Flottasta Maístjarnan er 8 ára í dag :)

Þuríður Arna mín er búin að bíða ansi lengi eftir þessum degi og var að sjálfsögðu vakin með söng og pökkum.  Ótrúlega hamingjusöm með gjafirnar frá okkur fjölskyldunni. 

Þuríður mín Arna sú allra flottasta á svæðinu, búin að upplifa alltof margt á sinni stuttri ævi en kvartar nánast ALDREI, uppgjöf er eitthvað sem hún þekkir ekki, hún er sterk bæði andlega og líkamlega.  Þuríður Arna mín er sú eina sem ég lít upp til, hún er yndislega fyndin, mikill húmoristi, stríðin, elskar föt þá sérstaklega "gelluföt", henni þykir rosalega vænt um systkin sín og er ekkert feimin að segja við þau hvað hún elskar þau mikið.  Hún er ófeimin og á auðvelt að bræða fólkið í kringum sig.

Þuríður Arna mín hefur alltaf átt sér einn draum sem hefur alltaf verið dáltið fjarlægur (að okkar mati) en hún óskaði þess að láta þennan draum sinn rætast þegar hún yrði 8 ára gömul.  Ég hef líka ákveðið að láta hann rætast og það vonandi sem fyrst eða þegar það er búið að ákveða framhaldið með hetjuna mína hvort það verði stærri aðgerð og reynt að fjarlægja æxlið eða lyfjameðferð sem mun taka marga mánuði en síðast þegar hún byrjaði í lyfjameðferð þá voru það ca 80 vikur.  Já ég ÆTLA láta draum Stjörnu minnar rætast og get ekki beðið þegar af því verður.  En það verður allt saman leindarmál eða þanga til ég mun framkvæma.

Hún er ennþá lasin, var mjög slöpp í gær svo það er ágætt að við erum að fara á fund uppá spítala með liðinu okkar og skurðlækninum og látum þá kíkja á Maístjörnuna í leiðinni.


Hérna er KR-Stjarnan mín nýorðin tveggja ára gömul.

Við ætlum allavega að reyna njóta dagsins þrátt fyrir að það verður kanski einhver slappleiki til staðar, kíkja í Laugardalshöllina þar sem blómarósin mín verður með sýningu og enda á Fabrikkunni.

Hérna er ein sem var tekin af henni nývaknaðri og nýbúin að opna nokkrar gjafir:

Pss.ssss Ef þið kíkið hérna til vinstri þá er ég búin að setja inn eitt myndband af blómarósinni minni sem er að syngja einn fallegasta texta sem til er, endilega kíkið.

Er að leita af gleðinni?

Mig langar svo að einhver klípi mig og vekju mig af þessum vonda draumi sem mig hefur verið að dreyma síðan þann 11.maí?  Plíííííísssss!!  Þetta er svo sárt og vont.  Ég er bara svo máttlaus af verkjum og þreytu.  Ekki það að ég vorkenni mér eitthvað, ég finn bara svo til vegna Þuríðar minnar, ég skil ekki þessar þjáningar sem hún þarf að upplifa?  Hún segist ekki ætla að fara í aðgerð og ef það berst í tal "æsir" hún sig aðeins og það kemur bara EKKI til greina hjá henni. 

Maístjarnan mín er komin á pensilín því það var dáltið slím í lungunum og það verður að passa vel uppá það að það verði ekkert svoleiðis í næstu viku eða þegar aðgerðin verður sem er á þriðjud. eða miðvikud.  Pensilínið er í töfluformi því hún hefur verið snillingur að taka inn töflur eða síðan hún var tveggja og hálfs ENN ekki núna.  Hún vill ekki taka þessar töflur, kúgast bara og segist ekki geta þetta sem er í FYRSTA SINN síðan hún veiktist sem hún segir þetta.  Ég meir að segja sker töflurnar í fernt en samt neitar hún.

