Myrkrið virðist endalaust

Mig langaði reyndar ekkert að setjast við tölvuna og blogga en ég gerði það nú aðallega bara fyrir ykkur sem eru að fylgjast með okkur.

Jú við komum í gærkveldi frá Koben en við ákváðum ekki fyrr en alveg á síðustu mínútunni hvort við ættum að fara eða ekki?  Þuríður mín hefur nefnilega aldrei verið svona slöpp, hún hafði bara algjörlega legið fyrir, ekki borðað bita, nánst ekkert drukkið þannig það var mjög erfið ákvörðun að ákveða hvað við ættum að gera.  En þar sem hún var búin að vera hitalaus í þrjá daga ákváðum við að skella okkur, ö-a best fyrir alla að komast aðeins í burtu og reyna skemmta okkur saman.

Við áttum æðislega stund í Koben, nenni reyndar ekki að skrifa ferðasöguna í augnablikinu þar sem mig langar ekkert sérstaklega mikið að vera hérna í tölvunni.  Þuríður mín hefði reyndar mátt vera hressari en hún sat aðallega í kerrunni sinni en orkaði nú samt að fara í nokkur tæki í tívolíinu og setjast hjá sveinka og segja honum hvað henni langaði mest í jólagjöf.

Æjhi það er mjög þungt yfir mér þessa dagana, ótrúlega viðkvæm og mjög hrædd.  Ég hef aldrei verið jafn hrædd einsog þessa dagana að það sé eitthvað slæmt að ske hjá Þuríði minni því ég veit ef það er eitthvað að ske hjá henni þá þarf mikið kraftaverk.  Þetta er hrikalega erfitt, úffh ég sé varla tölvuna núna fyrir tárum.

Hetjunni minni er búið að líða mjög illa síðustu tvær vikur, hún hefur ekki haft okru í neitt, algjörlega legið fyrir og einsog ég sagði hefur nánast ekkert borðað í tvær vikur enda lítur hún núna út einsog anorexíusjúklingur.  Hún hefur litla krafta í líkamanum enda hver hefði mikla krafta ef maður borðar ekkert?  Ö-a engin?  Við áttum að mæta með hana í morgun uppá spítala en því miður varð að fresta því til tvö í dag þannig hún verður bara orkulaus þanga til en ég veit ekki alveg hvað þeir eru að spá að gera fyrir hana?  Gefa henni mat í gegnum sondu?  Næringu í æð?  Við vitum það ekki en eitt er víst að það verður eitthvað að gera fyrir hana.  Er að reyna troða í hana mat, vatni en það gengur nánast ekkert.  Hún reyndar fékk nokkur snökk í gærkveldi og þá var hrópað húrra en við leyfum henni að borða ALLT sem henni langar í  en verst að það er mjög lítið. 

Hetjan mín er heima hjá mér, leyfði henni að heilsa aðeins uppá þær í leikskólanum og þá komu nú nokkur bros hjá minni en hún hefur ekki mikið verið að brosa þessa dagana enda bara sofið útí eitt.  Svefninn hefur nú minnkað hjá henni, farin að vaka meira sem sagt. 

Æjhi þetta er orðið ansi lengra en ég ætlaði mér, ég skelf hérna við tölvuna, ég er svo hrædd, ég vissi ekki að það væri hægt að vera svona hrædd.  Ég meina ef ég hef einhverntíman verið hrædd í þessari veikindasúpu þá er það núna.  Ég sef ekki neitt enda langar mig ekki að sofa, mig langar bara að halda fast utan um hetjuna mína og láta henni líða betur sem vonandi er að gerast núna eða allavega þegar hún fær einhverja næringu í litla kroppinn sinn.

Farin að knúsa hana, ætla leggjast uppí rúm til hennar og horfa á nýju hákarlamyndina sína sem hún fékk að velja í fríhöfninni í gær.

Mér er illt í hjartanu

Ég hef ekki þorað að viðurkenna það alla síðustu viku hvað ég væri hrædd og núna er ég ennþá hræddari og verð hræddari með hverjum deginum sem líður.   Þuríður mín Arna er mjög slöpp, engin hiti eða neitt þannig en hún kvartar mikið hvað hún sé svöng en vilji samt ekkert borða því hún þarf að gubba.  Hún hefur legið alfarið fyrir í níu daga en í nokkra daga af þeim hefur hún verið með hita en ekki núna eða síðan á fimmtudag, hún sefur mjög mikið og kvartar dáltið hvað hún sé þreytt og við vitum hvað það merkir þegar hetjan mín kvartar undan einhverju því þá líður henni virkilega illa.  Gvuuuð hvað ég þoli ekki desember, ég hélt að við fengjum góðan desember þetta árið en það höfum við aldrei fengið síðan hún veiktist.  Ömurlegt!  Ég sem hef alltaf elskað þennan mánuði enda mikið jólabarn eða öll fjölskyldan, það er svo gaman að sjá hvað krakkarnir eru mikil jólabörn reyndar er Oddný mín Erla sem talar mest um jólin á heimilinu og er svakalega spennt að fá pakka, fara á jólaböll og þess háttar. 

