Maístjarnan mín

Maístjarnan mín hélt áfram að krampa í gær eða kl sex í gærmorgun vöknuðum við öskur í henni "ég er að fá krampa, krampinn er að koma".  Hrikalega erfitt og svo stuttu síðar fékk hún annan.  Loksins þegar maður fær ofsalega góðar fréttir þá kemur þetta sem ég skil engan veginn, hvenær er komið nóg hjá henni?  Hvenær fær hún að njóta þess að vera barn?  Maístjarnan mín verður 10 ára í vor og þekkir ekkert annað en veikindi, hvursu ósanngjarnt er það?  Ef hún er ekki krampandi þá er hún í einhverjum meðferðum og fær engan möguleika að þroskast einsog hin börnin mín, mér finnst endalaust sárt að hugsa um þetta.  Hún er samt ofsalega hamingjusöm, elskar að vera innan um aðra krakka og vera með fíflalæti er það eitt því skemmtilegasta sem hún gerir.  Að vera boðin í eitthvað sem bekkjarsystur hennar eru með er eitthvað sem henni finnst BEST í heimi.

Hún er annars komin inná skíðanámskeið á Akureyri eða sem er reyndar meira í áttina sem sjúkraþjálfun og okkur foreldrunum finnst þetta rosalega spennandi verkefni.  Hún veit ekki af því, ef hún vissi af því þá myndi hún ekki sofa næstu vikurnar vegna spennings.  Við ætlum að fara þangað fjögur eða Blómarósin okkar fær að fljóta með og kanski prófa skíði líka, aldrei að vita að ég geri mig líka að fífli í brekkunni.  Blómarósin mín veit af þessu en hún kann að þegja yfir leindarmálum (og sefur alveg) en hún er rosalega spennt og þetta er eitthvað sem hún þarf á að halda, gleyma sér aðeins með okkur í einhverju skemmtilegu. 

Svona sjúkraþjálfun gætum við t.d. ekki farið í nema vegna okkar frábæra félags Styrktarfélag Krabbameinssjúkra barna, í þessu felst mikill kostnaður einsog líka sjúkraþjálfun á hestum sem hún er líka að fara í og þetta frábæra félag styrkir hetjuna okkar sem er ótrúlega mikilvægt í hennar uppbyggingu.  Þetta flotta félag gerir ótrúlega marga og góða hluti fyrir skjólstæðingana sína þannig þegar þið styrkið félagið eru þið að gera virkilega góða hluti.  

Afmælishelgi framundan hjá Gull-drengnum mínum sem er reyndar mega spenntur fyrir handboltaleiknum í kvöld en hann missir ekki af íþróttafréttum eða einhverju íþróttatengdu.  Elska hvað hann er mikill íþróttafíkill og svo má hann heldur ekki missa af Arsenal - Manchester á sunnudaginn sem hann ætlar að horfa á með afa sínum Hinrik.

Eigið góða helgi, við ætlum að njóta hennar í botn í veisluhöldum.

Athugasemdir

[Guðrún unnur þórsdóttir, 20.1.2012 kl. 09:47]

[Halldór Jóhannsson, 21.1.2012 kl. 14:26]

Já það er ósanngjarnt hvað blessðuð börnin mörg hver þurfi að vera berjast í allskyns veikindum frá unga aldri...maður tekur endalaust að ofan fyrir þeim mikla hetjuskap sem þau sýna...og blessuðum sytkinum þeirra líka..

Glæsilegt að eiga ást/hjálpríkar bekkjarsystur að,þær eru yndislegar:)

Bara frábært að komast á skíðin..megi hún finna sig vel þar og njóta...og þið hin ekki síður að fíflast í brekkunum,þar verður keppnisskapið í botni,en með gleði í fyrirrúmi:)

Já leyndarmálin eru vel varðveitt hjá blómarósinni.

Vonum að sem flestir styðji/styrkji SKB og hafi þeir þökk sem gera það..

Það mætti halda að þið hafið einhver í tök með að Arsenal-Man.utd spila alltaf á afmælishelgi Gull-drengsins,hmhm,....það verður gaman að sjá þá gullmola öskrandi/hoppandi yfir leiknum...thu thu vonum að Arsenal vinni:)

Góða helgi frábæra fjölsk..

[Hanna (IP-tala skráð) 23.1.2012 kl. 16:13]

Það var einn gutti í götunni minni alltaf á svona stóru þríhjóli og þeyttist á eftir hinum á tvíhjólunum.  Bara flottur strákur sem gaf hinum ekkert eftir.  Ég varð aldrei vör við að hinir krakkarnir væru að stríða honum.  Hann var alltaf einn af þeim og hjólið hluti af honum.  Til hamingju með gullmolana þína alla.  Þið eruð flott og gefandi fjölskylda.