Gull-drengurinn minn

Langaði að birta nokkrar af Gull-drengnum mínum sem er með ofsalega veikt hjarta þessar vikurnar, sofnar grátandi og er farinn að vakna líka grátandi.  Veit ekki alveg hvað við getum gert fyrir hann greyjið?  Sem betur fer hefur hann fótboltan til að gleyma sér í en honum finnst hann æfa heldur lítið (2x í viku) og getur ekki beðið eftir hverri æfingu.  Hann á sér draum að spila með Arsenal og KR í framtíðinni  og að sjálfsögðu að fara á Arsenal-leik .

Hérna er drengurinn að reyna við heimsmetið í planki en það er 60 mín en hann gat heilar 2 mín.

Einbeitingin var mikil enda ÆTLAÐI hann sér að slá met Gilz sem var tvær og hálf mínúta sem hann gerir bara næst þegar hann reynir þetta.

Gull-drengurinn nýkominn af fótboltaæfingu, já maður getur orðið heldur betur skítugur að vera alltaf skorandi.

Síðustu helgi kíktum við norður til ættingja og að sjálfsögðu urðum við að stoppa í jólahúsinu, drengurinn fer sko ekki úr fótboltabúningnum enda ELSKAR hann allar gerðir af búningum.  Við megum ekki fara inní íþróttaverslun án þess að hann "suði" um nýjan búning.

Svo er ein að lokum af þeim bræðrum, staddir á Ólafsfirði í svaka stuði.

Eigið góða helgi, við ætlum að reyna njóta hennar í botn.

#$#&&/$&&#%##% (blót dagsins)

Helvítis fokking fokk (nei ég ætla ekki að afsaka mig) en Maístjarnan mín er farin að krampa meira en venjulega, þetta helvíti er eitthvað að aukast hjá henni sem er helvíti SKÍTT! Síðustu dagar hafa verið dáltið verkjaðir hjá henni, miklir hausverkir og oft grætur hún vegna kvala og þegar Maístjarnan mín grætur þegar henni verkjar, þá verkjar henni MJÖG MIKIÐ.  Einsog henni var farin að líða betur, kramparnir voru farnir að minnka og kvartaði nær aldrei undan hausverk svo það er spurning hvort bjúgin séu eitthvað þrýsta á þar sem sterarnir eru að renna af henni?  Vonandi bara þá er allavega ekkert illt að ske þarna "uppi".  Mér finnst að sjálfsögðu ofsalega sárt og erfitt þegar hún krampar og vill helst ekki að fólk verði vitni af því, því þeir eru ekki vanir að sjá svona fá nett sjokk en Maístjarnan mín krampaði í síðustu viku þegar við vorum stadda við kassann í Bónus og það er því miður ekkert hægt að leyna því.  Hún byrjar á því að öskra og svo kemur krampinn, kippir, augun verða einsog þegar við fáum störum og smá kippir þar, virkilega erfitt!  Hún fékk einmitt krampa í kvöld og var ekki lengi að grípa utan um hálsinn á Gull-drengnum mínum sem kom svo hlaupandi fram til að láta vita en hún vill einmitt finna að einhver sé að passa hana þegar hún ræður ekki við sig.

Gull-drengurinn minn hefur átt dáltið erfitt síðustu daga vegna hennar, hann vill ekki sofna einn, grætur og segist vera hræddur og fengum það loksins uppúr honum að hann væri hræddur að eitthvað kæmi fyrir Þuríði sína.  Hann hefur átt erfitt með skapið sitt undanfarnar vikur hérna heima og við viljum "kenna" aðstæðunum hérna heimilinu um svo það er spurning um að fara senda hann líka í einhverja "meðferð" einsog systir (Blómarósin) hans er í?