Hún er ágætlega hress, það sést ekkert á henni að hún er að veikjast aftur sem er mjög gott þó svo hún þreytist kanski aðeins fyrr og vill ekki vera innan mikin hávaða.  Það er hún sem hjálpar manni þessa dagana að vera svona hress, skemmtileg, einlæg, fyndin og svo lengi mætti telja.  Hún vill reyndar hafa mig uppí hjá sér þegar hún fer að sofa eða sofna í mömmu og pabba rúmi en mér fannst ekkert slæmt að liggja hjá henni í gærkveldi og svæfa hana.  En aftur á móti getur blómarósin mín Oddný Erla ekki sofnað ein inní herberginu þeirra eða ef Maístjarnan mín sé sofnuð á undan henni þá verður hún að koma fram og sofna inní stofu hjá okkur.  Það er ofsalega sárt hvað hún tekur þetta inná sig, hún er hrædd og hún vill bara vera hjá mömmu sinni.  Einsog henni líður vel á leikskólanum þá vill hún enganveginn fara þangað, vill bara að við séum saman.

Það þarf samt ekki mikið til að gleðja Blómarósina mína, ég náði í hana aðeins fyrr í leikskólann í gær og við tvær skruppum í Hagkaup og keyptum garn handa henni.  Henni langar svo að prjóna trefil á dúkkuna sína en hún er næstum búin að læra prjóna, hún gleymir sér líka aðeins í prjónunum en samt smá óþolinmóð.  Svo verður mömmudagur hjá okkur á föstudaginn svona áður en baráttan hefst sem hún getur ekki beðið eftir og ekki ég heldur.

Já þetta er allt saman sárt og erfitt, ég sef að sjálfsögðu mjög lítið, er óglatt en reyni samt að borða.  Finnst lífið alltof ósanngjarnt!!  Skil ekki þennan tilgang??   

Mig langar ekki að þurfa upplifa enn eitt sumarið inná spítala, þið getið ekki ímyndað ykkur hvernig það er að vera þar yfir sumartímann.  Niðurskurðurinn helmingi meiri heldur en við vorum þar síðast og þá var það slæmt.  Það var hriklalegasta upplifun, hjúkkurnar rangeygðar af þreytu (samt allar yndislegar) og ekki er þetta þeim að kenna.  Ég veit að starfsfólkið kvíður fyrir sumrinu og það geri ég líka.  Þegar Maístjarnan mín var síðast í meðferð og þurfti að leggjast inní einangrun vorum við sett í skoðunarherbergið því það var ekki pláss fyrir hana í venjulegu herbergi, hvursu slæmt er það??  Við vorum þar yfir daginn en vorum svo "heppin" að það losnaði herbergi fyrir hana annars hefðum við þurft að vera þar sem er ekki boðlegt.  Ég skil ekki þennan niðurskurð í heilbrigðisþjónustunni??   Hvers á hún að gjalda?

Já þetta líf er ósanngjarnt!!

Maístjarnan mín komin með hita

Elsku flottasta Maístjarnan mín hún Þuríður Arna er núna komin með hita, finn hvað hún er að slappast.  Andardrátturinn er orðinn svo þungur og svo kvartar hún mikið vegna verkja.  Jú manni verkjar alltaf í hjartað þegar börnin manns eru með mikin hita og beinverki en mér finnst einsog það sé verið að rífa úr mér hjartað núna.  Ég verð smeyk þó svo það sé ö-a af ástæðulausu en þetta er sárt.  Þuríður Arna mín hefur ekki fengið hita í tvö ár svona án gríns en ég man svo vel eftir því þegar hún greindist fyrst þá fékk hún kjölfari 41 stigs hita og lungabólgu og þá hafði ég ALDREI séð jafn veikt barn.  Mikið væri lífið ljúft ef það væru einu skiptin sem mig verkjaði í hjartað þegar börnin mín fengju flensuna.

Hún fór til augnlæknis í dag og sjóninn hefur versnað um +0,75 á öðru en alveg eins á hinu.

Oddný Erla blómarósin mín á ofsalega erfitt, hún er döpur og það er líka erfitt.  Hún finnur og veit alveg að það er erfitt tímabil framundan og neitar að fara á leikskólann því hún vill bara vera "ein" heima hjá mömmu sinni og gera allt og ekkert.  Hún segist ætla að gera lista fyrir okkur mæðgur sem við eigum að gera á mömmudaginn og ég er frekar spennt að sjá listann.  Hún er á fullu að æfa sig fyrir sýninguna sína í Laugardalshöllinni á fimmtudaginn, finnst það frekar spennandi og það er eiginlega það eina sem kætir litla hjartað hennar þessa dagana.