Ohh hvað ég vildi að ég væri glöð í hjartanu og liði ekki svona illa en ég finn alveg hvað krafturinn er að sogast úr mér, að horfa uppá hana Þuríði mína svona er hrikalega erfitt.  Erfiðast í heimi.  Núna er þessi tími sem mig langar að leggjast í gólfi, sparka fótum og grenja úr mér augun.  Afhverju þarf lífið hennar að vera svona erfitt, afhverju þarf hún að þjást svona, afhverju getur hún ekki verið heilbrigð.  Hún má alveg vera ofvirk, hvatvís þannig það þurfi að hafa fyrir henni en ekki með þennan illvíga sjúkdóm.  Aaaaaaaaaaaaaaaaaaargghhh!!

Rétt í þessu var hetjan mín að vakna af einum dúrnum sínum og það fyrsta sem hún sagði við mig "mamma ég er þreytt", mikið svakalega hlýtur henni að líða illa eða vera mikið þreytt enda leggur hún sig oft á dag.  Váávhh hvað þetta er erfitt.  Mig langar að taka eitthvað á mig, afhverju get ég ekki fengið hluta af þessari þreytu, mér er alveg sama þó ég sofi bara þegar ég er orðin gömul ef það myndi hjálpa henni eitthvað?  Afhverju valdi hann hana?  Ekki misskilja mig, ég hefði ekki viljað að hann hefði valið einhvern annan þó það væri minn versti óvinur.  Þá á ekki að leggja svona á neinn, EKKI NEINN.  Shit ég er alveg farin að skelfa.

Við ætlum að hringja í hjúkkuna okkar á eftir og segja henni frá stöðu mála, ef hún verður svona þegar við komum heim frá Koben þar að segja ef við fáum leyfi að fara út þá ætlum við að heimta myndatökur því við höfum áhyggjur að þar er eitthvað að ske?  Við erum ofsalega hrædd við það.  Þó hún sé svona slöpp langar mig ofsalega að fara með börnin mín út og ath hvort hún myndi ekki hressast við að sjá sveinka vin sinn, sjá öll jólaljósin í Koben, kíkja í nokkur tívolítæki og knúsast með okkur fjölskyldunni.  Stundum finnst manni líka að við séum að renna út á tíma, æjhi það er þegar henni líður svona og maður verður hræddur og þá vill maður nýta hvern dag alveg uppí topp.

Við píndum mat í hana í gær, héldum henni (þannig séð) og hún borðaði smá sérstaklega því hún var að borða fyrir Lindu sína, Skarphéðinn sinn og strákana sína(uppáhaldin hennar).  Annars er ofsalega erfitt að koma í hana mat en við erum "heppin" að hún drekkur þó mikið vatn, hún er þá allavega ekki á meðan að þorna upp.

Jú við Skari kíktum á jólahlaðborðið á Nordicca í gær og það var ofsalega gaman.  Slurp hvað forrétturinn var góður en ég var orðin svo pakk af honum að ég gat ekki fengið aðalréttinn og eftirréttinn eheh.  Ég elska þetta pate, síldina, laxinn en mér fannst samt vanta súpuna eheh, finnst nefnilega svona veitingastaðasúpur æðislegar.  Það myndi duga mér ef ég væri að fara útað borða að fá bara súpu þá sérstaklega humarsúpu, mmmmmm!

Haldiði það sé að meðaleinkunnin mín sé komin í 9,47, trallalala!!  Ég gæti talað endalaust mikið um skólann og einkunnir mínar því ég hef ALDREI fengið svona góðar einkunnir, það þarf greinilega að vera álag á minni þannig mín meikið það í skólanum þó ég vildi óska þess að líf mitt væri aðeins öðruvísi.  Að ég væri ekki að lifa í þessum veikindaheimi, sem er erfiðast í heimi.  Ég vildi óska þess að ég væri bara að pirra mig á því hvað börnin mín væru hrikalega oft veik og bossinn minn orðin langþreyttur á mér útaf því, en ég fæ víst ekkert um það ráðið.

Ég er ekki vön að biðja um mikið en mig langar að biðja ykkur um að kveikja á kerti fyrir hetjuna mína og leggjast á bæn og vona að hún rífi sig uppúr þessu og þetta sé ekkert alvarlegt.  Ég trúi því að samanlagðar sálir geti einhverju breytt.

Var næstum því búin að gleyma að segja ykkur frá því þegar við sögðum krökkunum í gærkveldi að við værum að fara í flugvélina og kíkja í jólatívolí eheh.  Þuríður Arna mín er svo slöpp að hún kipti sér lítið við það en Oddný Erla mín öskraði af kæti svona án gríns þá gjörsamlega öskraði hún og litli pungsi minn hann Theodór Ingi hermdi eftir henni ehe en hann er farin að herma eftir henni í öllu. Núna er Oddný mín alltaf að spurja hvort við séum ekki að fara í tívolí, æjhi snúllan mín hrædd um að við séum að hætta við því hún heyrir okkur náttúrlega á tjattinu um þetta allt saman. Vonandi ekki samt.