Það er virkilega erfitt að horfa á barnið sitt svona veikt einsog Maísjarnan okkar eða horfa hin vera kvalin í hjartanu vegna veikinda stóru systir.  Þau eru alveg jafn hrædd og við og hræðslan mun ALDREI fara.  En við reynum ekki að hugsa mikið um framhaldið fyrr en í byrjun sept þegar hún fer í næstu rannsóknir sínar þess vegna reynum við ALLTAF að hafa eitthvað til að hlakka til einsog komandi helgi sem ég VEIT að verður ÆÐISLEG fyrir okkur ÖLL.

Takk fyrir allar kveðjurnar, þið eruð yndi.

Til hamingju ég sjálf :)

Elsku ég sjálf, hjartanlegar hamingjuóskir með daginn.  Ég er árinu eldri í dag en í gær, Maístjarnan mín á 9 ára skírnarafmæli og við hjónin eigum 8 ára brúðkaupsafmæli sem sagt stór dagur til að fagna.  Ég var vakin upp með söng og pökkum og eitt af því sem mig langaði í var sippuband sem börnunum mínum fannst fáránlega fyndið, þrátt fyrir það gáfu þau mér það í afmælisgjöf.   Afhverju bað ég um sippuband?  Jú stefnan mín er að vera í mínu LANG-besta formi þegar ég verð 35 ára og það er nú bara á næsta ári.  Ætli ég biðji ekki um lóðar í jólagjöf?

Ég byrjaði daginn á að fara útað hlaupa einsog flesta daga þar sem ég ætla að afsanna kenningu einkaþjálfarans míns að það þyngjast EKKI allir þegar hann fer í frí sem ég hef þegar gert, hlakka til að stíga á vigtina hjá honum, held reyndar að mín sé biluð því hún sýnir svo fáránlega góðar tölur.  Í hádeginu skelltum við okkur fjölskyldan á Fabrikkuna og Gull-drengurinn minn tók afmælissönginn þar fyrir mig, já drengurinn minn er nú ekki mikið feiminn en á meðan Blómarósin mín sökk í sætið sitt og bað hann um að hætta.  Svo var haldið beint í Erlu-ís og allir fengu að velja sér eitthvað gott en núna er ég að undirbúa kræsingar fyrir vel valið fólk, ég er nú ekki vön að halda eitthvað sérstaklega uppá afmælið mitt en langaði að breyta til þetta árið.

Sem sagt tvö ár í 10 ára brúðkaupsafmælið okkar og við Skari höfum talað um það síðan við giftum okkur að það væri gaman að fara til Vegas á þeim degi og láta Elvis gifta okkur "aftur" og það er aldrei að vita að það verði af því.  Ykkur er öllum boðið en verðið samt að borga ferðakostnaðinn sjálf.

Hérna er ein af mér 6 ára á leiðinni í skólann í fyrsta sinn á Stokkseyri.

Geri ALLT fyrir Maístjörnuna mína...

Það er byrjað að taka á fallegu Maístjörnuna mína að vera ekki einsog hennar jafnaldrar vegna sinna veikinda.  Hún þráir sjálfstæðið, hún sér sína jafnaldra vera eina heima, eiga GSM-síma, hjóla án hjálpardekkja og eiga sér BESTU vinkonu sem hún getur ALLTAF leitað til.  Hún einmitt sagði við okkur foreldrana síðast í morgun að hún ætlaði að skrifa jólasveininum og biðja hann um GSM-síma í jólagjöf og við spurðum hana afhverju henni langaði í síma?  Jú svo hún gæti verið ein heima og þá gæti hún alltaf hringt í okkur ef eitthvað kæmi uppá.  Auðvidað erum við búin að senda bréf til sveinka (þó svo það sé langt í jólin)og láta ósk hennar uppfyllta en það er samt ekki víst að hún fái að vera ein heima.