Eitt er víst að við  þurfum að vefja Þuríði mína í bómul næstu daga þar sem hún er að fara í aðgerðina í næstu viku og það má ekki frestast.  Ég vona samt svo heitt og innilega að hún verði orðin góð fyrir fimmtudeginum en þá á hún afmæli og við búin að lofa að fara á Fabrikkuna (meir að segja búin að panta borð) og hún er hrikalega spennt fyrir því.

Mikið rosalega á ég erfitt með að hvílast, reyni allt sem ég get en ef ég vakna um nóttina þá ná ég mér ekki niður, hugurinn fer í marga hringi, hnúturinn í maganum stækkar og hjartað fer í ennþá fleiri mola.  Mikið asskoti getur lífið verið ósanngjarnt.


Blómarósin mín með lítinn hvolp sem við hittum í sveitinni í dag og hún búin að biðja um eitt stk, ef við hefðum meiri tíma til að sinni hundi þá væri ég stokkin út og redda einum hundi handa henni.

....

Hef ekki fundið fyrir þessari tjáningaþörf síðan Þuríður mín var sem veikust, mikið vildi ég óska þess að ég væri búin að loka þessari síðu einsog ég ætlaði mér þegar við ætluðum okkur að fá góðu fréttirnar þann 11.maí. 

Það átti að hefjast nýr og skemmtilegur kafli í lífi okkar fjölskyldunnar síðastliðin þriðjudag en í staðin hrundi heimurinn, mér fannst þessi heimasíða hafa neikvæð áhrif á mig því hún minnti mig orðið of mikið á veikindi Þuríðar minnar og ég farin að hlakka til að hætta hafa líf mitt "opinbert" og fara lifa "eðlilegu" lífi einsog að pirrast útí einhhverja hluti sem skipta ENGU máli en þá varð raunin ekki svoleiðis.  Mig langar að pirrast útí eitthvað svo ómerkilegt en ekki vera svona leið, sorgmædd, hnút í maga, kvíða fyrir næstu vikum.  HELVÍTIS!! 

Mér leið illa þegar Þuríður Arna mín greindist í fyrra skiptið og hélt að það væri ekki hægt að líða verr en núna mér líður hundrað sinnum verr.  Ég skil bara ekki þennan tilgang og mun aldrei skilja?  Ef ég myndi leyfa mér það þá væri ég grenjandi allan sólarhringinn, mér finnst vont að vera ein með Hinrik minn, mér finnst sárt að horfa á Þuríði mína vitandi það að það á eftir að pína hana meir.  Hrikalega er þetta sárt allt saman. 

Þuríður Arna mín er samt ágætlega hress en þegar við lítum tilbaka þá sjáum við alveg að hún er farin að kúpla sig útur fjöldanum þegar hún er orðin þreytt á hávaðanum og er kanski ekki að fíla sig innan um allan fjöldann.  Hún er hætt að vilja vera eins mikið úti og hún er vön að gera, hún er nefnilega ótrúlega mikið fyrir að vera leika úti innan um alla nágrannakrakkana en það hefur minnkað/breyst.  Hún t.d. nennti ekki í göngutúr í dag eða var kanski bara of þreytt að labba og þá var að sjálfsögðu var kerran dregin út. 

Hérna er ein sem var tekin í dag af þeim systkinum, ég gæti ekki verið ríkari.

Rúm vika í sýnistöku

Fengum hringingu frá spítalanum í gær að sýnistakan er eftir rúma viku en hittum okkar verðandi skurðlækni á fimmtudaginn og þá fáum við að sjálfsögðu að vita þetta allt saman.  Það er byrjað á sýnistöku en við verðum bara að vera bjartsýn á að það verði svo hægt að fjarlægja allt æxlið en það væri þá í fyrsta sinn sem það verður hægt.  En þetta æxli er á betri stað en það síðasta og það er að vaxa út (halda þeir) en ekki innað miðjunni einsog síðasta þegar það var farið að þrýsta á allt og Þuríður Arna krampandi allan daginn.  Að sjálfsögðu eru miklir möguleikar að hún fari að krampa aftur en ég vona svo heitt og innilega ekki því það er hrikaleg martröð þá sérstaklega fyrir hana.