Takk fyrir mig í dag en hetjan mín er að kvarta hérna þannig ég ætla að sinna henni en þið vitið ekki hvað ég er heppin hvað hin eru svo hrikalega góð og dugleg að leika sér, þarf að hafa lítið fyrir þeim þó Oddný mín þurfi sína athygli og sakni stundum stundanna með mömmu sinni en þá eru þau svo meðfærileg og æðisleg. 

Farin að knúsa börnin mín.

Hún bað um kók og nammi :)

Það er nú ekki oft fagnaðarefni að barnið manns biður um kók og nammi en það var það hjá mér þegar hetjan mín bað um kók og nammi í gærkveldi og hún var ekki lengi að fá það.  Þuríður mín er ekki þessi nammi týpa eða mikið fyrir að setja gos inn fyrir sínar varir, þessa vikuna vildi ég óska þess að hún væri einsog systkinin sín sem elska allt sætt ehe.  Ég hef reynt að bjóða henni ALLT svo hún borði bara eitthvað en ekkert hefur hún viljað borða alla vikuna nema drukkið vatn og kakómalt.  Múttan mín kom færandi hendi í gærkveldi en hún kom með steiktan fisk handa hetjunni minni og ákvað að mata hana því hún neitar frekar mér heldur en ömmu sinni.  Hetjan mín borðandi smá sem var æði og svo um kvöldið kókglas og hraunbita, vííííí!!  Hún er líka algjörlega kraftalaus, sefur einsog ungabarn en einsog í gær tók hún sér fjóra dúra yfir daginn sem eru allir sirka 1-2 tímar og það er ekkert skrýtið að hún sé kraftalaus þegar hún borðar ekki neitt og er á öllum þessum lyfjum á móti.  Aaaargghh!!  Hún er t.d. búin að léttast um hálft kg þessa vikuna og það er mikið miða við 18kg kropp, ég er líka farin að sjá beinin standa út á bakinu hennar.  En hey ég held að hún sé að koma til, hún er allavega búin að vera hitalaus þó hún sé orkulítil en hver væri það ekki?  Þannig stefnan er tekin í jólatívolíið ekki á morgun heldur hinn þökk sé leynigestunum. Krakkarnir vita ekkert og fá ekkert að vita fyrr en á morgun og gvuuuð hvað ég get ekki beðið með að segja þeim þetta sérstaklega prinsessunum mínum því litli pungur hefur ekki eins mikið vit.

Haldiði ekki að okkur Skara var boðið í annað jólahlaðborð í kvöld sem við að sjálfsögðu komumst ekki í því við vorum búin að ákveða annað.  En gamli vinnustaðurinn minn sem ég vann allar mínar aukavinnur TBR bíður okkur alltaf til sín hver jól þó ég sé ekkert að vinna þar útaf Þuríði minni annars væri ég þar ö-a reglulega.  Þykir ofsalega vænt um það og það er líka alltaf svo gaman þar.  En gamli bossinn minn hringdi í mig á fimmtudag til að ath hvort ég hefði ekki fengið boðskortið en neinei ég hafði ekkert boðskort fengið.  Vitiði afhverju?  Jú því helvítis póstburðarmaðurinn sem á að vera bera út hérna í sveita er hættur að bera hingað út og ég held að sitji bara heima hjá og lesi alla launaseðla, euroreikningana, Séð og heyrt blöðin allra hérna, æðislegt.  Ég er ógislega vond útí þennan póstburðamann sem tekur að sér vinnu en nennir svo ekki að sinna henni og hendir, póstinum eitthvað.(er ekki alveg að fatta?)  Hvernig er hægt að hafa það á samviskunni?  Ég er allavega ekki búin að fá póst í viku og svo hef ég bara verið að fá hann svona einu sinni og einu sinni.  Ég veit ekki alveg hvað þeir ætla að gera hjá póstþjónustinni, þeir geta ö-a ekki reddað okkur öllum glötuðum pósti? Eru þeir tryggðir fyrir svona?  Hvernig þá?  Hvernig get ég treyst því að fá öll jólakortin mín?  Vonandi eru þið ekki búin að senda okkur jólakort því þá erum við ekki búin að fá þau nema eitt sem fannst á ganginum í blokkinni sem nágrannakona mín fann.  Djöh er ég reið.

Verð víst að þjóta, Þuríður mín að kvarta undan ógleði og segist þurfa að gubba.  Þessi ljótu krabbakúkalabba lyf sem er eins gott að þau geri sitt fyrir hana.

FARIN.

Fyrsta hitalausa nóttin :)

Nóttin í nótt hefur verið sú besta hingað til eða í viku.  Þuríður mín svaf uppí hjá okkur í nótt einsog síðustu nætur bara svo maður geti fylgst með henni, hún svaf ofsalega vel í nótt sem er sú fyrsta ásamt engum hita.  Very nice!!  Aftur á móti svaf ég ekkert því ég var alltaf að ath með hana, hvort það væri ekki alltíkei, var hún heit, þarf ég að pústa hana, gefa henni vatn að drekka,gefa stíl og þess háttar en ekkert þurfti ég að gera nema liggja sem fastast uppað henni.  En þetta var allt tilbúið á rúmstokknum fyrir hana.

