Lion in the house

Hetjan mín dugði ekki lengi á leikskólanum í dag eða sirka tvo tíma en fannst samt gott að hún gat verið svona lengi.  Hún var dáltið þreytuleg þegar ég fór með hana í morgun og vildi heldur ekki fara í leikskólann og það reynir mjög á mömmuhjartað þegar hún grætur.  Hún hefur kvartað mjög mikið í morgun vegna hausverks og verkja í tönnunum.  Grét mjög sárt í bílnum á leiðinni heim úr leikskólanum því henni var svo illt þannig það var ekkert annað að gera í stöðunni en að gefa stúlkunni verkjastyllandi og lagðist svo með henni í rúmið og þar liggur hún núna mjög vel vafinn í pabbasæng og sefur vært.

Ég og Þuríður mín eru svakalega sængjakonur eheh, við elskum að liggja vel vafnar inní hana well reyndar það sem er eftir að minni sæng sem eru nokkrar fjaðrir thíhí!!  Elska hana samt!!  Sængin mín er líka komin vel á aldur sirka 20 ára gömul þannig hún er vel nýtt, kanski komin á nýja?  Hmmm!! 

Áttum að mæta uppá spítala í morgun en því var seinkað þanga til á morgun og þá þarf að ath afhverju hún er með svona mikla verki í tönnunum?  Ég vona bara svo heitt og innilega að það eru "bara" fylgikvillar, aaaaarghhh!!

Annars fórum við Skari á myndina "Lion in the house" sem er verið að sýna á kvikmyndadögum í Regnboganum.  Fjagra klukkutíma mynd sem sýnir sex ár hjá fjölskyldum og barna þeirra sem eru að berjast við þennan fjanda (krabbamein), alveg frá því það er að veikjast og þanga til þau vinna þessa baráttu og líka þanga til þau tapa.  Þrjú af þessum börnum töpuðu þessari baráttu og mikið svakalega var erfitt að horfa á þetta og hvað fjölskyldurnar voru hugrakkar að leyfa myndavélunum að fylgja sér allan þennan tíma, vávh!!

Ég mæli eindregið með því að þið farið á þessa mynd, hún tekur mjög á, held að flestir í salnum hafi grátið eitthvað á myndinni enda allt raunveruleikinn.  Ég myndi sérstaklega mæla með því að mínir vinir og ættingjar myndu fjölmenna á þessa mynd og sjá inní líf okkar sem eru að berjast, þið vitið ekkert allt þó þið séuð tengd okkur.  Það er margt sem þið vitið ekki og getið ekki ímyndað hvað þetta tekur á enda ekkert sjálfsagt að hjónabönd haldist í svona baráttu svona án gríns.  Þó við skari höfum bara orðið sterkari að hafa fengið þetta verkefni til okkar en þá er það ekkert sjálfgefið og þetta reynir miklar meir á en fólk heldur þó það sé mjög tengt okkur og haldi að það viti allt.

Það var einn strákur þarna sem hafði barist í 10 ár en því miður tapaði hann að lokum, vávh hvað það var erfitt að horfa uppá alla í kringum hann og hvað foreldrarnir (voru skilin) voru sannfærðir að vinna þessa baráttu og hættu ALDREI.  Enda hvað gerir maður ekki fyrir barnið sitt og hvað þau voru dugleg að berjast saman og voru uppá spítala dag og nótt.

Það var þarna svo ein önnur hetjan sem minnti mig dáltið á Þuríði mína en eitt skiptið var sagt við foreldrana að fara bara undirbúa jarðaför því þetta væri búið.  Stúlkan sannaði sig og hætti sko ekki að berjast og lifði í 18 mánuði í viðbót eftir að læknarnir voru búnir að segja að þetta væri búið.  Svo var hún svo glöð að komast heim til sín hún grét að kæti "ég er svo hamingjusöm, ég er að fara heim til mín" og svo hágrét hún.  Stuttu síðar tapaði hún.  Svoooo ósanngjarnt.