Vegna veikinda sinna á hún við mikla þroskahömlun að stríða og lömun og þess vegna getur hún ekki hjólað einsog hennar jafnaldrar sem henni dreymir um, hún þarf víst að fara fá stærra hjól en ég vil helst ekki hjól sem hún þarf hjálpardekk á svo henni sé ekki strítt enda ekki algengt að rúmlega níu ára gömul börn hjóli með hjálpardekk þess vegna fór ég að leita á netinu að góðu og flottu hjóli handa henni sem hún gæti hjólað á þrátt fyrir hennar lömun og viti menn ég FANN ÞAÐ.  Reyndar uppselt í augnablikinu og ég veit heldur ekki hvað það kostar en mér gæti ekki verið meira sama bara að henni líði sem best og verði ekki strítt.  Ótrúlega töff "þríhjól"!!

Hún er að krampa einu sinni í viku að meðaltali sem er helvíti skítt og það væri líka ástæða fyrir því að hún gæti ekki verið ein heima, hún þarf að finna fyrir hlýju og umhyggju þegar hún fær krampa og þess vegna er ég líka hrædd að senda hana eitthvað eina þar að segja t.d. leyfa henni að fara einni í skólann.  Reyndar væri hún samferða systir sinni en maður getur ekki lagt allan ábyrgðina á hana "ef" þó svo ég gæti treyst henni 110% ef hún krampar en er hún bara 7 ára gömul og sýnir mikla ábyrgð ef ......

Við reynum að njóta dagana í botn, við kíktum í Heiðmörkina (Eyðimörkina einsog Gull-drengurinn minn kallaði hana) í góða veðrinu en hérna eru tvær frá þeirri ferð okkar.  Blómarósin mín og Gull-drengurinn hjóluðu en Maístjarnan mín og Sjarmatröllið sátu saman í kerru.

Að sjálfsögðu var blóma-týnslu-stop þar sem stelpurnar týndu fullt af blómum.  Krakkarnir mínir þrír eru á myndinni ásamt Evu Natalíu systurdóttir minni.

Flottustu bræðurnir í stuði í Heiðmörkinni.

Maístjarnan mín

Við erum búin að eiga ofsalega góða daga þrátt fyrir krampa, smá hausverk og þreytu.  Það sem við gerum verður að sjálfsögðu að stjórnast á því hvað Maístjarnan okkar orkar að gera en það getur verið ofsalega erfitt að skilja fyrir 2, 5 og 7 ára börn að við verðum kanski að fara NÚNA þegar við erum að gera eitthvað skemmtilegt því Maístjarnan okkar getur ekki meir eða höndlar eitthvað ekki.  Auðvidað skilja þau það ekki og verða "reið" við okkur að "skemma" eitthvað fyrir þeim eða sár útí Maístjörnuna að geta ekki verið lengur því hún er komin með hausverk eða þolir bara illa hitann.  Þetta er ofsalega erfitt fyrir okkur þar sem við viljum auðvidað að alllir njóti sín.

En Maístjarnan mín er samt búin að njóta sín með okkur, en við vorum að koma úr Húsafelli eftir nokkra daga sem var alveg yndislegt enda var potturinn notaður tvisvar á dag, trampólínið frekar vinsælt, sófinn var líka ofsalega góður og svo nutum við þess bara að vera sex saman í notalegheitum.

Hérna eru nokkrar frá þeirri ferð:

Maístjarnan mín orkaði að hoppa nokkrum sinnum á trampólíninu og það var sko yndisleg sjón.  Hún er öll að koma til eftir sterana en þeir eru ennþá að renna af henni og valda henni dáltið af aukaverkunum.

Auðvidað var Blómarósin mín mestmegnis svona í ferðinni.

Sjarmatröllið mitt kátur einsog vanalega.

Gull-drengurinn á tjillinu en hann vildi ólmur komast heim svo hann myndi ekki missa af fleiri fótboltaæfingum.

Jebbs hún var í stuði.  Við erum á fullu að byggja hana upp og tökum bara einn dag í einu, endalaust mikið af aukaverkunum í gangi og svo er hægri hendi lítið sem ekkert notuð.  Stundum er einsog hún sé búin að gleyma henni vegna lömunarinnar, jújú það er ennþá lömun í henni en hún getur samt alveg notað hana en gleymir henni bara.

