að skila því fyrr en tveim vikum síðar en þegar maður kann þetta 99% þá nennir maður ekki að geyma hlutina eitthvað og vera bara laus við þá.

Einsog ég sagði var ég í ræktinni í gær, þar sá ég hann Gulla heilbrigðisráðherra að puða sem er kanski ekki frásögufærandi.  Ég var næstum því búin að banka í hausinn á honum og fara segja honum að drulla sér (afsakið orðbragðið) að breyta lögum foreldra langveikra barna.  Langaði svo að segja honum að reyna setja sig í spor foreldrana, segjum að hann væri með venjuleg laun og konan heimavinnandi og kanski ekki búin að vinna í þrjú ár einsog ég, með 0kr í laun.  Gæti hann lifað mánuðinn án allra aðstoðar?  Nei hann gæti það ekki, afhverju reyna þeir ekki að setja sig í spor foreldrana, nei þetta verður ö-a ekki breytt fyrr en eitthvað af þeirra börnum veikist og þá geta þeir sett sig í sporin.  Aaaargghhh ég verð svo reið að hálfa væri miklu meir en nóg.  $%#&#$%#%". (smá blót)

Aftur er helgi framundan(þær eru alltaf að koma eheh), börnin fara uppá Skaga á morgun því Skari erum að fara á árshátíð hjá Styrktarfélaginu á laugardagskvöldið.  Hefði nú reyndar bara vilijað að ástæðan hefði verið afslöppun uppí sófa, borðandi á sig gat af nammi og drekkandi kók ehe!!  Á sunnudaginn erum við svo að fara með stelpurnar í leikhús á Gosa en styrktarfélagið er að bjóða öllum krökkunum þannig það verður endalaust stuð hjá þeim alla helgina.  Dekur uppá Skaga og leikhús, ekki leiðinlegt!!  Ætlum nú að sleppa því að taka litla pung með og hann fær dekur hjá ömmu Oddný í staðin sem honum finnst ekkert leiðinlegra.

Best að reyna henda einbeitingaskortinum í burtu að halda áfram að læra svo ég verð ekkert að stressast á sunnudagskvöldið við skilin.  Eigið góða helgi, verið góð við hvort annað.

Birti svona í lokin texta eftir Friðrik Sturluson í uppáhalds hljómsveitinni minni Sálinni:

Nú er stund.

Sama hvað mun gerast seinna;
núna er þessi stund að staldra við,
blátt áfram eins og hún er,
geislar og skuggar, og sólin brennur upp,
og þú ert hérna hjá mér.

Sama hvað mun gerast seinna;
núna við erum hér í tóminu.
Ekkert er óendanlegt.
Lítið ég bið um, það dugar alveg mér
að eyða tíma með þér.

Því nú er stund
sem kemur aldrei aftur,
og er eitthvað betra
en njóta hennar vel?

Því nú er stund,
við eigum hana saman,
en alltaf kemur önnur,
og hér kemur ein...

Sama hvað mun gerast seinna;
núna er eitthvað nýtt að gerast hér,
svo reynum að taka því vel.

Þrjú ár í dag.

25. október 2004 mun ég seint gleyma fyrirutan það að amma Jó átti afmæli þennan dag og var þá fullfrísk og hress að vanda en í dag er hún að hvíla sig hjá englunum einsog stelpurnar mínar segja.  Þennan dagi fyrir þremur árum byrjaði hetjan mín hún Þuríður Arna að veikjast og aldrei hefði okkur dottið í hug að þetta yrði svona alvarlegt. 