Þessi stelpa átti 5 ára systir þegar hún dó og þetta hefur tekið svakalega mikið á hana síðustu ár, þó hún hafi verið þetta ung.  Hún hefur átt erfitt (en leikstjórarnir voru með umræður eftir myndina og segja frá fjölsk. hvað þau eru að gera í dag), við höfum líka verið mjög meðvituð um hvað þetta getur gert okkar börnum þó þau séu þetta ung.  Þetta hefur tekið rosalega á Perluna mína hana Oddnýju, hún á oft mjög erfitt.  Held að fólk átti sig ekki á því hvað þetta tekur líka á hin börnin þó þau séu þetta ung og þurfa meiri athygli en börn heilbrigðra systkina.

Þegar læknarnir sögðu við þessa foreldara að fara bara undirbúa jarðaför því hún ætti ekki langt eftir rifjaðist upp fyrir mér fundurinn okkar Skara með okkar læknum þegar þeir tilkynntum okkur það að æxlið væri orðið illkynja.  Ég hef reyndar aldrei sagt frá þeim fundi því sumt finnst mér bara koma mér og Skara við og höfum það bara útaf fyrir okkur, sumt finnst mér líka óþægilegt að ræða við aðra en Skara og sumir ættingja minna finnst óþægilegt þegar maður er að tala um ákveðna hluti og langar ekki að hlusta á mann sem er kanski sannleikurinn.  Svona er lífið!!  Ég ætla kanski ekkert að fara mjög náið útí þann fund en læknarnir okkar sögðu okkur þá að Þuríður ætti ekki langt eftir en það myndi kanski ekki gerast á næstu vikum en það tæki einhverja mánuði en meðaltalið er sirka 2 ár.  Þá átti maður að hafa það í huga hvernig maður vildi leyfa barninu sína deyja, hafa hana heima, uppá spítala?  Hvernig haldiði fyrir mann að hlusta á svona, þetta er svo fjarlægt og eitthvað sem maður ætlar ALDREI að upplifa.  Manni langar að sjálfsögðu ekki að hlusta á svona en þau eru að sjálfsögðu bara að reyna undirbúa mann sem er kanski ekki hægt, ég var líka svakalega reið eftir fundinn að þeim skyldi detta í hug að segja þetta við okkur.  Það er margt sem maður sættir sig ekki við þó það væri sannleikur en þið sjáið samt hetjuna mína í dag tæpir ellevu mánuðir síðan æxlið breyttist og ennþá er hún hjá okkur þó hún ætti ekki að vera það.  Kraftaverkin gerast!!

Eitt lokin með myndina en þá mæli ég líka með því að fólk fari á þessa mynd sem eru ættingjar eða aðstandendur fjölskyldna sem hafa misst börnin sín.  Það getur engin ímynda sér hvernig er að missa barnið sitt og hvað þá hvernig foreldrarnir kveljast eftir á.  Þó þessi barátta var búin hjá þeim en þá hefst bara önnur barátta að reyna lifa án litlu hetjunnar, halda fjölskyldunni saman og svo lengi mætti telja.  En við fengum líka að sjá inní líf fjölskyldunnar þriggja eftir að þau misstu börnin sín, hvernig þeim gekk að halda lífinu gangandi.  Díssess hvað þetta var erfið mynd.  Ég mæli hiklaust að þið farið á hana, helst þið kæru vinir og ættingjar.

Ég veit alveg að allir mínir vinir og ættingjar vita að lífið hjá okkur er alls ekki svo auðvelt en vita samt ekki hvað þetta tekur mjööööööög mikið á taugarnar, það getur engin ímyndað sér þó það sé náskylt nema hafa lent í þessu sjálft.  Maður á svakalega oft erfitt, nánast daglega enda horfum við á hetjuna okkar þjást og geta ekkert gert nema gefa henni krabbalyfin og verkjastyllandi.  Ömurlegt!!  Það er heldur ekki bara veikindin sem taka á, það er svo fullt meira sem maður þarf að hafa áhyggjur af sem tengjast að sjálfsögðu.

Orðin þvílík langloka, þið eruð ö-a hætt að lesa þannig ég ætla bara að hætta líka.

