Framhald af "Vissir þú"....

..að Maístjarnan mín fæddist heilbrigð stúlka.

..að í dag á hún við mikla þroskahömlun að stríða, bæði andlega og líkamlega vegna veikinda sinna.

..að læknarnir hennar muna ennþá (og tala ennþá um það)eftir hennar fyrstu innlögnun sem voru í okt'04 en þá söng hún stanslaust "kolakassalagið" þrátt fyrir að vera búin að krampa allan sólarhringinn.

..þrátt fyrir alla þessa krampa þá er hún alltaf glöð og finnur alltaf gott í öllu.

..að hún á enga bestu vinkonu og á erfitt með tengjast öðrum börnum og það finnst mömmuhjartanum ofsalega sárt og erfitt.

..að hún elskar að vera innan um aðra krakka.

..að hún getur ekki hjólað á hjálpardekkja.

..að hún lærði að hjóla ca 6 ára gömul eða þá fékk hún meiri kraft í fæturnar til að ýta á petalana.

..þegar þú eða aðrir nánir þér veikist hættir fólk að leita til þín með "sín vandamál" því þau segja að við höfum nóg með okkar en það er bara ekki rétt, því það er ofsalega gott að geta gleymt sér í "annarra manna vandamálum" og reyna gleyma veikindunum í smástund.

..þegar þú átt veikt barn vill fólk ekki kvarta við mann ef barnið þess er "bara með flensuna" því það finnst það eigi ekki að vera kvartandi við okkur því okkar er miklu veikara en það.  Jú ég finn til með hinum börnunum mínum ef þau eru "bara" með flensuna og mömmuhjartað getur líka brotnað við það. 

..að fólk hneykslaðist mikið á okkur að vilja fjölga okkur en meira í veikindum Maístjörnu minnar því ÞEIM fannst við bara nóg með veika barnið en þið getið ekki ímyndað ykkur hvað sú fjölgun hefur gert fyrir okkur, jú ENDALAUST mikið.

..að við höfum við verið spurð hvernig við þorum að eignast fleiri börn - hvort við séum ekki hræddum að það fæðist "líka" með heilaæxli.

..að fólk hefur oft hneyklast á okkur þegar Maístjarnan okkar var sem veikust að við héldum áfram að gera þá hluti sem við vorum vön að gera, þar að segja fara í útilegur, sumarbústaði og þess háttar því ÞEIM fannst við eiga bara að vefja hana í bómul og hætta að lifa.  Hverjum hjálpar það??  Engum.

..að við höfum orðið fyrir miklu slæmu áreiti vegna veikinda Maístjörnu minnar, afhverju - veit ég ekki og mun aldrei skilja því það er ekki öfundarvert að eiga barn með illvígan sjúkdóm sem gæti verið tekin frá okkur hvenær sem er.

..þegar Maístjarnan mín veiktist fyrst áttum við foreldrar langveikrar barna ENGIN réttindi og áttum bara að lifa á loftinu en svo breyttist það árið ca 2006 en þá þurfti barnið þitt að veikjast fyrir ákveðin tíma þannig við áttum heldur engan rétt.

..að eftir einhvern ákveðin tíma fengum við rétt og þær greiðslur eru rétt undir atvinnuleysisbótum.

..ef við hefðum ekki átt góða að þegar Maístjarnan mín veiktist hefðum við aldrei geta komist í gegnum veikindin hennar, við eigum bestu fjölskyldu og vini í heimi sem eru tilbúin að gera ALLT fyrir okkur og þá meina ég allt.

..að oft er ég búin á líkama og sál þrátt fyrir að það gangi vel hjá Maístjörnunni minni.

..að við foreldrar langveikra barna þjáumst líka af síðbúnum afleiðingum sem ég er ennþá að vinna í en þegar Maístjarnan mín veiktist aftur í maí'10 þá leið mér fáránlega illa og leitaði bara í matinn til að leita mér huggunnar og auðvidað safnast þetta vel á mann en í mars'11 þá var ég orðin frekar þung bæði andlega og líkamlega og hugsaði hingað og ekki lengra "ef ég vil vera til staðar fyrir börnin mín þá verð ég að gera eitthvað í mínum málum".  ....og er ennþá að vinna í mínum málum sem er allt uppá við.

..Þó svo að Blómarósin mín sé aðeins sjö ára gömul þá kann hún að hugsa um barn í flogakasti og gleðst yfir öllu litlu/stóru hlutunum sem Maístjarnan okkar gerir en hefur kanski ekki getað gert í mjög langan tíma eða kanski bara aldrei áður.