Fólk býst við því, því núna er hún farin að greinast aftur þá hlýtur hún að vera orðin rosalega veik en að "sjálfögðu ekki" (ekkert sjálfsagt samt sko).  Hún lítur út alveg eins og daginn fyrir greiningu og í dag, engar breytingar á dömunni en þær verða það að sjálfsögðu þegar hún byrjar (ef) í meðferð.  Allar þessar ákvarðanir verða teknar þegar sýnistakan er búin.

Þetta eru hrikalega erfiðir dagar og það er engan veginn hægt að venjast svona fréttum.  Oddný Erla mín litla blómið mitt á ofsalega erfitt, hún er mjög viðkvæm og brotnar auðveldlega niður en segist ekki vita afhverju langar bara að vera hjá mömmu sinni.  Þetta eru líka erfiðir dagar fyrir hana, búin að þurfa upplifa of margt og sjá systir sína þjást alltof mikið.  Maður þarf að gera góðan verndarhring kringum hana þess vegna verðum við mæðgur að vera með einhverja mömmudaga áður en þessi barátta hefst en Theodór er bara þessi kærulausi gaur en með samt svo lítið hjarta og finnur alveg að það er eitthvað að en tekur þetta ekki alveg jafn mikið inná sig nema hann sjái einhverja gráta í kringum sig.  Hinrik minn finnur alveg að  það er eitthvað í gangi og passar þá í staðin vel uppá mömmu sína, vill knúsast mikið og passar að ég hverfi ekki of mikið.  JÁ þetta er skítt og hrikalega erfitt......

Í dag ætlum við börnin að kíkja á Stokkseyri'city og setja niður nokkrar kartöflur fyrir kartöflukeppnina okkar sem er árleg hjá fjölskyldunni, bara gaman!!  Svo var ég líka svo heppin að ég gleymdi að ég fékk gjafabréf hjá Vox í jólagjöf svo við hjónakornin ætlum að kíkja þangað á morgun, fínt að geta gleymt sér í einhverju áður en þetta hefst allt.  Þannig næstu daga ætla ég að hafa þétta dagsskrá, bæði fyrir mig og Óskar og okkur börnin.

Ætla að ljúka þessari færslu með mynd af litla blóminu mínu sem er að fara sýna í Laugardalshöllinni á fimmtudaginn en eini staðurinn sem hún gleymir sér alveg sýnist mér vera á fimleikaæfingunum svo ég mjög fegin að þær verða ansi margar í byrjun sumar þegar þetta hefst allt.   Á myndinni er hún komin í 80's búninginn sinn og til í slaginn.....

Þuríður Arna mín

Þuríður Arna mín hélt uppá 8 ára afmælið sitt í gær fyrir bekkjarsystur og þar mættu 12 stk. Hún skemmti sér ótrúlega vel og það var svo gott og gaman að geta gleymt sér í gleði hennar.  Hún fékk smá pening í afmælisgjöf og vanalega er ég mjög hörð á því að allur peningur sem börnin mín fá í gjafir fer inná "framtíð" þeirra en ekki í þetta sinn, strax eftir afmæli vorum við mættar í dótabúðina og hún fékk að velja sér uppáhalds dótið sitt "Polly pocket" og þá var ennþá skemmtilegra hjá móðirinni því hún Þuríður var að rifna úr gleði yfir nýja dótinu sínu.  Hennar afmælisdagur er 20.maí og við löngu búin að ákveða hvað við ætlum að gera þann daginn en ekki fyrir svo löngu var ákveðið að panta borð á Fabrikkunni sem þau bíða spennt eftir að fara.

Hérna situr Þuríður Arna mín spennt eftir að bekkjarsystur sínar mæti á svæðið.