Helgin og fleira

Helgin var einu orði sagt frábær.  Það var svo æðislega gaman að sjá hvað allir voru glaðir og þakklátir að komast svona í burtu, gott að hitta fólk í svipuðum sporum og maður sjálfur.  Æjhi það var bara svo yndislegt að sjá hvað allir skemmtu sér og reyndu að gleyma sér aðeins.  Bara gaman!!  Allir sem vildu var boðið á Westham-Arsenal og þvílík og önnur eins stemmning upplifir maður ekki oft á ævinni þó maður sé ekki mikið fyrir enska boltann, söngurinn í stuðningsmönnum og stemmarinn þegar Arsenal skoraði.  Vávh!!  Öllum var líka boðið út að borða og það var æði.  Þetta væri eitthvað sem ég vildi gera aftur og gleðja fleiri foreldra, endalaus gleði!!

Ég og Skari höfðum það líka hrikalega gott, sváfum svakalega mikið, röltum um London, borðuðum góðan mat og höfðum það bara gott saman.  Þvílík hleðsla!!

Þuríður mín var reyndar dáltið slöpp um helgina, lá mikið fyrir en hafði það samt rosalega gott í dekri hjá Lindu frænku og ömmu Oddný, reyndar finnst mér svakalega erfitt að vera svona frá henni þegar hún er svona slöpp.  Þannig maður átti líka smá erfitt úti og vera ekki hjá henni að knúsa hana en ég vissi að hún var í góðum höndum en samt er það erfitt. Hún kvartaði dálítið við mig í gær þegar ég var búin að sækja hana að henni væri svo illt í tönnunum og svo grét ofsalega sárt þannig á morgun þegar ég mæti með hana uppá spítala þarf ég að láta ath það.  Kanski eru þetta fylgikvillar, ég veit það ekki?  Þessi krabbalyf fara ekkert ofsalega vel í hana, vaknaði reyndar hress í morgun en er fljót að slappast niður.  Hún verður væntanlega mikið heima næstu daga/vikur/mánuði ég veit ekki hvernig þessi meðferð mun þróast hjá henni en þá þarf mín líka að vera mjög skipulögð með námið því það er ofsalega erfitt að læra með hana heima svona slappa því þá vill hún bara kúra hjá mömmu sinni ekki það að mér finnist það eitthvað slæmt, elska að hafa þau liggjandi í hálsakoti.

Þuríður talaði um alla helgina að henni langaði svo í ný náttföt sem ég reyndar skyldi mjög vel enda orðin einsog strekkt brúða öllum náttfötunum sínum.  Hún sagði við Lindu sína að mamma sín ætlaði að kaupa náttföt handa sér í London og auðvidað gerði ég það fyrir hetjuna mína og Oddný pantaði Dóru dúkku og Theodór er líka farinn að panta dót sem er buggy byggi sem er Bubby byggir ehe.  Auðvidað gleður maður þessi kríli með smá gjöf þegar maður kemur heim og það sem þau panta reyndir maður að uppfylla.

Oh mæ god hvað hann litli pungur var glaður að sjá mömmu sína og passar svona líka vel uppá mig ehe, liggur fastur hjá mér og passar að engi komi nálægt mér ehhe!!  Eitthvað hræddur um að mamma sín skreppi í burtu aftur.

Frí í leikskólanum í dag, reyndar í gær líka en þá eyddu þau deginum hjá ömmu Oddný.  Reyndar er ég eiginlega fegin að það er frí þá fær maður líka svona extra dag með þeim, búin að vera svo lengi í burtu, ok bara þrjár nætur en samt svo lengi.

Oddný að biðja mig um að gera sig fína þannig mín þarf að finna burtsa og teygju, bið að heilsaaaaaaa.

Komin heim

Erum komin heim en er samt ekki stuði í að blogga neitt í dag, langar bara að knúsa börnin mín.

Nýjasta Mannlíf

Ákvað að skella inn einu bloggi svona rétt áður en ég fer í helgarfrí, víííí!!