Hetjan mín er vakandi núna og búin að vera vakandi í næstum tvo tíma sem er eiginlega met en annars sefur hún nánast allan daginn því hún er svo slöpp.  Mér finnst kanski heldur ekkert skrýtið að hún sé svona slöpp, hún er ekkert búin að borða í viku fyrirutan kjötbollurnar í fyrradag.  Það er alveg sama hvað ég bíð henni ís, nammi, kex, jógúrt en ekkert vill hún því verr og miður svo er hún líka komin á enn ein lyfin.  Núna eru það sýklalyf til að koma í veg fyrir lungabólgu og svo fær hún á fullu púst (astmalyfin sín) þannig það er mikið lagt á þennan litla kropp sem er að léttast og léttast.  Aaargghhh!!  Vonandi er hún að rífa sig uppúr þessu, krossa alla putta og tær.

Jeij ég fékk að setja eitthvað annað í tækið en Latabæ eða Skoppu og Skrítlu en það er ágætt að hvíla sig aðeins á þeim, púúúffhhh!!  En ég og Oddný Erla mín (múttan mín líka) kíktum í kringluna í gærkveldi en mig vantar einhverjar tuskur á mig en auðvidað finnur maður aldrei neitt þegar manni sárvantar eitthvað, þoli ekki að skoða á mig föt því ég veit að ég finn hvorteðer aldrei neitt á mig.  Bwaahh!!  Við kíktum við í Skífunni keyptum eina gjöf handa hetjunni minni en það var eiginlega fyrir mig eheh því mig vantaði eitthvað nýtt í dvd-spilarann þannig við keyptum handa henni þriðja uppáhaldið Simpson sem hún er að horfa á núna. (elska þessa fígúru)

Þuríður mín er ennþá mjög slöpp en er hitalaus allavega í augnablikinu og í nótt og þá líður manni strax betur annars tekur þetta ofsalega á taugarnar og dregur mann mikið niður.  Um leið og hún verður eitthvað slöpp slappast maður sjálfur niður, hrikalega erfitt. 

Er búin að fá þrjár einkunnir af fjórum, trallalala!!  Segi ykkur þær þegar sú fjórða kemur í höfn, vííí!! Ég veit allavega núna hvar börnin mín fá þessar gáfur sem þau hafa, ég hef oft verið að reyna finna það út og farið langt aftur í ættir en aldrei fundið neinn svona gáfaðan einsog þau en núna hef ég loksins fundið manneskjuna, MIG.

Ég verð að segja ykkur frá smá samtali sem ég átti við Oddnýju Erlu mína í fyrradag:

Oddný: mamma hvenær ætlar þú að fá litla stelpu?
Ég: ha! Litla stelpu, hvað meinaru?
Oddný: fá svona stóra kúlu einsog Ólöf Inga.  (sem er mágkona mín og á að eiga núna þann 14.des)
Ég: ég veit það ekki, einhverntíman seinna.
Oddný:  kanski núna um jólin?
Ég: nei seinna
Oddný: en hvað eigum við að gera við Theodór þegar við fáum litlu stelpuna?
Ég: eheh hvað eigum við að gera við hann, nú hann verður áfram hjá okkur.
Oddný: ok, ég ætla þá að passa hana svo hann meiði hana ekki og hún má sko leika sér í dótinu mínu.

Þar var samtalinu lokið, þvílíkar pælingar hjá þriggja ára gömlu barni, hvernig ætli hún verði þegar hún verði eldri.  Ef ég verð ö-a komin á endanum með tíu kríli á heimilið ehe.

Við Skari erum hætt við að fara í Bláa lónið á morgun, viljum ekki fara frá hetjunni okkar svona veikri en við gerum það bara seinna.  Okkar tími mun koma.  En ætlum samt að fara í jólahlaðborðið sem ég er búin að bíða eftir síðan ég pantaði það í september, slurp slurp!!  Þegar ég fer í jólahlaðborð þá get ég bara borðað forréttinn, ég elska hann.  Ég þarf ekki aðalréttinn né eftirréttinn, hitt dugar mér og borðað mikið af því.  Kanski ég sleppi bara öllu nema forréttinum eheh, mmmmm! Ég get alltaf fengið læri, ís eða eitthvað en ekki hitt.  Oh mæ god hvað ég hlakka til.  En okkur er svo boðið á tónleikana hans Bjögga á sunnudagskvöldið þannig það er alveg mikið að gera og maður verður víst að reyna velja og hafna sérstaklega þegar staðan er svona á heimilinu.  En einsog einn bloggvinur minn sagði í færslunni hérna fyrir neðan:

Ég áttaði mig á því MÉR TIL SKELFINGAR að ég fór að hugsa. Hvernig getur HÚN farið út að skemmta sér og barnið hennar svona veikt. Ég varð svo reið útí sjálfa mig fyrir þessa hugsun og verð að játa það að gamla hugarfarið er lífseigt og ég verð virkilega að passa mig. 