XOXO

"Hvað er "venjulegt" líf?"

Það er bara eitt sem ég þrái en það er að lifa "venjulegu" lífi einsog flestir í kringum mig en ég veit að það verður aldrei svoleiðis einsog sérfræðingurinn okkar sagði þá er sjúkdómur Maístjörnu minnar ólæknanlegur og við verðum væntanlega alltaf í þessari baráttu en síðasta orrusta er samt unnin.  Hvenær "poppar" upp næsta æxli?  Verður það í næsta mánuði eða þegar Maístjarnan mín er fertug?  Við vitum það að sjálfsögðu ekki og reynum auðvidað að njóta lífsins á meðan allt er gott einsog það er í dag þrátt fyrir krampa sem fara ofsalega í mig og taka ennþá meira á Maísjörnuna mína.  Þetta er bara búið að vera ofsalega erfitt og þó svo að Maístjörnunni minni líður vel í dag, maður getur farið að anda aðeins léttar en þá kemur þetta erfiða.  Hræðslan og kvíðin fer aldrrei.

Þreytan er núna farin að segja til sín, síðasta ár er búið að vera það allra allra erfiðasta sem við höfum upplifað með henni, það er ekki bara búið að taka á okkur foreldrana þá tekur þetta líka mjög mikið á systkinin sérstaklega Blómarósina mína en veturinn hjá henni er líka búinn að vera MJÖG erfiður.  Ég sé líka að þreytan er mikil hjá henni kanski líka vegna mikilla æfinga í fimleikunum enda farin að þrá frí sem hún fær eftir daginn í dag.  Hún er búin að vera ofur viðkvæm síðustu vikur, kanski er þetta líka svona hjá henni loksins þegar allt er orðið rólegt þá kemur þreytan hennar líka í ljós.  Þegar hún er svona viðkvæm þá verð ég það líka, þoli ofsalega illa að sjá hana leiða eða gráta því þá græt ég líka með henni.  Það getur stundum verið erfitt þegar fleiri eru í kringum mann en fjölskyldan því það eru ekki allir sem skilja afhverju hún sé svona og afhverju læt ég svona með henni?  Ég þoli nefnilega ekki að útskýra fyrir fólki afhverju "við" séum svona, þess vegna finnst mér líka best bara að hafa sama fólkið í kringum mig einsog kennara (fær nýjan reyndar næsta vetur, sem fer dáltið í mig), fimleikaþjálfarinn sem veit okkar "sögu" og ég veit að það færi með hana að fá nýjan næsta vetur eða fara í nýjan hóp.  Æji þetta getur stundum verið dáltið "flókið og erfitt" fyrir svona viðkvæma og ofur-feimna Blómarós eða mömmuhjartað.

Já maður er farin að þrá smá frí með fjölskyldunni eftir erfiðan vetur enda erum við líka búin að sjá lítið af eiginmanninum síðustu vikur sem er búinn að eyða miklum tíma í að gera Hetjulund (hvíldarheimili styrktarfélagsins) tilbúinn sem á að opna fyrir fyrstu fjölskylduna 1.júlí.  Eiginmaðurinn er reyndar kominn í frí eftir helgina og þá væri ég til í að vera einhversstaðar uppí sveit og gera ekki neitt nema hugsa um hvað við ættum að borða og kanski hoppa í pottinn nokkrum sinnum yfir daginn.  Maístjarnan mín er líka farin að þrá svona frí, hún þolir ekki þetta áreiti, skutlast hingað og þangað, vill bara vera í hvíld allan daginn. 

