Upprífjun

Þegar Þuríður mín var að fara í svæfinguna í dag rifjaðist upp fyrir mér aðgerðin í Boston eða fyrir hana og eftir, ég veitiggi afhverju en það gerðist.  Í dag kyssti ég bara Þuríði mína bless og var sallaróleg og beið bara í klukkutíma þanga til það var hringt í okkur frá spítalanum en á meðan fórum við á Stjörnutorgið í Kringlunni og fengum okkur í gogginn.  Að sjálfsögðu leið mér ekkert illa við þetta en þegar ég þurfti að kveðja hana í Boston leið mér verst í heimi, stúlkan á leiðinni í mjög djúpa svæfingu og mjög svo hættulega og erfiða aðgerð.  Við vissum ekkert hvernig aðgerðin myndi takast og hvað þá hvernig hún yrði eftir hana, það var jú búið að vara okkur við ýmsu svo mar var búin að reyna undirbúa sig fyrir þetta allt saman.  Ég held samt að mar hefði aldrei verið eitthvað undirbúin ef hún hefði ekki tekist vel þá hefði ég ö-a gjörsamlega "dáið".

Ég man þennan dag einsog hann hefði gerst í gær, mér leið svo ótrúlega illa.  Búið að gefa henni einhver sljóandi lyf, fullt af læknum í kringum mann sem áttu að vera viðstaddir aðgerðina og ég gat ekkert gert nema knúsað hana bless og sagst elska hana mest í heimi.  Búið að vara okkur við að hún gæti lamast tímabundið og tímabundið gæti verið nokkrir mánuðir eða nokkur ár, mar vissi það engan veginn.  Ég reyndi allt einsog ég gat að halda grátinum inni þegar á kvaddi hana því ég vildi ekki sýna henni að ég væri stressuð og kvíðin þótt hún hefði kanski ekkert fattað það en samt ég varð að vera sterk bara fyrir hana.  En um leið og ég var farin frá henni brotnaði ég niður og grét endalaust mikið, þetta var erfiðast í heimi eða með því erfiðasta sem ég hef upplifað því ég vissi heldur ekkert hvernig hún myndi vera næst þegar ég sæi hana.  Vávh mar spáh mar!! 

Ég fæ alveg illt í hjartað þegar ég hugsa um þennan dag og hvað þá daginn eftir aðgerðina þegar ég fékk símtal frá Skara klukkan hálfsex um morguninn en ég gisti uppá hótelinu og hann á gjörgæslunni hjá henni.  Þuríður komin með mikin hita, sýkingu í þvagið og það þurfti að gefa henni doltið af blóði, ég brotnaði þá aftur og grét endalaust mikið, Þuríði minni leið mjög illa og þá líður mér ennþá verr.  Ég náttúrlega þaut uppá spítala til þeirra, Þuríður orðin einsog fílamaðurinn eftir aðgerðina.  Æjhi hvað það var erfitt að sjá hana svoleiðis, hún bara svaf enda á miklu verkjalyfjum til að lina allt hjá henni.  Ég brotnaði aftur niður enda ekki fögur sjón að sjá barnið sitt og líka orðin frekar veik eftir aðgerðina og við vissum ekkert hvernig hún væri eftir hana?  Erfiðast í heimi!!

Þegar leið á daginn fór henni að líða betur og þá leið mér betur, hún var reyndar alveg lömuð í hægri hendi fyrstu tvo dagana en svo fórum við að sjá framfarir hjá henni sem var best í heimi og þá leið manni vel.  Ohh mæ!!  Fyrstu dagana sá hún heldur ekki neitt, andlitið var alveg tífalt svo bólgið að hálfa væri miklu meir en nóg.  Dagarnir liðu og Þuríður fór að taka sinn fyrsta bita af ís sem var endalaust gaman og bólgan í andlitinu að hjaðnað og þá leið manni einsog barnið sitt var að sjá í fyrsta sinn, við alveg hoppandi einsog trúðar fyrirframan hana svo endalaust glöð.  Svo fór hún að fara úr rúminu sínu og átti að fara labba og okkur leið þá einsog hún væri að taka sín fyrstu skref enda tók það hana tvo eða þrjá daga að "læra" labba aftur og það var ennþá skemmtilegra.  Svo var mín bara útskrifuð því hún var endlaust dugleg og aðgerðin gekk svona líka vel. 

Engin tímabundin lömun well ok tveir dagar en það er nú ekkert miðavið sem við bjuggumst við, þannig það var ótrúlega stutt milli gráturs og hláturs á meðan þessu stóð en ég vona samt svo heitt og innilega að Þuríður mín þurfi ekki að ganga í gegnum þetta aftur.  Ok það eru fjarlægir draumar þar sem ég veit að hún þarf að ganga í gegnum þetta aftur en þá vona ég mest að þetta muni ganga svona vel.

Takk fyrir mig!!

Athugasemdir

[Hrafnhildur Ýr (IP-tala skráð) 14.6.2006 kl. 09:03]

Fannst kominn tími til að kvitta fyrir mig á nýju síðunni. Mjög vel heppnuð breyting hjá ykkur.
Ég fékk kökk í hálsinn og tár í augun við að lesa upprifjun þína á Bostonferðinni. Alveg ótrúleg lífsreynsla að ganga í gegnum það sem þið hafið síðustu mánuði og ár.
Þið öll eruð sannar hetjur og vonandi fáið þið bara góðar fréttir á næstunni :-)

[Brynja (IP-tala skráð) 14.6.2006 kl. 11:29]

Já þetta er ótrúlegt það sem lagt er á ykkur og ég fékk bara í magan við að lesa þetta og upplifa aftur. Elsku vínkona þú ert hetja líka já og þið bæði.

[Anna Lilja (IP-tala skráð) 14.6.2006 kl. 12:29]

Ekki spurning að maður tárast við þessa frásögn. Þið eruð algerar hetjur öll fjölskyldan. Guð gefi að allt gangi sem allra best.

[Áslaug Ósk (IP-tala skráð) 14.6.2006 kl. 14:38]

Ég var nú ekki að reyna græta ykkur stelpur :)
Takk samt!! :)

[Oddný (IP-tala skráð) 14.6.2006 kl. 18:07]

Ég var alveg að upplifa þetta aftur. Ég held ég hafi alltaf grátið Áslaug þegar þú gerðir það. Greyið Eva Natalía pínu ponsu lítil og ég brast í grát bara við það að skipta á henni....Og alltaf þegar ég heyrði lagið "Undir þínum áhrifum" þá grét ég, þó ég væri ein í bílnum.... Já þetta var erfiður tími.

[Garðar Örn (IP-tala skráð) 15.6.2006 kl. 10:58]

Mér finnst þið vera hetjur. Þá á ég við ykkur öllsömul. Þig, Óskar og börnin ykkar þrjú. Ég vona að það finnist lækning við þessu helv.. sem hrjáir hana Þuríði mína. Nú ef ekki... þá fer ég og leita sjálfur að lækningu.