Mín er annars í mikilli sorg, erfitt að brosa, nenni ekki að reyna vera kát þegar ég er það bara alls ekki en ég var samt smá kát í gær þegar ég horfði á hetjuna mína hamingjusama með afmælið sitt og þegar við fórum í búðina að velja dótið.  Já mér líður bara hrikalega ILLA og fer ekkert að skafa utan af því.  Við erum núna bara að bíða eftir að heyra í skurðlækninum sem vonandi sker hana bara í næstu viku, óþarfi að lengja þetta eitthvað og leyfa æxlinu að vaxa.

Hérna eru þær Þuríður Arna, Eva Natalía (systurdóttir mín) og Oddný Erla í afmælinu í gær.

Núna ætla ég að leggjast uppí rúm með Hinrik mínu og kúra aðeins með honum þar sem ég sef mjög illa þrátt fyrir svefnlyf.  Ætla líka að reyna njóta helgarinnar í botn og reyna gera eitthvað skemmtilegt með börnunum mínum.....

Eigið góða helgi kæru lesendur.

Óglatt af kvíða (breytt)

Þegar ég sá lækninn hennar Þuríðar minnar labba inná biðstofuna til okkar síðastliðin þriðjudag kom steinninn í magann, ég sá að hann var alvarlegur og byrjaði ekki strax að tala um niðurstöður en svo kom vondi draumurinn sem mig langar ennþá að vakna við.  Áður en maginn byrjaði að þyngjast þá gjörsamlega sprakk ég og tárin hafa varla hætt að renna síðan, Þuríður Arna rölti til mín og byrjaði að knúsa mig  og hefur varla hætt síðan.  Mig langaði líka að hlaupa inná klósett að æla því mér varð svo óglatt við þessar fréttir og átti mjög erfitt með gera það ekki.

Oftast hef ég reynt að láta börnin mín ekki sjá mig gráta þó svo það sé engin skömm en ég bara get það ekki lengur, þetta er of vont og erfitt.  Að sjálfsögðu skynja þau að það er eitthvað að og Theodór minn spyr mig oft hvað sé að, afhverju ég sé að gráta?(hann er mikil tilifinngavera)  Ég reyni að svara honum skynskamlega en við höfum aldrei leynt þeim sannleikanum og þau vita (Theodór og Oddný, Hinrik skilur náttúrlega ekkert) að Þuríður er orðin lasin aftur enda ekki hægt að leyna því þar sem stúlkan mun þurfa fara í aðgerð (allavega að taka sýni) og svo kemur framhaldið í ljós.  Við fáum líka mikið hrós frá þeim uppá spítala að hafa ALLTAF sagt þeim sannleikan en Oddný mín hefur "lent" mest í þessari veikindasúpu og hún er ofsalega viðkvæmt blóm þessa dagana og á smá erfitt þó svo hún sýni það ekki mikið enda mjög lokuð og feimin en þá var dagurinn hjá henni í gær frekar erfiður.  Svo núna þurfum við að byrja á okkar "mömmudögum" sem við gerum allt og ekkert eða njótum bara þess að vera saman.  Bara að fá að vera ein með mömmu sinni skiptir hana rosalega miklu máli og að sjálfsögðu mér líka, börnin mín eru þau dýrmætasta sem ég á og ég vil að þeim líði vel.

Annars líður mér hrikalega illa, ég svaf mjög lítið í nótt þó svo ég hafi fengið mér eitt stk svefntöflu jú ég rotaðist hálftíma eftir að ég tók hana en vaknaði svo og er ennþá vakandi.  Mér er svo óglatt sem er mikið af kvíða, ég reyni að troða í mig mat þó svo mig langi EKKERT í hann.  Ég fékk mér nokkra dropa af pepsí í morgunmat, ég veit ekki skynsamlegt en hélt kanski að mig vantaði smá sykur í blóði vegna ógleðinnar en nei mig langar ennþá að æla. 

Þó svo það eru bara tveir sólarhringar síðan við byrjuðum að upplifa þessa martröð þá er bensínið búið, ég sem hélt að ég hefði verið að fylla á tankinn í vetur??  Ég hef lítið sem ekkert sofið og þetta mun bara versna en ég þarf á minni orku á að halda og þarf að finna einhverja lausn að finna hana fyrir baráttuna sem er að fara hefjast.  Veit bara ekki hvað??