..þegar Blómarósin okkar var rétt þriggja ára kom hún hlaupandi til okkar gargandi af gleði því þá fór Maístjarnan mín (þá 5 ára) fyrsta sinn upp stigan í kojunni þeirra.

..að við höfum tekið myndir af öllu veikindaferlinu hvort sem þær eru slæmarr eða góðar.  Myndir eru okkur mjög mikilvægar enda eigum viðyfir  tugi þúsunda af myndum af börnunum okkar og mér finnst við aldrei eiga nóg af þeim.

..að við höfum aldrei logið eða talað í kringum hlutina við börnin okkar um stöðuna á Maístjörnunni okkar, við segjum þeim alltaf sannleikan þrátt fyrir að vera þetta ung og höfum fengið mikið hrós fyrir það frá okkar læknateymi á spítalanum.

..þrátt fyrir veikindin þá erum við heppnust í heimi.

 

Vissir þú...

..að Maístjarnan mín greindist fyrst 25.október 2004.

..að hún er búin að berjast við þennan fjanda ca 80% af ævi sinnar.

..að æxlið hennar breyttist í illkynja í október 2006 og læknar hennar gáfu henni nokkra mánuði ólifaða.

..að hún var orðin "algjörlega" lömuð á hægri hluta líkamans í okt'06 og hún hefur aldrei náð sér aftur fullkomnlega.

..í okt'06 var hún farin að krampa ca 50 krampa á dag og gekk með hjálm vegna þess hún skall alltaf beint á höfuðið án nokkurs fyrirvara.

..að læknar hennar vildu hætta allri meðferð í okt'06 sem við vorum ekki sátt með (skiljanlega) en þá leituðu þeir ráða hjá okkar læknum í Boston(því við báðum þá um það) og komust að samkomulagi að senda hana í 20 geisla"tíma" sem átti bara að lengja hennar líftíma með okkur. En þá var hún búin að vera í tíu mánaða lyfjameðferð sem var hætt.

..í febrúar'07 hættu nánast allir krampar.

..að hún greindist aftur í  maí'10 með æxli á öðru stigi sem getur "poppað" upp aftur og aftur.

..að hún lítur ekki á hægri hendina sína sem lamaða í dag heldur kallar hún hana lata.

..að við erum ekki alltaf sammála okkar læknum en við  komumst ALLTAF að sameiginlegri niðurstöðu. Þeir vilja kanski minnka lyfjaskammt hennar (vegna floganna) og við treystum okkur ekki í það vegna þess við erum hrædd við krampana og þá gera þeir það ekki og skilja okkur líka mjög vel.

..að ég gæti ekki verið ánægðari með okkar heilbrigðiskerfi og alla þá lækna sem hafa tekið þátt í lækningu Maístjörnu minnar.

..það fer ofsalega í mig þegar fólk talar illa um læknana okkar uppá Barnaspítala þar sem ég veit að þeir gera þeirra allra allra besta til að lækna ALLA.  Þeir eru ekki fullkomnir frekar en við.

..að ég er ofsalega glöð að þeir höfðu EKKi rétt fyrir sér þegar þeir sögðu okkur í okt'06 að Maístjarnan mín ætti ekki langt eftir og vildu setja hana í líknandi meðferð.

..að Maístjarnan mín hljóp alla langa ganginn uppá spítala (upp og niður) í fyrradag en ég man ekki eftir þeirri sjón áður.

..að oftast gleymast aðstandendur sjúklingana einsog t.d. systkini sem við höfum passað vel uppá að það gerist ekki hjá okkur eða hjá börnunum okkar.  Þegar það eru erfiðir tímar hjá okkur reynum við að láta þau fá "mömmudaga" sem hefur verið ofsalega mikilvægt hjá Blómarósinni minni en þessi veikinda"súpa" hefur reynt ofsalega mikið á hana og líka verið með okkur frá upphafi veikindanna. Þau þurfa líka á okkur að halda.

..að í veikindum Maístjörnu minnar hefur fólk alltaf spurt "hvernig ég hafi það" en hugsa aldrei útí það hvernig óskar hefur haft það??  Skrýtið!!  Þegar hann var að hitta hina og þessa þá var hann aldrei spurður um líðan sinn bara spurður útí mig.