Ég ætla að nýta næsta sólarhring að dekra aðeins við Blómarósina mína og mömmupungsann en Maístjarnan og Gull-drengurinn verða í öðru "dekri".  Blómarósin mín er ofsalega spennt að eiga mömmu sína næstum því eina, kaupa ís þá helst í Olís og fá stimpil í kortið, það þarf frekar lítið til að gleðja hana.  Hún t.d. elskar að fara með mér uppá Esju svona án gríns, ég hef helst ekki viljað að hún komi með mér þangað þegar hún er á þriggja klukkutíma-æfingum daglega en henni finnst það nú lítið mál enda hleypur hún þangað upp á meðan ég er nokkrum "mínútum" á eftir henni með blóðbragð í munninum og hún pirruð að ég sé svona lengi á leiðinni.  Búin að lofa henni að kaupa góða gönguskó á hana svo við getum nýtt júlí-mánuð að fara upp Esjuna og hún er mjög spennt og ég líka.

Eigið góða helgi, ég ætla að njóta hennar og fara hlakka til sumarfrísins með ALLRI fjölskyldunni. En ég ætla að enda færsluna mína á nokkrum af Blómarósinni minni.

Svona er hún t.d. flesta daga þrátt fyrir æfingar alla daga en þessi var tekin af henni síðustu helgi í Hetjulundi.

Hérna eru þær systur í smá gröfu-vinnu síðustu helgi við Hetjulund, þetta fannst þeim sko ekki leiðinlegt. 

Henni finnst líka æðislegt að fara í matjurtagarðinn okkar þó svo það sé "bara" að vökva einsog ég sagði þá þarf ekki mikið til að gleðja hana.  "Bara" smá mömmustund.

Helv... flogaköst

Þrátt fyrir góðar fréttir í síðustu viku þá er Maístjarnan mín ekki hætt að krampa, var t.d. að fá einn fyrir ca klukkutíma og eru þeir frekar óhugnalegir.  Hún var úti að leika með Blómarósinni minni (og vinkonu) og hún kemur með hana inn (Blómarósin mín) í krampa haldandi undir handlegginn til að styðja hana.  7 ára gamalt barn á ekki heldur að þurfa að ganga í gegnum svona en hún þekkir ekkert annað, hún ber ofsalega mikla ábyrgð gagnkvart systir sinni að hálfa væri miklu meir en nóg þó svo henni langi stundum eða frekar oft að vera "bara" 7 ára.  Þetta var frekar stór krampi og Maístjarnan mín var alveg útslegin, hún var svo völt og þvoglumælt eða var einsog "versta" fyllibytta eftir krampan og svo var hún ekki lengi að sofna á eftir.  Það er ofsalega erfitt að sjá hana í krampa og ég þrái ekkert heitara en að hún losni við krampana sem ég TRÚI að það mun gerast einn daginn.  Ég er bara ofsalega fegin að hún hrynur ekki beint niður eða beint á höfðuðið í krampanum einsog hún gerði þegar þeir voru yfir 50 á dag og þá var hún líka farin að ganga með "hjálm".  En hún nær oftast að standa í fæturnar á meðan þeir eru í gangi.

Hún er fljót að þreytast og þráir ekkert heitara en rólegheit, hún var sko búin að fá nóg af borginni í gær svo hún pakkaði ofan í tösku og var "farin".  Þegar Maístjarnan mín ákveður eitthvað þá er sko ekki hægt að rökræða við hana.  Henni langar bara að geta legið uppí sófa í rólegheitunum, hoppað í pottinn þegar henni langar eða bara verið þar sem er ofsalega hljóðlátt en hún þolir illa hávaða.

Einsog við ætluðum að njóta okkar í góða veðrinu í dag, kíkja á Brúðubílinn og svona en það varð ekkert úr því þar sem GULL-drengurinn minn hann Theodór tók uppá þvi að verða lasinn en drengurinn fékk einhverja hita"krampa" í nótt, við náðum engu sambandi við drenginn og þvílíkur skjálfti í honum.  Einsog mér finnst slæmt að sjá Maístjörnuna mína í flogakasti þá var þetta ekkert skárra, maður hugsar alltaf það versta og hjartað verður hrætt.