Núna erum við mæðgur að undirbúa smá bekkjarsystra-afmælisveislu og Þuríður Arna mín er hrikalega spennt fyrir deginum svo núna ætla ég aðeins að knúsa hana og reyna róa hana niður, spenningur í hámarki.

Læt fylgja eitt ljóð í lokin þar sem ég er mikil ljóðakona en þetta er eftir hana Anný frænku mína, ég að sjálfsögðu tileinka því henni Þuríði minni Örnu.

Elsku litla ljósið mitt
lofað verði lífið þitt
Skíni stjörnur þína leið
sindri skært þitt æviskeið

Við hamingjunnar ljúfa lag
leiki lífið þér í hag
Brosi mót þín framtíð bjarta
breiði yl um blítt þitt hjarta

Þótt blási gegn og bylur berji
baráttan á herðar herji
Gefst´ei upp og gakktu mót
gæfan situr á þinni rót

Ég bið bænir og kveiki á kerti mínu...

Þetta líf er skítt og ótrúlega ósanngjarnt.  Ég hélt að það væri búið að kvelja Þuríði mína nóg, hún búin að fá sinn skammt af kvölum og pínu en neinei það þarf aðeins að kvelja hana meira og okkur.  Ef ég hef einhverntíman verið reið, sár, sorgmædd, bólgin augu og með þetta helvíti stóra gróta í maganum mínum þá er það NÚNA. 

Æxlið hennar Þuríðar minnar er sem sagt farið afstað aftur og ca einn og hálfur cm stækkun sem er að sjálfsögðu mikið en við vitum ekki hvað það hefur verið lengi að stækka.  Hún fór síðast í myndatökur í ágúst í fyrra eða fyrir níu mánuðum svo það gæti hafa verið átta mánuðir en það gæti líka verið mánuður. 

Væntanlega mun Þuríður Arna mín sú allra flottasta og harðasta á svæðinu fara í aðgerð sem verður gerð hérna heima (en síðast fór hún til Boston) en það á að taka sýni til að vita hvernig lyfjameðferð hún færi í en það BESTA væri náttúrlega að það væri hægt að fjarlægja æxlið í einni aðgerð  Æxlið er víst á betri stað en síðast og "auðveldara" að komast af því og við vitum líka að skurðlæknirinn sem er okkar færasti á landinu vil bara segja í heimi enda okkar heilbrigðisfólk ótrúlega flott og fært svo hann mun ekki taka neinar áhættur og skaða eitthvað hjá Þuríði minni. 

Já þetta er ótrúlega erfitt en Þuríður mín er ekkert veikari í dag en hún var í gær, hún er ótrúlega hress og passar vel uppá móðir sína.  Hún finnur að það er eitthvað að og það var einsog hún hefði verið að undirbúa mig allan gærmorgun uppá dagdeild þegar við biðum eftir svæfingu að það væri eitthvað slæmt í vændum.  Hún var endalaust að knúsa mig svona miklu meira en venjulega og svo í gærkveldi sofnaði hún hjá mér, knúsaði mig og hélt fast í hendina mína. 

Ég ætlaði að fagna gærdeginum með að hætta blogga hérna en því miður mun ég ekki gera það og mun væntanlega þurfa á ykkur að halda næstu daga/vikur/mánuði.  Þetta líf er hryllilega ósanngjarnt!! Núna þarf ég líka á fólkinu mínu að halda, frænka mín einmitt spurði mig áðan hvort mér fyndist óþægilegt að þau kæmu í heimsókn, NEI alls ekki það er það besta sem hægt er að gera.  Við "gleymum" okkur annað en að sitja og stara útí loftið, jú auðvitað brotnar maður niður enda er ég ótrúlega viðkvæm en það brýtur upp daginn að fá einhvern til að kjafta.....  Ég svaf EKKERT í nótt og er með rauðbólgin augu af þreytu og sorg en læknarnir gáfu mér smá fyrir næstu nótt svo á fái nú aðeins að hvílast en alltaf hef ég neitað því þar að segja fá einhverjar töflur en núna ÞARF ég bara á allri minni orku á að halda, það er önnur barátta að hefjast sem við ÆTLUM að sjálfsögðu að VINNA.