..að í rosalega mörgum tilfellum skilja foreldranir við þessar aðstæður sem ég skil líka mjög vel enda þarftu að vera virkilega sterkur til að halda út svona erfið veikindi sérstaklega í svona langan tíma.  Það er líka svo auðvelt að "gefast upp" en ég hef verið ofsalega heppin með minn betri helming.

..að það er mjög auðvelt að gleyma okkur (foreldrarnir) sem við Óskar höfum reyndar gert síðan hún greindist aftur(maí'10) og þurfum virkilega að bæta okkur í því enda er ég virkilega farin að sakna kærustuparastundanna okkar en við áttum þannig sólarhring síðustu helgi sem við höfum ekki átt - ég man ekki hvenær.

..að það er náttúrlega orðið mjög slæmt ef þú manst ekki hvenær þú áttir síðast kósý stund með eiginmanninum þínum.

..að ég og Óskar vorum búin að vera gift í 15 mánuði þegar Maístjarnan mín veiktist þannig við höfum meiri hluta hjónabandsins verið í baráttu með dóttir okkar.

..að ég er farin að þrá svo mikið veikindalaust líf að hálfa væri miklu meir en nóg.

..að það er mjög mikilvægt að búa sér til hluti til að hlakka til sérstaklega þegar þú ert í svona baráttu - einsog hvað ég er orðin hrikalega spennt að fara norður með Óskari og stelpunum mínum á skíði.  Maístjarnan mín á sjúkraþjálfunarnámskeið, ég og Blómarósin mín ætlum að leigja okkur bretti í fyrsta sinn og Óskar á skíði.  Við erum reynum að hafa ALLTAF eitthvað til að hlakka til en það er það sem fleytir okkur áfram.

..að ég hætti ALDREI að vera kvíðin fyrir hverri myndatöku hjá Maístjörnunni minni þar sem við erum alveg meðvituð um það að þetta getur "poppað" upp aftur á morgun.

..að þetta verður því miður eilífðar barátta hjá Maístjörnunni minni.

..að þessi rúm sjö ár sem Maístjarnan mín hefur verið að berjast hafa verið virkilega erfið og reynt rosalega mikið á okkur fjölskylduna en þau hafa líka verið gleði ár þar sem pungarnir okkar tveir bættust í hópinn okkar sem hafa hjálpað okkur ROSAlega mikið í gegnum þessi ár.

..að þegar æxlið hjá Maístjörnunni minni breyttist í illkynja þá heyrðum við bara sögur af fólki sem hafði tapað baráttunni sinni sem fékk illkynja heilaæxli en við þurftum svo mikið á hinni sögunni á að halda.

..að ef þú trúir ekki á kraftaverkin þá ættiru að byrja trúa á þau núna þar sem þau gerast, sjáið bara Maístjörnuna mína.

.."saga" Maístjörnu minnar er einhver saga sem allir ættu að heyra um þar sem ég VEIT að hún mun VINNA þetta á endanum, þetta er ekki búið hjá henni en hún er ekki uppgjafa manneskja hvað þá við og hún GETUR, hún ÆTLAR og hún SKAL.

..að með ykkar fallegu kommentum hefur stappað mikið í mig stálið og hjálpað mikið, TAKK "þið".

Takk fyrir mig!!

Nokkrar myndir

Fyrir áramót var okkur mæðgunum boðið í myndatökur hjá Ljósmyndir og List, reyndar birti ég nokkrar fyrir áramót en hérna eru nokkrar í viðbót og kem með svo fleiri síðar.  Ég er endalaust ánægð með þessar myndir og mæli 150% með þessari stofu.


Systurnar bara flottastar - líka ótrúlega flott mynd af þeim.

Bestu vinkonur og systur.

Fallegasta Maístjarnan mín.

Við mæðgurnar.

Smá fréttir.....

Maístjarnan mín er ekkert búin að krampa síðan í síðustu viku (7,9,13) og vonandi helst það þannig.  Þetta reynir alltof mikið á alla á heimilinu sérstaklega hana að sjálfsögðu.  Hún fer svo í litlar rannsóknir í mars svo við verðum kanski ekkert laus við spítalann með reglulegum heimsóknum næstu árin, ekki það að ég bjóst eitthvað við því en þetta yrði fast mánaðarlega.  LANGAR bara svo mikið.