17.júní framundan og ég er búin að lofa Maístjörnunni minni að við verðum bara í rólegheitunum með sleikjó og candy-floss og þau eru öll ánægð með það, bara að þau fái candy-flossinn.

Eigið ofsalega góða daga, ég ætla að nýta rólegu dagana nk. í að gera nýja kjúklingarétti þar sem ég er með "föstudags-kjúklingaréttir Áslaugar" á feisinu ef ykkur langar að "like-a" og gera góða kjúklingarétti ....og að sjálfsögðu eitthvað rólegt og skemmtilegt með krökkunum.

Kraftaverk nr.2

Maístjarnan mín hefur sýnt það og sannað að KRAFTAVERKIN gerast.  Þessi stúlka er hreint ótrúleg og kemur öll á óvart. 

Einsog t.d. í okt'06 þegar okkur var tilkynnt að Maístjarnan okkar ætti bara nokkra mánuði ólifaða, krampandi 50 krampa á dag (man ekki hvernig næturnar voru), var send í geisla í des'06 sem var ekki til að lækna meinið hennar heldur til að reyna lengja tímann hennar með okkur.  Hún gaf sko læknunum bara "puttann" og hætti að krampa í feb/mars'07 og æxlið drapst svo á endanum.  Einsog hún var orðin veik, var að lamast hægt og rólega á hægri hluta líkamans en KRAFTAVERK gerðist.

Þegar hún greindist aftur í maí'10 og byrjaði að krampa í júlí sama ár þá ákváðu læknarnir okkar hérna heima að senda hana í svokallaðan"gammahníf" (þetta eru geislar) útí Svíþjóð í júlí en hún hefði ekki mátt koma mikið seinna fyrir "gammahnífinn" því æxlið var búið að stækka svo (síðan í maí) mikið og var alveg á mörkunum að "hnífurinn" gæti eitthvað gert vegna þess. Þá sögðu læknarnir okkur það að vonandi myndi þessi meðferð stoppa vöxtinn en hún væri ekki að fara í þetta til að það myndi minnka.  Meðferðin gæti verið að vinna í ca ár eftir að þeir væru geislaðir og svo myndu þeir ekki vita hvað myndi ske eftir það, færi það að stækka aftur eða?  Nei KRAFTAVERKIÐ gerðist AFTUR og meðferðin stoppaði ekki aðeins vöxtinn heldur eru þeir að drepa æxlið. 

Já ég get allavega lofað ykkur því að KRAFTAVERKIN gerast, við þurfum bara að trúa á þau og það hef ég svo sannarlega gert og mun ALLTAF gera.  Þetta er ekkert búið hjá Maístjörnunni minni en einsog sérfræðingurinn okkar sagði við okkur þá hefur hún unnið þessa orrustu, hún verður kanski alltaf í þessari blessaðri baráttu en ég TRÚI því að henni mun ljúka einn daginn þó svo að læknarnir segja annað. 

Ég er kanski ein af þeim fáum sem er einstaklega glöð yfir því að læknarnir okkar viti ekki allt og hafi ekki alltaf rétt fyrir sér.  Ég er reyndar alveg í skýjunum yfir því.

Við fjölskyldan fögnuðum þessum FRÁBÆRU fréttum (sem við fengum á föstudaginn) og fórum og sáum goðið okkar Pál Óskar á laugardaginn í Hörpunni og þar sem ég fékk ábendingu um það að Hinrik mætti alveg koma með og við sitja undir honum svo við leyfðum að sjálfsögðu litla mömmupungsanum að koma með.  Hann og systkin skemmtu sér alveg konunglega, þetta voru BESTU tónleikar sem ég hef farið á enda Páll Óskar sá allra flottast.  Beint eftir tónleikana skelltum við okkur í Hetjulund sem er verðandi hvíldarheimili krabbameinssjúkra barna en þar vorum við að þrífa og klára hitt og þetta fyrir opnun.  Við vígðum að sjálfsögðu pottinn en þar sló Maístjarnan mín algjörlega í gegn en ég hef ekki mátt taka myndir af henni síðan í des'10 án þess að hún myndi æsa sig eitthvað enda mjög "steruð" og kvalin, þó svo sterarnir eru ekki búnir að fara algjörlega úr líkamanum hennar þá ÁTTI ég bara að taka myndir af henni og ég verð bara að leyfa ykkur líka að njóta þeirra.