Fyrst var haldið að hún væri "bara" með svokallað störuflog en svo kom annað í ljós.  Fyrstu dagana eftir að hún veiktist vöktum við yfir henni á næturnar til að leyfa henni að finna að við værum hjá henni þegar hún var að krampa en þá krampaði hún nokkra mínútunna fresti.  Nokkrum dögum eftir þennan eftirminnilega dag var hún uppdópuð uppá spítala og vissi ekkert í sinn haus, var einsog ungabarn.  Hélt ekki höfði, gat varla talað en samt reyndi hún svo mikið, svo mikil hetja.  Það er svo skrýtið þegar ég er að rifja upp þessa daga en þá var okkur aldrei sagt að hún væri með æxli í höfðinu, alltaf var sagt við okkur einhverjar blöðrur.  En einn daginn þegar einn doktorinn mætti inn til okkar uppá spítala þá fór hann alltíeinu að tala um æxli í höfði og auðvidað komum við af fjöllum, nei dóttir okkar er ekki með neitt æxli. Skrýtið að okkur var alltaf sagt að þetta væru "bara" einhverjar blöðrur? ´

Ég ætla nú ekkert að fara eitthvað djúpt í veikindin hennar enda vita flestir hvernig þau hafa þróast og þið getið líka lesið um þau hérna til hliðar ef þið klikkið á mig.

En það sem okkur hefur funndið sérstakt við veikindin hennar Þuríðar minnar hvað þau hafa tengst mikið ömmu heitin Jó.  Þuríður mín veiktist á afmælisdaginn hennar og ári síðar þegar við fórum til Boston fórum við að kveðja hana deginum á undan sem við fórum.  Við vissum að hún ætti ekki langt eftir en það sem var sérstakt við þessa kveðju að hún spurði okkur hvort hún mætti koma með okkur til Boston og að sjálfsögðu sögðum við já.  Tíu mínútum áður en við fórum í loftið kvaddi amma Jó þennan heim, hún ætlaði sér að fara með okkur til Boston og hjálpa okkur í gegnum þetta.  Sérstakt!! 

Ég var ólétt af Theodóri á þessum tíma og amma var uppá spítala á gjörgæslu og þá var búið að segja að hún ætti ö-a ekki langt eftir en hún lifði að mig minnir fjórum mánuðum lengur.  Áður en ég fór við í tuttugu vikna sónarinn sögðu við hana að hún fengi nöfnu ef þetta yrði stelpa en svo var raunin reyndar ekki.  En svo það var mikil tilviljun að það var sami prestur sem sinnti henni og er að vinna uppá barnaspítala og við komumst af því einn daginn eftir að hún kvaddi þegar við vorum að ræða við prestinn og þá mundi hann svo vel eftir því hvað hún var glöð þegar við sögðum henni að hún fengi nöfnu ef þetta yrði stelpa en hún nefndi það við prestinn án þess að við vissum þessi deili.

Þessi þrjú ár hafa verið hrikalega erfið, hefði ekki getað ímyndað mér hvað þetta gæti verið erfitt.  Einsog við Skari vorum að ræða í dag þá kæmi alltaf erfiðasti tíminn þegar Þuríði minni liði svona vel einsog henni líður í dag.  Þá kemur mesta þreytan, maður fer að hugsa frammí tíman, verð leið og þá er einsog maður hafi tíma til að hugsa um hitt og þetta.  Það er einsog maður þurfi mest á hvíldinni að halda þegar henni fer að líða vel.  Skrýtið eða ekki?

Við Skari reynum alltaf að hafa eitthvað til að hlakka til í þessari veikindasúpu, maður verður að hafa eitthvað til að hlakka til, við lifum á því.  Við erum einmitt búin að ákveða að senda börnin í pössun uppá Skaga eftir tvær vikur og þar ætla þau að vera í tvær nætur og kanski er ljótt að segja það en okkur hlakkar mikið til að vera tvö saman og gera það sem okkur langar til eða bara sofa og hafa það rólegt.  Erum með hugmyndir.  Megið samt alveg koma með fleiri hugmyndir ehe.

Er ennþá með hrikalegan svima, hausverk og þreytu.  Sef hrikalega illa, þoli það ekki einsog mér finnst gott að sofa og liggja undir fjagra fjaðra sænginni minni ehe.  Damn!!  Hef ekki verið dugleg að læra þessa vikuna en ég hef engar áhyggjur því ég veit að ég næ að skila fyrir sunnudaginn eða þá bið ég bara um frest í einn dag eða svo en það hefur aldrei komið fyrir í vetur.  Fæ nánast tíu fyrir öll skil mín en ekki hvað.