Mér fannst ofsalega gott að hún viðurkenndi hvernig hún hugsaði fyrst en breytti svo þeim hætti en það er samt þessi hugsunarháttu hjá fólki sem fer ofsalega í mig því við foreldrar veikra barna getum ekki hætt að lifa lífinu því barnið okkar er veikt.  Við þurfum alveg jafn mikið á því að halda að skreppa út og gera eitthvað fyrir okkur, hvernig eigum við að geta sinnt veika einstaklingnum ef við getum ekki sinnt okkur?  Það er mikið af skilnuðum hjá fólki í okkar stöðu og ég er alltaf að heyra um fleiri og fleiri því verr og miður en ég skil þessa foreldra líka sem eru að skilja, það eru ekki allir sem höndla þetta og auðvidað verður maður sjálfur hræddur um að lenda í þessari stöðu en þá verður  maður á móti að vera dugleg að gera eitthvað saman sem fólk er ekki nógu duglegt við.  Við erum hrædd við að fara frá veika barninu en einsog við Skari erum við ofsalega heppin með fólkið í kringum okkur sem er alltaf tilbúið að koma og aðstoða okkur með pössun en þá er maður samt ekki nógu dugleg að nýta það því verr og miður því manni líður illa að fara frá sérstaklega Þuríði minni sem þarf á okkur að halda en verður samt ekkert meint af að fá ömmu, afa eða Lindu frænku í heimsókn.  En svo aftur á móti fer það líka ofsalega í mig þegar fólk er að tauta við mig, aldrei förum við neitt (eiga heilbrigð börn) en þið eruð alltaf að fá pössun sem við gerum kanski einu sinni í mánuði (mesta lagi) reyndar aðeins meira í des og skammast mín ekkert fyrir það.  Við þurfum á þessu að halda.  Takk fyrir.  Samt ekkert beint til þín Fríða mín, fannst mjög gott það sem þú skrifaðir og viðurkenndir hvernig þú hugsaðir.

Jæja dúllan mín sofnuð og þetta orðin alltof lööööng færsla, kerran hennar Þuríðar minnar reddí.  Takk hálpartækjastofnun eða kanski réttara sagt konan sem sá um þetta fyrir okkur, góð þjónusta.

Eigið góða helgi, ég ætla allavega að reyna eiga góða helgi og skemmta mér að borða forréttinn á norddicca.

Ciao

"ég veit hvað ég vil fá um jólin"

Núna gengur tíðin sú í garð
er gjafmildin er svo hrein.
Á óskalistanum er aðeins ósk ein.

Ég veit hvað ég vil fá gefins í ár.
Mín von er sú óskin rætist brátt.
Ég er pínulítið kvíðin
það er kannski of mikið
sem ég vil fá.
Ég vona ég eigi það skilið
ég skyldi mega dreyma
það megar allir jólunum á.

Jámm það vita allir hvað ég vil í jólagjöf og það kostar ekkert nema kraftaverk, það gerðist kraftaverk síðustu jól og ég vona svo heitt og innilega að það verði aftur í ár.  Hún getur, hún ætlar og hún skal.

Nóttin í nótt var erfið hjá Þuríði minni og á móti svaf ég að sjálfsögðu ekkert, hún var með mikin hita í nótt og andardrátturinn hjá henni lísti bara líðan hennar.  Ég sem hélt að hún væri á uppleið í gær, bwaaahhh!!  Hún er t.d. nývöknuð núna eftir nóttina en er samt að sofna hérna hliðina á mér, ömurlegt að sjá hana svona. 

Ég og Skari vorum búin að ákveða fyrir sirka tveim mánuðum að við ætluðum að hafa kósý helgi núna um helgina, planað var að senda börnin uppá Skaga í næturpössun eða meira eiginlega í sólarhringspössun.  Fara snemma á laugardeginum og ná í þau aftur aðeins seinna á sunnudeginum en það verður víst ekki úr því en við ætlum samt ekki að sleppa pössuninni þannig séð en tengdamóðir mín yndislega mun mæta hingað í sveitina og passa grislingana.  Við ætlum að halda okkur við plönin okkar þar að segja fara í Bláa lónið og svo um kvöldið á laugardaginn munum við fara á jólahlaðborð á Nordicca með familíunni minni.  Vávh hvað ég hlakka til.  Stebbi og Eyfi að spila þannig það skemmir ekki heldur.  Ég vona bara að Þuríði minni fari að lagast svo við komumst á mánudaginn en það væri þá ekki hundrað í hættunni þar sem heilsan hennar gengur fyrir, hún er ekki pínd í neitt sem við höldum að hún ráði ekki við.