Það er nefnilega grein um bloggið mitt í nýjasta Mannlífi, hef sjálf ekki lesið blaðið og veit ekki hvernig það kom út.  Það var blaðamaður sem hringdi í mig og var að spurja mig spjörunum úr með bloggið mitt og veikindi Þuríðar.   Vildi að öll þessi viðtöl sem hafa verið tekin við mig væru útaf einhverju öðru en veikindum Þuríðar minnar, en að tala um veikindin hennar gera mikið fyrir mig enda hef ég aldrei verið feimin við þá umræðu. En vill samt ekki ræða veikindin hennar við fólk í glasi þess vegna fer ég svona lítið útá lífið (sem sagt aldrei) því það bregst ekki að einhver full manneskja sem getur ekki talað við mig edrú kemur full til mín og fer að ræða hana á fullu.  ÞOLI EKKI!!  Vona bara að þetta hafi komið vel út því allt sem viðkemur hennar veikindum vill ég sé talað vel um ekki með neinar ýkjur einsog eitt tímaritið hérna á klakanum reyndi að gera með veikindin hennar.  Vávh hvað ég varð reið!!  Ég vill ekki að blöðin hérna á klakanum séu að reyna gera einhverjar æsifréttir útaf veikindum hennar, takk fyrir það!!

Jæja þá er best að fara gera okkur börnin reddí en þau eru að fara til ömmu Oddný og svo fær Þuríður mín að fara til Lindu og strákana á morgun og vera þar í tvær nætur.  Mamma ætlar að elda eitt af mínum uppáhalds mat kjötsúpu, slurp slurp!!  Þannig við borðum þar í kvöld, ég bíð eftir að hún bjóði mér í svið, namminamm!!

Farin í fríiiiiiiiiiiiiiiiið og til að gera ekki neitt......

Þegar ég er þreytt...

....þegar heimurinn vondur er
huggar mig það eitt
bara vita af þér hér

Þú ert aldrei ein
Þótt eitthvað hendi þig
Þú ert aldrei ein
af því þú átt
og af því þú átt mig
áttu góðan vin.

Þetta eru textabrot úr uppáhalds laginu hennar Þuríðar minnar sem við syngjum hástöfum alla morgna á leiðinni í leikskólann.  Mér hefur alltaf fundist svo sérstakt af því þetta lag er hennar uppáhald því það passar svo við veikindin hennar og svo syngjum við líka alltaf og hlustum á Furðuverk með Nylon sem hún elskar líka sem mér finnst líka svo sérstakt.  Litla furðuverkið mitt!!

Þuríður mín er ennþá mjög þreytt og lyfjuð en vonandi fer það breytast allavega með lyfjunina því við erum búin að minnka krabbalyfin hennar þannig núna tekur hún "bara" tíu töflur á morgnanna og tíu á kvöldin, pælið í því og hún gleypir þetta einsog ekkert sé.  Systkinin hennar hjálpa henni alltaf með þetta en þeim finnst eitthvað spennandi fá að hjálpa til og alltaf opnar Þuríður munninn þegar hún er búin að gleypa eina töfluna og biður um meira því hún veit að hún þarf að klára þetta allt saman, einsog hún segir sjálf "því ég er lasin í höfðinu".

Mér líst samt ekkert svakalega vel á hana Þuríði þó við fengum góðar fréttir í gær þá er ég samt smá smeyk því hún er farin að sýna smá lömun í hægri hendi og svo kvartaði hún í gær að hún væri búin að missa tunguna.  Þá hefur hún ö-a vera farin að fá lömun þar líka, ömurlegt!!  Svo skilur hún ekkert í þessu ástandi sínu, getur ekki farið lengur sjálf uppí koju einsog hún var farin að geta eða bara í vor sem var bara kraftaverk.  Ég man svo vel eftir deginum sem hún fór í fyrsta sinn sjálf upp stigann í kojunni hennar og Oddnýjar, mér leið einsog þegar hún tók sín fyrstu skref.  Oddný mín Erla var líka svo stollt af henni að geta þetta og öskraði til mín inní stofu að Þuríður væri að fara alveg sjálf uppí koju, ohh mæ god!!  Lifir sterkt í minningunni.

Við Skari erum að fara til London í fyrramálið, ohh mæ god hvað ég elska þessa borg.  En ástæðan fyrir því að við erum að fara, jú mín verður fararstjóri í MINNI ferð sem ég hef skipulagt og sé alfarið um.  En rétt eftir áramót fékk ég þá hugmynd að mig langaði að gera eitthvað fyrir foreldrana í styrktarfélaginu, langaði svo að senda þau frá klakanum og reyna láta þau aðeins að gleyma sér.  Sjálf veit ég hvað er gott að komast aðeins í burtu og reyna hugsa um eitthvað annað en veikindi og knúsa manninn minn.  Sjálf veit ég líka að við getum aldrei farið til útlanda nema með hjálp frá öðrum sem við höfum verið svo lánsöm að fá að gera, eigum svo góða að hvort sem það eru ókunnugir eða vinir og ættingjar.  Það hefur hjálpað okkur Skara mjög mikið að komast aðeins í burtu og rækta okkur líka því aldrei gæti ég verið "ein" í þessari baráttu þannig að við VERÐUM að vera dugleg að rækta okkur líka.  