Læt fylgja eina mynd af hetjunni minni þegar hún var að veikjast fyrir þremur árum og svo aðra tveimur árum síðar þegar Þuríður mín var í sterku meðferðinni sinni:

 

Álag og aftur álag

Líkaminn er alveg að segja stopp. Í morgun var ég algjörlega orkulaus eftir nóttina því ég svaf nánast ekkert vegna svima, hausverks og ímyndunarveikis.  Þannig ég sagði bara stopp sjálf og fór uppá bráðamóttöku eða doktorinn hennar Þuríðar minnar sagði mér að fara þangað í tjékk.  Lenti á stofu með manni er algjörlega búinn að skemma sig vegna drykkju og lyfja, hann var upp dópaður og óskaði þess svo innilega við læknana að hann fengi að lifa.  Hann öskraði og grenjaði til skiptis, hann var hrikalega reiður við læknana að reyna hjálpa sér en samt óskaði hann þess að hann fengi að lifa.  Ég var hriklega reið og sorgmædd að hlusta á þennan mann, ég var ekki að höndla það að vera með honum á stofu (það var tjald á milli) þannig ég brotnaði niður og sagði við lækninn að ég væri ekki að höndla að vera með þessum manni á stofu en það var ekkert annað í boði.  Að sjálfsögðu hefur þetta byrjað sem fikt hjá manninum án þess að ég viti það og hefur þetta leitt úr einu í annað og í dag er þessi maður "aumingi" afsakið orðbragðið en ég er svo hrikalega leið við að hugsa um þennan mann en hann hafði val en það hefur Þuríður mín ekki.  Sjálfsagt mun þessi maður deyja vegna lyfja og vitleysu, hann var mjög illa haldinn en hann var biðjandi læknanna um eitthvað róandi handa sér en að sjálfsögðu fékk hann það ekki.  

Ég þekki ansi marga sem hafa verið alkahólismi eða prufað einhver önnur sterkari lyf, leiddust útá vitlausa braut en eru í góði standi í dag og er ofsalega gott fólk.  Þannig ég er ekkert að tala illa um neina veika einstaklinga en þegar maður verður vitni af svona mönnum verður maður sorgmæddur Þuríðar minnar því ekki getur hún breytt sínu ástandi.  Ömurlegt!!

Ég skalf að hræðslu að vera þarna inni með þessum ákveðna manni, algjörlega útur heiminum og brjálaður í skapinu.  Eitt skiptið þurfti Óskar að kalla á starfsmennina þegar hann var skilinn eftir í nokkra mínútur en þá reyndi hann að standa upp og reyna gera eitthvað sem hann sjálfsögðu gat ekki vegna dópneyslu.  Samt finnur maður til með þessum mönnum þó ég sé reið og sorgmædd útí hann, æjhi erfitt að útskýra.  Þetta var allavega erfið upplifun sem mig langar ekki að upplifa aftur.

Ég er ofsalega brothætt enda hefur mér ekkert liðið svakalega vel síðustu daga/vikur/mánuði/3ár á morgun og finn ekki neitt til að laga það.  Ég fór sem sagt uppá bráðamóttöku í morgun og eyddi þar nokkrum klukkutímum í rannsóknir og í ljós kom að þetta er bara álag sem lýsir sér svona einsog mér hefur liðið.  ....og hvernig er hægt að laga það?  Held að það sé ekkert hægt að laga það nema Þuríði minni lagist og verður heilbrigð aftur, læknirinn sagði mér að fara útí göngutúr eða hreyfa mig.  Hmmm ég er á fullu að hreyfa mig, miklu meira en venjulega en þetta bara versnar.  Jú mér líður vel að hreyfa mig en samt er álagið til staðar, var kanski að vonast til að læknirinn myndi segja við mig "hmm þú VERÐUR að fara til sólarlanda með manninum þínum í viku og slappa þar af" eheh þá hefði mín verið glöð og hefði góða ástæðu fyrir því að hækka lánið í bankanum ehe en það var ekki svo gott.

Þuríði minni líður ágætlega þessa dagana og ö-a betur ef eitthvað er en á móti verð ég svo kvíðin og kvíði því að henni fari að hraka.  Hún fer í myndatökur 13.nóvember og maður verður að vera bjartsýn þanga til einsog það er erfitt að bíða svona lengi.  Magapína magapína!!