En hvað haldiði?  Ég ákvað að hringja í hjálpartækjastöðina útaf nýju kerrunni sem Þuríður mín á að fá en hún átti ekki að vera til fyrr en eftir hmmm fimm/sex vikur en okkur sárvantar hana ef við komumst á mánudaginn því það fer svo illa um hana í okkar kerru.  Viti menn konan sem sá um afgreiðsluna á kerrunni ætlar að láta okkur fá hana á morgun, setur bara bráðabirgðabelti á hana því hitt er ekki tilbúið.  Þvílík góð þjónusta og ég sem hef kvartað og kveinað undan þjónustunni hjá TR en þetta er reyndar ekki það sama en samt, þannig mig langar að hrósa þeim hjá hjálpartækjastöðinni fyrir frábæra þjónustu þó við þurfum að skila kerrunni aftur þegar við komum heim en það er bara til að fá betra belti fyrir hetjuna mína.  Vááávvvhh!!

Ætla koma hetjunni minni fyrir á betri stað, alveg búin á því eftir klukkutíma vöku.  Búa vel um hana í mömmubóli en svo ætlum við að fara uppá spítala í tjékk með hana, reyndar eftir að hringja í doktorana en þeir vildu fá hana í dag ef hún væri ekki orðin góð og hún er bara orðin verri síðan á mánudag.  Ömurlegt.

Ekki gleyma því að gefa knús, þið vitið hvað þau gefa manni ofsalega mikið.
Knúúúússs til ykkar allra.
Slaugan

Svör frá Boston

Þá erum við komin með svörin frá Boston og þau voru bara einsog við héldum en samt er það alltaf jafn leiðinlegt því maður að sjálfsögðu vonar að maður fái önnur svör og heldur fast í það kraftaverk.  Skurðlæknirinn okkar fór á fund með sínu liði og það er ekki hægt að gera aðra aðgerð því æxlið er svo innarlega og aldrei hægt að taka það allt og verður væntanleg ALDREI hægt.  Þeir líka tala um því henni líður svo "vel" í dag og þá vilja þeir heldur ekkert gera og þetta er nú eiginlega síðasta úrræði fyrir Þuríði mína þessi meðferð sem hún er í dag og við verðum bara að vona að það geri kraftaverk.  Það hefur nú orðið eitt kraftaverk að hún sé hjá okkur í dag og við trúum því að þau verða fleiri ég man líka svo vel fyrirsögnina á forsíðuviðtalinu við okkur um Þuríði mína við DV síðustu jól en hún var svona "vonast eftir kraftaverki um jólin" og svei mér þá að það rættist.  Það er einmitt það sem mér finnst vanta í þessu þjóðfélagi, það er mikið rétt við veikt fólk en mér finnst umræða um kraftaverkin vanta.  Við þurfum að heyra um kraftaverkin, það eru margir einstaklingar sem er ekki hugað líf en svo gerast kraftaverkin einsog með Þuríði mína. Ég hefði ekkert á móti því að heyra um einhver kraftaverk.

Allavega við trúum og treystum þessi skurðlækni í Boston ef hann treystir sér ekki þarna inn aftur þá vitum við það að það er ekki hægt en svo eru margir læknar þarna útí heimi tilbúnir að gera aðgerð á henni en vita ekkert hvernig afleiðingarnar verða og kanski alveg nákvæmlega sama.  Bara ef ein aðgerð tekst þá fá þeir mikla umfjöllun en leiðinlegt fyrir einstaklinginn ef það tókst ekki og við viljum ekki taka neina áhættu með hetjuna okkar þó einhver sérfræðingur útí heimi segist treysta sér þarna inn en vita ekkert hvað mun ske eftir það.  Nei takk!!

Þuríður mín er ennþá mjög slöpp, hún var gjörsamlega útur heiminum í gær.  Svaf allan daginn og kvartaði við mig hvað hún væri þreytt og mikill hiti.  Hún var hitalaus í morgun og ég held að hún sé að hressast eða vona það allavega, borðaði í morgun sem er byrjunin og drekkur vel af vatni.  Held að hún ætli að rífa sig uppúr þessu svo hún komist að hitta sveinka eftir helgi og kíkt í nokkur tæki í jólatívolíinu, ohh mæ god hvað ég er orðin spennt og þær vita ekkert.  Víííí!!

Það var aðventukaffi í leikskólanum í morgun og mér fannst dáltið leiðinlegt að hetjan mín missti af því en að sjálfsögðu fór ég með hinum tveim og fékk ofsalega góðar bollur sem þau bökuðu og heitt kakó.  Ætlaði með þau öll í jólaklippinguna á eftir því miður verður Þuríður mín að fá sína seinna því stúlkan fer ekki út næstu daga en Oddný mín bíður spennt eftir sinni klippingu en endurtekur við mig að hún sé að safna hári þannig það megi ekki klippa mikið eheh.   Hún tók nú uppá því fyrir í haust að klippa á sig topp en móðirin var búin að láta hana safna í ár þannig loksins náðist allt hárið í tagl en ég veit að hún sá ofsalega eftir því enda þolir hún ekki að hafa toppinn fyrir augunum.