Þannig í vor ákvað ég að koma þessum draum mínum í framkvæmd og hafði samband við góða styrktaraðila sem voru meira en tilbúnir að láta þennan draum minn rætast.  Ég verð þeim ævinlega þakklát, bara að fá þetta traust frá þeim.  Allir sem ég hafði samband við voru meira en tilbúnir að leggja hjálparhönd, fannst þessi hugmynd svo góð og vildu gera eitthvað gott fyrir foreldrana.  Þannig í fyrramálið mun ég fara með 18 foreldra sem eiga börn með krabbamein, eru á fullu í meðferð eða nýbúin að ljúka meðferð.   Við munum t.d. fara á fótboltaleik Westham-Arsenal, öllum foreldrunum verður boðið útað borða á sunnudagskvöldið og svo munu allir bara vera í sínu horni að knúsast og rækta aðeins sjálfan sig.   Sjálf ætla ég að reyna sofa frameftir, kanski næ ég að sofa til níu eheh en það er að sofa út hjá mér, sitja á kaffihúsi og horfa á mannlífið og svo bara slappa af og knúsa Skara minn.

Ég hafði líka happadrætti fyrir liðið á fimmtudaginn síðastliðin þegar ég afhenti þeim flugmiðana sína, fullt af góðum og "litlum" fyrirtækjum sem voru tilbúnir að gefa gjafabréf í nudd, útað borða, í ræktina og svo lengi má telja og allir fóru svakalega ánægðir heim.

Ég á mér svo annan draum sem tengist þessu og aldrei að vita að ég reyni að koma því í framkvæmd því ég veit að það eru ekki bara foreldrarnir í styrktarfélaginu sem þurfa á þessu að halda og gætu aldrei farið peningalega séð en þurfa samt að komast í burtu.  Bara finna styrktaraðila.

Húsverkin bíða víst, þjónustustúlkan mín kemur víst bara einu sinni viku en það dugar skammt eheh.  Ég fékk nefnilega hjálp frá borginni með húsverkin og það hjálpar mjög mikið en maður vill alltaf meira þegar maður verður góður vanur eheh.

Takk allir fyrir fallegu kveðjurnar og öll kertin sem þið hafið kveikt á fyrir Þuríði mína.  500 kerti vávh, þið eruð æðisleg og vitið ekki hvað þið gefið mér mikið með þessu öllu.  Eitt lítið komment gleður mitt litla hjarta mest í heimi.
Þið eruð best!!

Takmarkalaust ég trúi á þig

Það er varla nokkur heppnari en ég.
Þessi tilfinning er ævintýraleg.
Ég er undir þínum áhrifum í dag.
og verð áfram, enginn vafi er um það.

Vorum að fá hringingu frá spítalanum rétt í þessu.  Það var einhver röngenlæknir sem að sjálfsögðu skoðaði myndirnar og mældi þær við gömlu eða þær síðustu sem voru teknar af henni sem er kanski ekki frásögufærandi en ég held að hann sé ekki búinn að vera mikið í Þuríðar málum.  Hann einmitt spurði þá skemmtilegu spurningu þegar hann sá myndirnar (en síðustu voru teknar í byrjun sept) hvort hún hefði farið í aðgerð frá síðustu myndatökum.  Hmmmm og hvað merkir það?   Ég brosi allavega hringinn og græt gleðitárum núna, það hefur sem sagt minnkað (skroppið saman)mjöööög MIKIÐ á tæpum mánuði, haldiði að sé?  Hún Þuríður mín er alltaf að koma meira og meira á óvart sérstaklega þeim uppá spítala, læknarnir vita ekki allt sem betur fer.