Svona í lokin langar mig að segja ykkur hvað ég á góðar vinkonur, stelpurnar í badmintoni eða þær sem ég var að spila með í "gamla" daga eru æði.  Forsprakkinn á þessu á heiður skilið.  Þetta eru stelpur sem ég er ekkert endilega í daglegu sambandi við í dag en samt gefa þær sér tíma (skiptast á) að koma til okkar fjölskyldunnar sirka einu sinni í viku og elda fyrir okkur.  Hvursu yndislegar eru þær?  Maður veit nú hvernig þjóðfélagið er í dag, allir rosalega bissí, vinna mikið, sinna fjölskyldu sinni og svo lengi mætti telja en samt gefa þær sér tíma til að koma til okkar til að gleðja okkur óendanlega mikið með heimsóknum einsog þessum.  Held að þær viti ekki hvað við erum þakklát, hvað þetta gefur okkur mikið þó ég sé alltaf að segja það við þær ehe.  Þið eruð æði stelpur, er einmitt að fá eina svona heimsókn á eftir frá einni af þeim.  Víííí!!  Hlökkum mikið til!!

Ætla að ath hvort ég geti lagst aðeins uppí sófa með tærnar utí loftið áður en kokkurinn kemur.

Hérna er perlan mín hún Oddný, hún er farin að heimta mömmu-dag og líka Londonferð með mömmu sinni ehe! Ekki seinna vænna en henni langar svo að fara í búðirnar með mér, skoða glingrið, fötin, dótið og bara vera ein með mömmu sinni.  Farin að þrá svoleiðis athygli og vonandi fer að koma að þeim degi og einhverntíman getum við farið saman til London.

Lyf og aftur lyf

Fór í apótekið í gær uppá spítala, það liggur við að starfsfólkið er farið að knúsa mig þegar ég mæti á svæðið eheh maður þekkir það orðið svo vel enda fastakúnni.  Well ræddi aftur við yfirmanni þarna og þau eru öll viljagerð og reyna hvað þau geta svo ég þurfi ekki að mæta svona oft.  En verst að þetta er ekkert þeim að kenna, þau panta bara lyfin inn til sín en geta hreinlega ekki pantað mikið stærri skammta af lyfjunum hennar því þeir flytja inn svo litla skammta sko innflytjandinn sem er ö-a vegna þess hvað þetta er dýrt.  Ég var svo hrikalega heppin að fá alveg sex daga skammta í þetta sinn en verst að það mun ekki einu sinni duga svo lengi þar sem það er verið að stækka lyfjaskammtinn hennar.   Aaaargghhh!!  En ég veit að þau eru að reyna, búin að tala við innflytjandann en kanski geri ég einsog og Þórdís Tinna benti mér ef það er í boði fyrir okkur.  Fá heimaþjónustu koma með lyfin til okkar, ég hef margt annað að gera en að fara endlausar ferðir í þetta apótek.

Ástandið á Þuríði minni er ekki gott á nóttinni, við erum vakandi hálfa nóttina því hún á eitthvað svo erfitt með að festa svefn.  Veit eiginlega ekki hvað það er, kanski eru lyfin að fara svona í hana?  Annars er hún ágætlega hress þó hún sé eitthvað þreyttari en vanalega og verður það svo ennþá meira þegar lyfjaskammturinn verður stækkaður.  Það sem er lagt á þennan litla kropp.

Mín átti að fá einhver róandi lyf til að taka inn á kvöldin fyrir svefn svo ég fengi kanski tveggja klukkutíma svefn á nóttinni, einhver sem eru ekki vanabindandi en auðvidað er hætt að flytja þessi lyf inn en ekki hvað?  Læknirinn var nú hissa á því, því það eru svo margir á þeim.  Skrýtið!!  ÞAnnig mín var sett á svefnlyf sem fara svona líka ill í mig, ég er hálfsofandi allan daginn þannig ég ætla ekkert að vera á þessu.  Frekar verð ég svefnlaus allan sólarhringinn heldur en hálfdópuð allan daginn.