Ætli ég reyni ekki að "troða" smá mat í sjúklinginn minn sem er að horfa á uppáhaldin sín Skoppu og Skrítlu en hún er búin að horfa á þær 102x og ég keypti handa þeim systkinum nýjasta jólalatabæjardiskinn sem hún er búin að horfa á 198x í veikindunum eheh.  Well sjúklingurinn farin að heimta soðin egg og þá fær hún soðin egg.

Mjög slöpp

Þuríður mín Arna er ennþá mjög slöpp og mér finnst hún bara verða slappari.  Núna er hún komin með hita og liggur algjörlega fyrir, andardrátturinn ekki góður, hóstar ennþá einsog gamalmenni, stinur, kvartar smá og þá líður henni virkilega illa.  Öll tjekk uppá spítala komu vel út sem er mjööööög gott en við eigum að koma með hana aftur á fimmtudaginn ef hún verður ekki orðin góð og þá fer hún á einhver sýklalyf (held ég).  Annars er hún bara vafin inní bómul og passað vel uppá hana, býst ekki við að hún fái að fara neitt í leikskólann þessa vikuna enda hefur ekkert að gera þangað einsog staðan er í dag.  Reyndar finnst henni ofsalega gott og gaman að fá extra dekur hjá múttunni sinni en verst að það fer dáltið illa í þá yngri en hún fær sinn mömmudag þegar þessi verður búin að hrista þetta úr sér sem verður vonandi sem fyrst því ég hef miklar áhyggjur af henni í þessu ástandi.

Allan daginn í gær lá hún hálfmeðvitundarlaus uppí sófa fyrir utan þegar við fórum uppá spítala en þá var hún ekki orðin svona slöpp einsog hún er núna.  Allavega þau systkin fengu pakka sendan í pósti í gær og það var svo fynndið þegar ég var búin að draga allt uppúr kassanum sprettur Þuríður mín upp og drífur sig úr sínum náttfötum og byrjar að klæða sig í gjöfina sína.  En það voru prinsessu-náttföt-inniskór og Dóru-húfa-vettlingar bæði það sem þær systur dýrka án þess að sendandinn hafi vitað það þannig Þuríður mín svaf í sófanum klædd í nýju náttfötin, skónna og með Dóru vettlingana eheh.  Ótrúlega fynndið að sjá hana og verst að ég gleymdi að taka mynd. Dóóhh!!  Þær voru hrikalega glaðar með þessa gjöf, Oddný Erla mín fór hamingjusöm í leikskólann í með Dóru húfuna og vettlingana og var að deyja úr montni.

Var annars að fá fyrstu einkunn í hús Ég er svo hrikalega mikið brain að hálfa væri miklu meir en nóg.  Ég er nú ekki vön að tilkynna einkunnir mínar svona fyrir alþjóð en þar sem ég er bara svo hrikalega montin hvað mér gengur vel í þessu námi verð ég bara að gera það svo er ekki einsog ég hafi verið að fela mikið hérna síðunni minni með skrifum mínum þá finnst mér nú ekki mikið að segja einkunnir mínar.  Vííííí!!  En ég fékk 9,4 í bókfærslu, oh mæ god hvað einkunnabókin mín mun líta vel út fyrir þessi jóla að ég held eheh.  Er nú eftir að fá þrjár í viðbót en hafði mestu áhyggjurnar af þessari einkunn ehhe og fékk svona líka hátt.  Það eru margir sem spurja mig hvernig ég fer eiginlega að þessu þar að segja hugsa um alvarlega veikt barn, hin tvö börnin mín, heimilið, mig sjálfa og lærdóminn.  Puffffhhh pís of keik!!  Auðvidað líður mér oft mjög illa vegna Þuríðar minnar en þá finnst mér líka gott að geta gleymt mér í lærdómnum sem hjálpar mér ofsalega mikið að reyna hugsa um eitthvað annað.  Þetta hefur verið mín mesta hjálp í gegnum þessi veikindi fyrirutan ræktina.

Ég man líka vel þegar ég varð ólett af Theodóri mínum og þá varð fólk hrikalega hneykslað að ég skuli verða ólétt af þriðja barninu með svona stuttu millibili (vissi samt ekki að það væri einhver regla hvað ætti að vera langt/stutt á milli barnanna minna) og ég ætti svona veikt barn fyrir hvort ég gæti bara á annað borð hugsað um öll börnin.  Prump segi ég nú bara, þessi gullmoli hefði ekki getað komið á betri tíma og hefur hjálpað okkur miklu meir en ykkur grunar í gegnum þetta allt saman og sérstaklega vegna þess hann kom á mjög erfiðu tímabili hjá Þuríði minni en þá kom hann á besta tíma.  Að eiga tvo aðra heilbrigða einstaklinga á móti þessum hrikalegu erfiðum veikindum versta sem gat kom fyrir hefur það hjálpað okkur miklu meir en fólk grunar.  Ef ég fengi ein um það ráðið þá væri ég ö-a komin með fjórða einstaklinginn ehehe en það er víst ekki alveg á dagskránni en hann mun koma.  Samt ekki komin á mánaðardagskránna hjá okkur Skara kanski ég get potað því einhversstaðar inní thíhí, aldrei að vita?  NOT!! 