Líðan hennar er aðeins skárri í dag en í gær, erum strax búin að minnka krabbalyfin hennar og vonandi verður hún ekki svona lyfjuð marga daga í viðbót.  Einsog læknarnir okkar í Boston hafa alltaf sagt við okkur ef æxlið mun halda áfram að skreppa saman þá fær hún að fara í aðra aðgerð (eða þá þora þeir að gera aðra aðgerð á henni) og við skulum bara vona svo heitt og innilega að það haldi áfram á þessari braut. 

Erum ennþá að bíða eftir fréttum frá Boston, verst að þeir eru ekki með þessar nýjustu myndir í höndunum en kanski við heimtum að doktorarnir okkar sendi þeim þær líka?

Vávh hvað það er mikill léttir að fá þessari fréttir, líður svo vel í hjartanum.  Veit allavega ástæðuna fyrir þessum slappleika og vonandi verður hún fljót að hrista hann af sér en ekki hvað?  Núna græt ég ekki af sársauka, bara endalaus gleði.

Best að knúsa kraftaverkið mitt og mestu hetju í heimi.  Knús líka til ykkar sem hugsið svona fallega til okkar, megið alveg kveikja á fleiri kertum tilefni dagsins.

Já áfram Þuríður

Þú hefur alltaf barist áfram
og ætíð höfuð borið hátt.
Þó lítil sé, þá lít ég upp til þín...

Mér var ekki farið að lítast á blikuna í morgun, Þuríður mín var algjörlega útur heiminum.  Hún lá uppí rúmi með sængina upp fyrir haus, kvartaði yfir því hvað hún væri lasin í höfðinu, skyldi ekki orð hvað hún sagði nema hvað hún væri lasin í höfðinu, það var einsog hún væri uppdópuð (sem og hún er) þannig ég lá með henni uppí rúmi í allan morgun því ég verð að vera hjá henni og halda í hendina hennar.  Stundum er einsog hún sé ofsalega hrædd og vill hafa mann hjá sér og þá líður henni betur.

Ég lá bara hjá henni og hágrét því maður horfði bara á hana þjást, einsog ég reyni ekki að láta hana sjá þegar mér er illt í hjartanu en stundum er það bara ekki hægt því verr og miður.  Að lokum ákváðum við að hafa samband við læknana hennar og þeir vildu fá hana strax uppá spítala í rannsóknir því það er ekki oft sem Þuríður mín kvartar svona mikið og sofnar með hendur yfir höfuð vegna sársauka.  Ömurlegt að leggja þetta á þennan litla kropp.

Það fyrsta sem Þuríður mín sagði þegar við komum uppá spítala að hún vildi láta sprauta sig, haldiði það sé?  5 ára gamalt barn sem á að öskra þegar að sér sprautur en ekki biðja um þær, hún er greinilega farin að átta sig á því að það er verið að reyna hjálpa henni þegar hún er sprautuð.  Hún fékk ósk sína uppfyllta og voru teknar prufur og stúlkan send beint í sneiðmyndatökur til að ath hvort það séu einhverjar breytingar í æxlinu hennar. 

Maður verður skíthrædd þegar statusinn er svona á henni Þuríði minni, damn hvað mér er illt í hjartanu, ég verð svo leið, hrædd og allt fer á hvolf hjá manni.

 Við fáum niðurstöður úr myndatökunum í fyrramálið, en það gætu verið ástæður fyrir þessum líða hjá henni Þuríði minni og ætla bara rétt að vona að þetta eru þær.  Henni gæti liðið svona af nýju lyfjameðferðinni sinni enda mikið af lyfjum sem hún þarf að taka inn fyrirutan öll flogalyfin, hún er gjörsamlega uppdópuð og veit varla hvað hún heitir lengur.  Hún gæti líka fengið hausverk af þessum lyfjum, gæta ráðist beint á lifrina og svo lengi gæti ég talið en er ekki í stuði til þess.  Það er strax búið að minnka krabbalyfin hennar, var að fá allra stæðsta skammtinn sem hún má fá og held ég aðeins meira þannig við minnkum hann strax í kvöld.

Hún er reyndar ekki búin að sofa jafn mikið og síðustu daga en væri samt ekki t.d leikskólafær þar sem hún er úturdrukkin og vill bara liggja fyrir.  Vill að henni líði sem best (ekki það að henni líði eitthvða illa í leikskólanum, ekki misskilja það), vill bara hafa hana í rólegheitunum enda með mikin hausverk og svo vill hún sjálf helst bara liggja uppí rúmi með dregið fyrir gluggana og sængina yfir höfuð.