Fékk hrikalegt aðsvif í gærkveldi, oh mæ god!!  Veit ekki alveg afhverju og hef heldur ekkert tjékkað á þvi.  Er búin að vera með hrikalegan sviman í allan morgun, hélt að það myndi líða yfir mig í ræktinni.  Kanski ég hringi í einhvern af doktorum Þuríðar minnar og ath málið?

sá fallegasti og elskar að láta mynda sig.

Fleiri klukkutímar í sólarhringinn óskast?

Hvar finn ég fleiri klukkutíma?  Er einhver svo svakalega klár að geta bent mér á það?  Að launum fáiði eitt nett knús frá mér.

Það er klikkað að gera, ég næ varla að snúa mér yfir á hina hliðina.  Ég sest ekkert niður og bora bara í nefið hérna daginn, vildi óska þess að ég næði því.  Það eru þessar endalausu spítalaferðir, ef það eru ekki blóðprufur eða tjékk með hana Þuríði mína þá gist ég á þessu blessðaða apóteki uppá spítala.  Málið er nefnilega að lyfin hennar Þuríðar minnar er svo svakalega dýr og þá vilja þeir ekki sitja uppi með einhverjar fjórar töflur of mikið.  Ég fer oft í viku að ná í tveggja til þriggja daga skammta fyrir hana en á föstudaginn var ég að vonast til að ég fengi nú loksins kanski viku skammt því ég er alltaf að segja þeim að hún er á þessum lyfjum næstu mánuði en ekki bara í þrjá daga en vonandi verður hún á þeim næstu árin.  En neinei ég fékk að deginum í dag og þá þarf mín að sjálfsögðu að hitta þær kellur og biðja um næstu tvo daga.  Aaaaaaaaaaaaaarghh!!  Ég veit helgarskammturinn hennar kostar hálfa milljón en haaaaaallllóóóó, en ríkið tímir ekki að flytja inn nema nokkrar töflur inní einu og við verðum bara að sætta okkur við það.  Hitti einhvern yfirmann á föstudaginn sem ætlaði að tala við þessa karla sem sjá um að flytja þetta inn og ath hvort ég gæti komið aðeins sjaldnar því oft er maður með í maganum að gleyma að fara og þá yrði það bara leiðinlegt fyrir Þuríði.  Hef alveg meira að gera en að fara í þetta blessaða apótek nokkrum sinnum í viku.  Það er svoooo mikill sparnaður í þessu kerfi að hálfa væri miklu meir en nóg þó þeir viti að það er einn einstaklingur í þessu blessaða landi á þessum töflum en þá tíma þeir ekki innflutning á allavega viku skammti í einu.  Grrrrrrrrrrrr!!

Þannig mig langar alveg að fá að taka svona allavega einn andadrátt og setjast niður í kanski fimm mínútur.  Mér leiðist sko ekkert á daginn, fer líka með Þuríði mína í sjúkraþjálfun, reyna að sinna heimilinu þó það sé oftast það síðasta sem ég geri vegna anna, þarf að læra, sinna börnunum, reyni samviskulega að mæta 5x í ræktina, endalausar ferðir í þessa blessuðu tryggingastofnun að sækja um hitt og þetta (þoli ekki þessa stofnun).  Þannig mér leiðist ekkert, fæ nefnilega oft þá spurningu "hvað ertu eiginlega að gera á daginn?".  Það halda nefnilega margir að liggi bara uppí sófa með tærnar uppí loftið og horfi á Opruh, mesti misskilngur.

Var annara að heyra í lækninum hennar Þuríðar minnar (reyndar var það Skari og hann var að hringja í mig og segja mér fréttir ehe).  Hún fór nefnilega í blóðprufur á fimmtudaginn og þær litu svakalega vel út en þegar hún var sem slöppust voru hvítublóðkornin hennar svo lá en þær hafa hækkað dáltið mikið þannig núna á að fara hækka skammtinn á krabbalyfjunum hennar.  Aaargghhh og ætli ég verði þá ekki að mæta á hverjum degi uppí apótek sem ég reyndar sætti mig nú alveg við á meðan þeir eru að gera eitthvað fyrir hana Þuríði mína en finnst líka alltílagi að þeir panti inn í landið aðeins stærri skammta þegar þeir vita allavega af henni.  Hún er nefnilega eina á landinu sem er að taka þetta og fyrsta barnið sem tekur þetta inn, en þessi lyf eru vanalega notuð fyrir fullorðið fólk með heilaæxli.  Vonandi virkar þetta bara á hana og hún verður endlaust lengi og þó ég þurfi að fara nokkrum sinnum á dag þó það sé óþolandi, þoli bara ekki þennan stað sko spítalann.  Of margar slæmar minningar.