Þuríður Arna mín á bráðum afmæli (20.maí) og við vorum búin að ákveða að halda afmæli á morgun fyrir bekkjarsystur hennar og breytum því ekki, stúlkan var orðin gífurlega spennt og maður verður bara að setja grímuna á sig og skemmta sér með henni.

Mig langar að enda þessa færslu á ljóði sem Ása vinkonu mömmu setti inná komment hjá okkur og vænti þess að hún hafi samið hana til Þuríðar minnar:

Ég bið bænir og kveiki á kerti mínu
ég bið guð að líta eftir barni sínu
ég bið að Þuríður Arna verði hress
ég bið að æxlið segi við hana bless
ég bið að foreldrar fá auka styrk
ég bið að bænin okkar verði virk
ég bið um kraftaverk hér og nú
ég bið um orku von og trú.

Minni ykkur á kertasíðu Þuríðar minnar hérna til hliðar og þar megiði endilega kveikja á einu stk kerti fyrir hana.

Takk kærlega fyrir allar kveðjurnar sem gefa mér ofsalega mikið.

Og heimurinn hrundi...

Óskar skrifar:

Það var búið að lofa færslu hér í dag og við það er staðið.  Bráðabirgðaniðurstöður úr myndatöku Þuríðar Örnu í dag sýna mjög skýrt að það er stækkun í æxlinu.  Ég get ekki líst því hversu hræðilegt það var að heyra lækninn segja okkur þessar niðurstöður - heimurinn gjörsamlega hrundi á einu augnabliki.

Við fáum fund með læknunum á morgun þar sem farið verður betur yfir það hvað þessi niðurstaða þýðir og hvert framhaldið verður.

Kærar kveðjur og takk fyrir góðar hugsanir.
Óskar Örn

Næst síðasta blogg....

Eftir þriðjudaginn ætla ég mér að loka þessum kafla í lífi mínu eða "blogg - kaflanum", ég hef ekki neina löngun lengur í að blogga og mesta ástæðan fyrir blogginu hefur verið hetjan mín.  Byrjaði að blogga svo við fengjum frið fyrir ættingjum og vinum sem hringdu oft á dag til að fá að vita líðan Þuríðar minnar og við höfðum ekki orku í að svara öllum en núna eru breyttir tímar og ég hef líka ákveðið að það mun allt koma vel útur rannsóknum Þuríðar minnar á þriðjudaginn og þá er líka stór ástæða að fagna þeim áfanga með því að hætta blogga.

Ég mun að sjálfsögðu koma með fréttir hingað inn á þriðjudaginn en Þuríður mín á að vera mætt uppá spítala rétt um hálfa átta um morguninn svo það eru  miklar líkur á því að við fáum niðurstöðurnar sama dag.

Takk kærlega fyrir allan þann stuðning sem þið hafið veitt okkur síðustu fimm og hálft ár, þið hafið hálpað okkur endalaust mikið og miklu meir en þið getið ímyndað ykkur.  Núna ætla ég líka að fara lifa "eðlilegu" lífi, fara vinna (í haust), hafa eðlilegar áhyggjur, vera pirruð útí "kreppuna", láta drauma barna minna rætast og mína og svo lengi mætti telja.  Ég er endlaust þakklát fyrir að geta leitað hingað þegar Þuríður mín var sem veikust og manni leið sem verst þá voru það ÞIÐ sem peppuðu mann upp.  Knús til YKKAR!!

Ef ég hef einhverja tjáningaþörf þá hef ég feisið og get skellt þar inn nokkrum línum, kanski ég kem ég aftur en einsog staðan er í dag er engin þörf til þess og verður vonandi aldrei.  Næst verður það bara bókin mín (eða Þuríðar) sem þið fáið að lesa.

Þá kveð ég bara þanga til á þriðjudaginn þegar ég kem með fréttir af hetjunni minni......  sem verða að sjálfsögðu GÓÐAR.