En það er svo skrýtið með marga að þeir halda að maður eigi bara að hætta lifa lífinu ef maður veikist eða barnið manns veikist en það er bara það versta sem einstaklingurinn getur gert enda höfum við fengið ansi mörg hrós frá þeim uppá spítala hvað við lifum sem eðlilegasta lífi þó við eigum þetta veikt barn.  Að sjálfsögðu hættum við ekki að gleðja börnin okkar, það er bara nauðsynlegt en ekki bara hella sér útí volæði og leiðindi þó það sé stundum erfitt og auðvitað er það oft miklu erfiðara en fólk heldur þar að segja reyna vera glaður alla daga þó maður sé það ekki en æjhi erfitt að útskýta þetta.

Get ekki skrifað meir, Skari minn ætlar að koma núna heim og leyfa mér að fara í ræktina og svo held ég áfram að sinna sjúklingnum mínum sem er svakalega slöpp greyjið en sem betur fer farin að sötra vatnið þó hún vilji ekkert borða.

Langar að birta tvær myndi í lokin af henni Oddnýju minni þegar hún var að stelast í deigið hennar mömmu sinnar ehehe:

Hérna er hún að stelast, sjáið hvað hún er að fylgjast með múttunni sinni ath hvort hún sé nokkuð að fylgjast með en hún vissi ekki af pabba sínum með myndavélina eheh

Hérna er hún að fá sér skammtinn sinn.  Hún minnir mig dáltið á mig þegar ég var lítil en þá var ég alltaf að stelast í að smakka þegar mamma var að baka og beið alltaf eftir því að hún var búin svo ég gæti sleikt sleifarnar ehe.

æjhi snúllan mín

Fórum uppá spítala í morgun í tjékk með hetjuna mína og það góða að hún er ekki með lungabólgu en erum að bíða eftir niðurstöðum úr hvítublóðkornunum.  Hún liggur hérna hjá mér með þvílíkt ljótan andardrátt, kvelst svo eitthvað.  Æjhi hvað maður finnur til með henni.  Vill ekkert nærast sem er ekki það besta og heldur ekki drekka sem er aðeins verra.  Maður er með þvílíkt í maganum útaf henni, það hefur nefnilega alltaf verið eitthvað að í desember síðan hún veiktist þannig maður verður dáltið hrædd núna.  Aaaargghhh!!  Mig langar ekki að halda í þá hefð.  Úúúúúfffh hvað þetta er erfitt.

 

Mjög slöpp:(

Þuríður mín er ennþá mjög slöpp og þegar hún verður svona slöpp þá verð ég svakalega hrædd og leið.  Hún nær því kanski að vera hress í klukkutíma og svo er hún lögst fyrir.  Hún er ekki með neinn hita en orkar bara ekki að gera neitt, greyjið litla.  Ljótur hósti í henni, minnir mig stundum á gamlamenni ehe því hann er svo ljótur hóstinn og svo hefur gubbað vegna hóstans.  Er búin að vera pústa hana á fullu en ekkert virkar þannig ég ætla mér að fara með hana niðrá Barnaspítala á eftir en ekki bíða með að fara með hana á miðvikudag þegar hún á tíma hjá læknunum sínum.  Maður fer aldrei með barnið sitt í of mörg tjékk og sérstaklega núna þegar ástandið hennar er svona.

Er bara ekki í neinu stuði að blogga ætla líka að sinna sjúklingnum mínum sem á ofsalega erfitt og vill að ég liggi hjá henni og knúsi hana sem ég ætla að gera NÚNA.

Piparkökubakstur

Oddný Erla mín tók baksturinn dálið alvarlega eheh.

Þuríður Arna mín að fletja út deigið, verðandi bakari þarna á ferð.

Theodór minn horfði nú bara hneykslaður á þær systur ehe

Bakararnir urðu aðeins að knúsast.

Girnilegu piparkökurnar okkar.

Jæja þá erum við börnin búin að baka tvær gerðir af smákökum, íbúðin ilmar af yndislegri lykt.  Mmmmm!! 

Ástandið á Þuríði minni er ekki alveg nógu gott, hún er nú ekki með neinn hita en er mjög slöpp.  Þarf að sofa mjög mikið og hefur legið mjög mikið fyrir alla helgina.  Ætlum að ath hvort hún hafi orku í að kíkja eitthvað út á eftir og ath hvort hún hressist ekki við það en annars verður henni vafið í bómul  þessa vikuna og ath hvort hún hressist ekki við það.  Eigum líka að fara á fund með doktorunum á miðvikudag og látum þá skoða hana bak og fyrir en ég sé alveg að hún er að léttast meira, nánast ekkert lengur til að klípa í en það eru væntanlega þessi krabbalyf sem fara svona í hana enda mjög lystarlaus síðustu tvo mánuði.

Best að taka síðustu piparkökurnar úr ofninum og fara gera eitthvað meira skemmtilegt með börnunum.