Þuríður mín var annars þreyttari um helgina en vanalega (vona að það sé bara tilfallandi)og ég er hrædd um að hún muni verða ennþá þreyttari þegar krabbaskammturinn verði stækkaður.  Fór í sjúkraþjálfunina í morgun og var gjörssamlega búin eftir hana en ég ákvað samt að senda hana á leikskólann og bíð bara við símann þanga til þær hringja.  Ég veit að þær hringja ef hún alveg ómögleg og er gangandi vofa.  Hún er farin að borða miklu minna en hún gerði áður en hún byrjaði í þessari meðferð, jújú hún mátti alveg við því en má kanski við því endalaust lengi.  Ógleðin að segir mikið til sín þannig við erum að fara stækka ógleðislyfin hennar líka sem þýðir ennþá fleiri töflur en sem betur fer er hún svoooo dugleg að taka þær. 

Hún þurfti líka að taka inn verkjatöflu í gærkveldi en hetjan mín kvartaði undan hausverk þegar hún var að fara sofa, hélt fast utan um höfuðið og grét.  Höfum ekki þurft að gefa henni verkjalyf í tvær/þrjár vikur sem er æði.

Annars var helgin æðisleg hjá okkur fjölskyldunni fyrirutan aðeins meiri þreytu hjá hetjunni minni.  Vorum með partý fyrir krakkana á föstudagskvöldið, tókum dýnurnar okkar frammí stofu, átum á okkur gat af nammi og vínberjum, hoppuðum á dýnunum og horfðum á imbann.   ÞEtta elska þau. Á laugardaginn fékk Oddný perla að koma með mér í rætktina og fékk að dvelja í pössuninnni á meðan ásamt Evu sætu músinni minni sem þeim finnst æði, ákváðum að kíkja með stelpurnar í Toys'rus og þær klikkuðust þar.  Hefði ekkert á móti að geta keypt ansi margt þarna inni handa þeim, svaka flott búð eða þeim finnst það allavega eheh!!  Badmintoæfing á sunndaginn fyrir krakkana, ennþá meiri útrás og svo er verið að fara biðja mína að fara koma aftur á æfingar.  Dóóóhh!!  Ætli ég láti ekki undan pressu eheh!!  Reyni að finna tíma á nóttinni, get hvorteðer ekkert sofið þá ehe!!

Haldiði ekki að við Skari fórum í bíó í gær, áttum frímiða í Lúxussalinn og ákváðum að skella okkur sem var ekki leiðinlegt.  Mútta mín var að passa og kom klukkutíma fyrr en hún átti að gera og henti okkur út til að fá okkur snarl fyrir bíó sem var heldur ekki leiðinlegra.

Klikkað að gera hjá minni, ætli ég nýti ekki tímann núna til að læra smá svona áður en ég fer að stússast uppá spítala og reyna fá einhver lyf af þessu ríki.

Læt fylgja eina góða af henni Þuríði minni sem var tekið af Brosbörnum í ágúst síðastliðin. 

Kveðja til stóra bróa

Langaði bara að skella einni nettri kveðju á besta dómara landsins eða hann var kosinn það á föstudagskvöldið á KSÍ-hófinu.  Elsku best Garðar bróðir til hamingju með titilinn, hefði reyndar komið mér á óvart ef þú hefðir ekki unnið eheh!!  Veit að þú ert bestur sko í dómarastörfunum eheh!!  Ég veit líka að hann sér þetta endilega ekkert næstu daga þar sem hann er staddur einhversstaðar á Spáni að dæma en ekki hvað.
Knús til þín.....