Yndislegust!!

Theodór minn sá um þrifin á gluggunum.

Síðasta ár er búið að vera það allra erfiðasta sem við höfum upplifað með Maístjörnunni minni, jújú árið 2006/2007 var líka virkilega erfitt en núna hefur Maístjarnan miklu meira vit og áttar sig meira á hlutunum og það er gífurlega erfitt.  Að horfa á barnið sitt ekki vilja að horfa á sjálft sig í spegli er virkilega erfitt þar sem hún var orðin svo slæm af bjúg vegna steranna, að horfa á hana standa fyrir framan spegilinn og reyna þurka af öll dökku hárin af efri vör og höku sem hún fær allt vegna steranna(þetta er allt að hverfa), að sjá hana vera leiða yfir því að geta ekki notað fötin sín eða klætt sig fínt var líka erfitt þó svo það séu einhverjir "smámunir" miða við allt hitt en þá tók það líka á, að horfa uppá hana lamast á sólarhring er það allra allra ERFIÐASTA, hræðslan í augunum hennar var svo svakaleg, hún gat ekki kyngt einum litlum súkkulaðimola, kúgaðist bara og kúgaðist, sjá hana krampa í dag er 100x erfiðara en fyrir fjórum árum þar sem hún er orðin eldri og skilur þetta meira, hún verður svo hrædd og öskrar af hræðslu en hún er því miður ennþá að krampa en ég trúi því að það mun hætta einsog um árið.

Við vitum alveg að það mun taka hana tíma að byggja sig upp aftur en við tökum bara einn dag í einu og þetta hefst allt að lokum.

Já sumarið hjá okkur er komið þrátt fyrir kulda, auðvidað þráum við hita og leika okkur léttklædd úti en að fá þær fréttir að Maístjarnan mín hafi unnið þessar orrustu er miklu mikilvægara en einhver hiti og hlýrabolur.

Svo að lokum langar mig að ÞAKKA ykkur ÖLLUM fyrir öll fallegu kommentin sem þið hafið sent til okkar, ég er algjörlega hrærð.  Þið eruð BEST!!

Munum bara KRAFTAVERKIN GERAST!!  Þetta er ALDREI búið fyrr en það er búið, sama hvað hver segir.

Niðurstöður

Kl 11:15 vorum við komin uppá Barnaspítala til að hitta sérfræðinginn og doktor Jón, doktor Jón tekur á móti okkur og það fyrsta sem hann spyr um "hvar er Þuríður?".  Nei við ákváðum ekki að taka hana með því við vissum EKKERT hverju við áttum von á.  Þegar við mætum í "stofuna" tekur sérfræðingurinn á móti okkur og inn koma þrír aðrir krabbalæknar, þið getið ekki ímyndað ykkur hvað hjartað fór að slá hratt þegar ég sá þá alla koma inn en það getur bara boðað EITT  hugsaði ég þegar þeir eru allir saman mættir.  Erfiðar fréttir! 

Sérfræðingurinn spyr um líðan Maístjörnunnar sem er ekki búin að vera sérlega góð undanfarnar vikur, lítil sem engin næring, mikil þreyta, hausverkur og svo lengi mætti telja og útaf þeirri líðan þá vorum við ennþá stressaðri fyrir niðurstöðunum.  Ég átti erfitt með halda haus á meðan við ræddum líðan hennar, var við það að fara æla, mig langaði mest bara að hlaupa út og öskra úr mér lungun því ég var svo hrædd við niðurstöðurnar.