Draumur Skara hefur verið lengi að ég kæmi með honum á skíði og ég hef alltaf sagt NEI þrátt fyrir að ég var mikið á þeim þegar ég var yngri kanski vegna þess ég á bara svo hallærisleg föt til að fara hehe?? En svo eftir ekki svo langan tíma þá förum við norður með Maístörnuna mína á sjúkraþjálfunarnámskeið ásamt Blómarósinni sem okkur langaði að leyfa að fara á skíði líka.  Þannig ég var eiginlega komin með í magann að þurfa dröslast í einhverju hallærislegu með þeim í brekkunni og vera búin að segja þvert NEI að ég ætlaði líka á skíði (samt var mig farið að langa oggupínulítið).  Svo viti menn konan var að vinna þetta flotta outwear frá Nikita  (í facebook-leik sem þeir voru með) sem ég er á leiðinni að ná í og það er ekki hægt að eiga þetta flotta outfit og EKKI fara á skíði og sýna sig. Þannig núna er ég búin að lofa uppí ermina á mér og ætla mér að skella mér á bretti og leyfa öðrum að hlægja að mér í brekkunni fyrir norðan.  Þannig við fjögur ætlum að skemmta okkur saman fyrir norðan öll á skíðum/brettum og ég GET EKKI BEÐIÐ sérstaklega bara að vera töff í brekkunni og svo er aukaatriði að leigja sér brettið.  Vávh hvað ég er orðin spennt.

Annars er ég ekki í miklu stuði að blogga þessa dagana/vikurnar er fáránlega þreytt en ég/við hef/höfum eitthvað til að hlakka til sem er okkur mjög mikilvægt.

 

Hann á afmæli í dag.....

Elsku besti og flottasti Theodór Ingi minn eða broskarlinn okkar og Gull-drengur er 6 ára í dag.  Það er alveg ótrúleg hvað tíminn er fljótur að líða, drengurinn fer í skóla í haust.  Gull-drengurinn minn sem er alltaf hress og kátur, mikill gaur en með ofsalega lítið og viðkvæmt hjarta.  Hann er mikill íþrótta-strákur, elskar allt sem kallast íþrótt.  Hann er búinn að æfa fótbolta síðan hann var þriggja og hálfs, foreldarnir voru þá alveg að gefast uppá að mæta með hann á æfingar þar sem hann var meira að leika sér í rimlunum og telja línur en að leika sér með boltann. ENN ekki í dag, hann elskar fótbolta meira en allt og er frekar góður þó ég segi sjálf frá og rétt orðinn sex ára gamall. 

Hann er bara góður í ÖLLU sem hann tekur að sér, farinn að lesa eða þegar hann var tveggja og hálfs þá kunni hann orðið alla stafina án þess að við vissum bara alltíeinu þuldi hann alla stafina fyrir afa sinn Hinrik, þriggja ára sagði hann okkur hvað allir krakkarnir á deildinni hans hétu í stafrófsröð og rétt orðinn 5 ára var hann farinn að lesa létt orð fyrir okkur.

Mig langar að birta hérna myndband sem hann fékk frá ömmu sinni og afa í afmælisgjöf en þau eru mjög dugleg að taka myndir af barnabörnunum sínum og svona fá þau alltaf þegar þau verða 6 ára gömul en þetta eru myndir af honum frá því hann fæddist og til dagsins í dag: 

 

En þetta er eitt af því mikilvægasta og dýrmætasta sem ég á en það eru myndir af börnunum mínum.

Elsku flottasti mömmu-pungurinn minn, hjartanlegar hamingjuóskir með daginn.  Elska þig alla leið til tunglsins og tilbaka.

Maístjarnan mín

Maístjarnan mín hélt áfram að krampa í gær eða kl sex í gærmorgun vöknuðum við öskur í henni "ég er að fá krampa, krampinn er að koma".  Hrikalega erfitt og svo stuttu síðar fékk hún annan.  Loksins þegar maður fær ofsalega góðar fréttir þá kemur þetta sem ég skil engan veginn, hvenær er komið nóg hjá henni?  Hvenær fær hún að njóta þess að vera barn?  Maístjarnan mín verður 10 ára í vor og þekkir ekkert annað en veikindi, hvursu ósanngjarnt er það?  Ef hún er ekki krampandi þá er hún í einhverjum meðferðum og fær engan möguleika að þroskast einsog hin börnin mín, mér finnst endalaust sárt að hugsa um þetta.  Hún er samt ofsalega hamingjusöm, elskar að vera innan um aðra krakka og vera með fíflalæti er það eitt því skemmtilegasta sem hún gerir.  Að vera boðin í eitthvað sem bekkjarsystur hennar eru með er eitthvað sem henni finnst BEST í heimi.