Þetta er sem sé búið að vera mjöööög erfiður dagur í dag og ég vona bara að niðurstöðurnar á morgun verði góðar.

Þreyttust, ömurlegt ástand

Það er ekkert skemmtilegt ástand á henni Þuríði minni, reyndar vaknaði hún sæmilega hress í morgun svona í hressasta lagi síðustu daga.  Gærdagurinn hjá henni var alls ekki góður, reyndar bara ömurlegur.  Hún var svo svakalega þreytt, ofsalega þvoglumælt sem hún er reyndar ennþá, rosalega erfitt að skilja hvað hún er að reyna segja og svo leiðinlegasta sem mér fannst við daginn hvað henni var illt í höfðinu.  Lá í sófanum hélt utan um höfuðið og sagðist vera lasin í höfðinu en það var í fyrsta sinn í gær sem VIÐ höfum gefið henni verkjalyf vegna sársauka í höfði.  Hún lá mestmegnis fyrir allan daginn í gær og ég verð helst að liggja hjá henni líka þó hún sé ekkert endilega að fara sofa.  Hún vill finna fyrir mömmu sinni og liggja þétt að mér. 

Hin tvö eru ekkert sérstaklega ánægð með ástandið á heimilinu og það tekur dáltið á þau því verr og miður, mamman getur ekki sinnt þeim einsog á að gera.  Þau eru ekki sátt við að ég fari inní herbergi og loki og liggi hjá henni Þuríði minni.  Þannig í gærkveldi eftir að Þuríður mín var sofnuð var smá dekurtími, tókum út ís og átum á okkur gat.  Þau voru sko að fíla það því ekki var laugardagur eheh!!

Damn núna er Þuríður mín orðin svakalega slöpp og ekki er ég búin að vera lengi við tölvuna, farin að segja að hún sé lasin í höfðinu og vill að ég komi með sér uppí rúm samt er mjög erfitt að skilja hvað hún er að segja. Ætli ég gefi henni ekki verkjatöflu núna og kúri með henni uppí rúmi þar sem henni líður best.

Hérna eru þrjár myndir af börnunum mínum sem voru teknar í góða veðrinu í sumar.

Þuríði minni fannst sko ekki leiðinlegt að sprauta á alla í kringum sig eheh

*
Hérna er hún að sprauta á bróðir sinn eheh!!


Oddný fékk að sjálfsögðu líka að sprauta á alla í kringum sig, bara gaman!!

pss.sss vildu þið vera svo væn að kveikja á einu kerti fyrir Þuríði mína á kertasíðunni hennar hérna til hliðar.

Sefur einsog ungabarn

Þuríður mín sefur í orðsins fyllstu merkingu einsog ungabarn þessa dagana, hún tekur sér 2-3 dúra yfir daginn og þeir eru minnst tvo tíma í einu.  Hún er einmitt núna að taka  morgundúrinn sinn en var sofnuð um níu en var vöknuð rúmlega sjö en orkan hennar endist mest í þrjá tíma.  Hún fór í sjúkraþjálfun í morgun en hafði nú enga orku í það en var pínd í 20 mín en tíminn hennar á að vera í klukkutíma en það var ekki hægt að pína hana lengur þar sem hún var að sofna standandi.  Hún er sko ekki í leikskóla-standi þessa dagana enda finnst mér líka betra að hún hvíli sig í mömmukoti þó það fari ekkert illa um hana á leikskólanum en þá er óþarfi að láta hana sofa þar þegar hún getur verið heima hjá mér.  Þetta eru sem sagt mjöööög erfiðar dagar hjá henni, þreytan er svoooo mikil að hálfa væri miklu meir en nóg en hún veit samt alltaf þegar líkaminn getur ekki meir því þá biður hún mig um að koma með sér uppí rúm og vill láta mig halda í hendina sína eða utan um sig sem maður að sjálfsögðu gerir enda er það besta í heimi að hjúfra sig að börnunum sínum og sofna með þeim.