Svo byrjar sérfræðingurinn að tjá sig "Bjúg hafa minnkað mjög mikið og sjálft æxlið hefur minnkað umtalsvert". Semsagt FRÁBÆRAR FRÉTTIR! Krabbalæknarnir hafa bara allir viljað vera viðstaddir svona góðar fréttir.  Markmiðið með geislameðferðinni í Svíþjóð fyrir tæpu ári síðan var að stöðva vöxt æxlisins og áttu læknarnir ekki von á því að það yrði minnkun í kjölfarið. Það má því segja að meðferðin hafi gert betur en til var ætlast og fullyrða læknarnir nú að æxlið sé dautt og að Þuríður hafi svo sannarlega unnið þessa orrustu.  Á þessari stundu brotnaði eiginmaðurinn niður af HAMINGJU, ég reyndi að herða mig sem var ofsalega erfitt, maður er alltaf að reyna vera harðari en maður er enda er ég búin að vera ofur viðkvæm síðustu vikur vegna hræðslu en tárin mín runnu samt niður AF GLEÐI, loksins græt ég gleði tárum.  Vávh hvað ég hef saknað svona stundar, ég hef þráð þessa stund í heilt ár og LOKSINS kom að henni.  Enda VEIT ég að kraftaverka Maístjarnan mín mun vinna allar sínar orrustur alveg sama hvursu margar þær verða, þá mun hún vinna þær.  Nei þetta verður aldrei búið, þetta er bara þannig tegund að æxlin geta alltaf "poppað" upp aftur og aftur en þessa orrusta er UNNIN.  Sumarið er komið!!

Ég er gjörsamlega bólgin í augunum af GLEÐI, er búin að gráta svo mikið.  Hitti foreldra mína áðan og þar var grátið, annar bróðir minn hringdi í mig og ég gat varla sagt orð því ég grét svo mikið af GLEÐI.  Þetta er alveg yndislegt og svo núna sit ég og skála við sjálfan mig í kók, átti það svo sannarlega SKILIÐ.  Að sjálfsögðu munum við halda uppá þetta um helgina á Páli Óskari og sinfó. 

Ég veit varla hvernig ég á að haga mér, en þetta voru BESTU frétti sem við gátum fengið.  Jú Maístjarnan mín getur verið að kljást við allskonar aukaverkanir vegna sterana sem hún er reyndar að gera en HEY það er nú lítil kökusneið miða við allt sem undan hefur gengið svo hún taka það með STÆL. 

Eigið góða helgi, við ÆTLUM svo sannarlega að njóta hennar.  SKÁL í kók!!

Þetta VERÐUR góður dagur.

Er á leiðinni á fund uppá spítala að hitta sérfræðinginn okkar sem er nota bene í sumarfríi.  Við ÆTLUM að fá GÓÐAR fréttir, það er ekkert annað í boði og svo ætlum við að fagna góðu fréttunum og fara öll fjölskyldan (mínus Hinrik) á Pál Óskar og sinfó á morgun.  Þið getið ekki ímyndað ykkur hvað börnin eru spennt en litli mömmupungsinn hann Hinrik minn er ótrúlega fúll að fá ekki að sjá goðið sitt, ok ég er smá svekkt að hafa ekki keypt miða handa honum líka fyrir nokkrum mánuðum því hann grenjaði úr sér augun þegar hann heyrði að við værum að fara sjá "Óskar" (hann kallar hann Óskar) en ekki hann.

Ég er gjörsamlega að deyja úr stressi er með gubbuna í hálsinum en einsog ég sagði þá ÆTLUM við að fá góðar fréttir og halda uppá þær á morgun með Páli Óskar goðinu OKKAR og sinfó í Hörpunni.

Skjáumst næst með GÓÐAR fréttir.
Enda færsluna af mömmupungsanum mínum sem verður í pössun á morgun hjá afa Hinrik.