Hún er annars komin inná skíðanámskeið á Akureyri eða sem er reyndar meira í áttina sem sjúkraþjálfun og okkur foreldrunum finnst þetta rosalega spennandi verkefni.  Hún veit ekki af því, ef hún vissi af því þá myndi hún ekki sofa næstu vikurnar vegna spennings.  Við ætlum að fara þangað fjögur eða Blómarósin okkar fær að fljóta með og kanski prófa skíði líka, aldrei að vita að ég geri mig líka að fífli í brekkunni.  Blómarósin mín veit af þessu en hún kann að þegja yfir leindarmálum (og sefur alveg) en hún er rosalega spennt og þetta er eitthvað sem hún þarf á að halda, gleyma sér aðeins með okkur í einhverju skemmtilegu. 

Svona sjúkraþjálfun gætum við t.d. ekki farið í nema vegna okkar frábæra félags Styrktarfélag Krabbameinssjúkra barna, í þessu felst mikill kostnaður einsog líka sjúkraþjálfun á hestum sem hún er líka að fara í og þetta frábæra félag styrkir hetjuna okkar sem er ótrúlega mikilvægt í hennar uppbyggingu.  Þetta flotta félag gerir ótrúlega marga og góða hluti fyrir skjólstæðingana sína þannig þegar þið styrkið félagið eru þið að gera virkilega góða hluti.  

Afmælishelgi framundan hjá Gull-drengnum mínum sem er reyndar mega spenntur fyrir handboltaleiknum í kvöld en hann missir ekki af íþróttafréttum eða einhverju íþróttatengdu.  Elska hvað hann er mikill íþróttafíkill og svo má hann heldur ekki missa af Arsenal - Manchester á sunnudaginn sem hann ætlar að horfa á með afa sínum Hinrik.

Eigið góða helgi, við ætlum að njóta hennar í botn í veisluhöldum.

Krampi.is

Ef við værum ekki nýbúin að fá góðar fréttir af rannsóknum Maístjörnu minnar þá hefði ég áhyggjur af henni núna.  En Maístjarnan mín fékk tvo stóra krampa í morgun með nokkra mínútna millibili og það var ofsalega erfitt að upplifa þá með henni.  Hún varð ofsalega hrædd og svo hvítnaði hún öll við krampann sem við höfum aldrei séð áður en já þeir tóku virkilega á.  Hún öskraði á okkur við fyrsta krampann, það var líka einsog hún væri ofsalega hissa að hún væri að krampa en svo við seinni krampann var ég aðeins farin að "stússast" þegar Theodór öskrar á mig að hún sé að fá annan en þá var Blómarósin mín komin til hennar og hélt utan um hana.  Þetta tekur ekki bara á Maístjörnuna mína þó svo það taki mest á hana líkamlega en þá tekur þetta ofsalega mikið andlega á okkur hin sérstaklega systkinin hennar, þau verða líka hrædd einsog við en sem betur fer kunna þau að "meðhöndla" systir sínar þegar þetta kemur fyrir.  Þau vita að þau þurfa "bara" að vera til staðar fyrir hana og leyfa henni að finna fyrir sér þrátt fyrir að vera svona ung en þá þekkja þau heldur ekkert annað. 

Að sjálfsögðu fór hún ekki í skólann í dag enda algjörlega búin á því svo hún hefur bara verið í dekri hjá mömmu sinni en bíður samt spennt eftir að við skreppum aðeins út og verslum eitt stk afmælisgjöf handa Gull-drengnum okkar (samt spenntust að kaupa blöðrurnar)sem er alveg að verða sex ára og á sér draum að fá töffarabuxur í afmælisgjöf. Hann er alveg með skoðanir á því hvernig þær eiga að líta út en þær eiga helst að vera svona "hangandi", ekki seinna vænna að byrja að vera í svoleiðis buxum.  Ég sé hann líka oft reyna toga buxurnar sínar neðar til að hafa þær hangandi yfir rassinn. Yndislegastur!!  Afmæliskakan hans á líka að vera með mynd af afa Hinrik (KR-ing) í Fylkisbúning.

Annars er ég algjörlega búin á því og hlakka mikið til að eiga sólarhrings-kærustuparadekur með eiginmanninum við að gera ekki neitt nema slappa af, lööööngu komin tími til.