Við áttum æðislega helgi í hvíldarbústaðnum hjá Styrktarfélaginu, fórum ekki úr náttgallanum eheh!!  Kíktum nú aðeins í pottinn, þeim fannst skemmtilegast að fara á föstudagskvöldið í pottinn þegar það var orðið dimmt og við vorum að horfa á stjörnurnar.  Þau eiga nefnilega öll eina stjörnu og finnst svo gaman að leita að henni og tala um ömmu Jó sem er að passa englana hjá guði einsog þau orða það.

Á sunnudaginn fórum við svo á Stokkseyri á svo kallaða kartöflukeppni fjölskyldunnar, nú eru ö-a allir "hmm kartöflukeppni?" eheh.  Jamm hún fellst í því að allir fjölskyldumeðlimir frá ömmu og afa og niðurúr eða þeir sem skrá sig í keppnina koma í garðinn að vori og allir setja niður eina kartöflu og svo að hausti taka allir upp sína uppskeru sem við gerðum í gær.  Svo er keppni hver fær stærstu uppskeruna og stærstu kartöfluna, allt er vigtað vel og vandlega og stórglæsileg verðlaun fyrir þetta.  Það er alltaf mikil stemmning fyrir þetta og okkur finnst þetta æðislega gaman, hvað þá börnunum.  Við vorum svo heppin með hana Þuríði mína en hún hafði að leggja sig fyrir keppnina og var hress og kát yfir það allt saman, naut sín í botn en um leið og við settumst uppí bíl rotaðist stelpan.  Hún var líka svo heppin einsog þið sáum á færslunni á undan en þá fékk hún medalíu en hún var í öðru sæti með næst þyngstu kartöfluna ehe, svaka stuð!!  Reyndar fá öll börnin verðlaun en ekki hvað.

Hérna er mynd af krökkunum mínum með kartöfluafraksturinn sinn, svakalega stollt af honum:


Meira af henni Þuríði minni en það sló algjörlega á ógleðina þegar hún fékk ógleðislyfin sín, sem betur fer.  Þannig núna sýnir hún ekki fleiri aukaverkanir af nýju krabbalyfjunum sínum en við förum með hana í blóðprufur á fimmtudaginn og vonandi stendur bara allt í stað þar, þar að segja engar lækkarnir á blóðinu og þess háttar.  Við eigum líka að fá svör frá Boston í þessari viku eða doktorinn okkar vonaðist eftir svörum frá þeim í lok vikunnar, reyndar erum við ekkert bjartsýn á að þeir vilja eða þora gera eitthvað meira fyrir hana útaf síðustu myndatökum.  Erum líka að bíða eftir svörum frá Svíþjóð og Washington en myndirnar af höfði hennar voru sendar útum allt enda erum við heldur ekki fólk að gefast upp hvað þá læknarnir okkar.

Mér gengur svakalega vel í fjarnáminu mínum, vissi eiginlega ekki að ég væri svona klár ehe!!  Ætla mér að fara reyna mæta almennilega í ræktina ef líkaminn bíður uppá það en grindin er hrikalega erfið að kljást við, aaaaaaaaaaaarghh!!  En ég veit hvað það gefur manni mikið að hreyfa sig, þá líður mér líka aðeins betur en venjulega en það tekur ofsalega á að horfa uppá hana Þuríði mína svona og líka bara hugsa um framtíðina.

Þuríður mín sefur enn vært þannig ég ætla að reyna læra smá áður en hún kemur fram og biður um mat ehe litla matargatið mitt.

Slóðin af viðtalinu

Ef þið voruð svo óheppin að missar af okkur í Legolandi og viðtalinu við mig í Ísland í dag þá er hérna slóðin af því http://vefmidlar.visir.is/VefTV/?channelID=STOD2&programID=b2fab606-e8f9-4500-a4d9-15008d8978da&mediaSourceID=05bee416-19d4-4ed5-aeaf-485e4adcdbe9&mediaClipID=68a807bc-b87e-4287-83dd-b825daf1d3f9

Endilega horfið en ég er ekki meira stuði að blogga í dag, skjáumst síðar.

Hetjurnar mínar þrjár

Hetjan mín stollt með medalíuna sína sem hún vann um helgina en ég segi ykkur frá því þegar ég kemst í bloggstuð.