Kraftaverkið mitt - draumar rætast

Fallega og duglega kraftaverkið mitt fékk drauminn ræstan í síðustu viku eftir marga mánaða bið en þá fékk hún afhent sérútbúið hjól fyrir sig.  Vávh það var eintóm gleði þegar bílstjórinn frá Eirberg mætti á svæðið með hjólið, hlegið endalaust mikið og auðvidað tekinn einn hringur á því.  Það er víst ofsalega erfitt að fá þetta hjól í gegn hjá Tryggingastofnun en þið getið ekki ímyndað ykkur hvað þetta mun hjálpa henni mikið.  Hún getur haldið áfram að styrkjast og verið á töff hjóli í leiðinni en ekki vera á kanski 24 tommu hjóli með hjálpardekkjum og kanski einhverjir gert grín af henni.  Bara draumur í dós fyrir kraftaverkið mitt en hérna er ein mynd af henni við afhendingu hjólsins:

Draumarnir hennar halda áfram að rætast þar sem hún er komin inn í sjúkraþjálfun á hestum 2x í viku og svo erum við líka búin að fá fyrir hana sjúkraþjálfun á skíðum en okkur finnst rosalega mikilvægt að hún fái sem fjölbreytnasta sjúkraþjálfun en þá ætlum við að skreppa norður á Akureyri eina helgi og hún fær að njóta sín á skíðum.  Svo það er aldrei að vita að fjölskyldan öll verði komin á skíði eftir ár??  Mér finnst allavega rosalega spennandi að fá að fylgja henni í þetta og sjá hvernig hún mun fíla þetta, skemmtilegir tímar framundan hjá henni.

Við erum líka farin að telja niður dagana í vorið/sumarið svo við getum ÖLL fjölskyldan skellt okkur í hjólreiðatúr en ekki með hana í vagni í afturdragi, þvílík forréttindi fyrir hana.

Núna er ég líka virkilega farin að þrá að fara í annan kafla í lífinu en ég VEIT það mun koma að þeim degi, reyndar hélt ég að það kæmi að þeim kafla í maí'10 þegar hún greindist aftur.  En OKKAR tími mun koma!!

Eigið góða helgi og takk kærlega fyrir allar fallegu kveðjurnar.

Fréttir dagsins...

Maístjarnan mín fór í rannsóknir sínar í gær og við hittum "liðið" okkar í  morgun til að fá niðurstöðurnar sem voru alveg glymrandi góðar.  Æxlið fer minnkandi þrátt fyrir dáltinn bjúg sem er ennþá til staðar eftir "gammahnífinn" í Svíþjóð júlí'10 sem eru náttúrlega bara frábærar fréttir.  Það er reyndar einhver "blaðra" þarna sem doktor Ingvar veit ekki alveg hvað er en heldur að það sé bara sem kemur útfrá æxlinu, æji get ekki útskýrt....

Það er mikill léttir eftir þennan fund, finn strax hvað það er mikil þreyta að skella yfir mig.  Það var líka einsog það væri miklu fargi létt af Maístjörnunni minni sem var svona líka glöð eftir fundinn í morgun og hringdi í "alla" til að tilkynna fréttir dagsins en hló bara mestmegnis í símanum.  Ég veit líka að þetta er mikill léttir fyrir Blómarósina mína sem var rosalega kvíðin fyrir deginum, fór með allar sínar bænir í gærkveldi og bað "þennan þarna uppi" að leyfa okkur að fá góðar fréttir í dag af Þuríði sinni.  Ég veit líka að núna getur hún farið að blómstra en meira í öllu sem hún gerir en ekki í kvíðakasti alla daga vegna systur sinnar sem hún hefur alltaf áhyggjur af.

Núna ætlum við að reyna njóta lífsins (ekki það að við höfum ekki reynt það) eða en betur, Maístjarnan mín er á leiðinni í sjúkraþjálfun á hestum sem hún elskar útaf lífinu og svo bíðum eftir að komast með hana á sjúkraþjálfun á skíðum svo það er margt skemmtilegt framundan hjá henni.  Nýtum næstu mánuði að byggja hana en betur upp....  og mamman ætlar að taka sér eitt fag í skólanum þar sem ég á bara tvö fög eftir til útskriftar og annað þeirra var bara í boði þessa önnina.

Held líka að ég Skari minn ættum að fara gera eitthvað saman en ég man ekki hvenær það var síðast??  Alls ekki nógu gott.

Sem sagt bara góður dagur, mikill léttir og ég svíf á bleiku skýji.
Hamingjusama Slaugan sem er ofsalega þreytt en samt ekkert áhyggjuefni enda BARA vegna mikils léttis og álags síðustu daga/vikur/mánuði/ár.

Magi í flækju...

....rannsóknir á morgun.